ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 227

บทที่227 เกือบจะเป็นเรื่องใหญ่（1）

คิ้วของเย่เฉินขมวดแน่น

เขาไม่ใช่คนตระกูลเซียว ไม่มีความรู้สึกที่เป็นความสัมพันธ์อะไรในครอบครัว ดังนั้น แค่มองไปก็ดูออกแล้วว่า นายหญิงใหญ่เซียวกำลังใช้แผนแกล้งเสียใจ

ตอนนี้ตระกูลเซียวตกอยู่ในจุดบอด ถ้ายังไม่ได้ผ่อนคลายลงละก็ บริษัทเซียวซื่อก็จะต้องพังทลายลง นายหญิงใหญ่ก็จะตกอับลง ในพริบตา

คนอย่างเธอนั้น รักศักดิ์ศรีมาทั้งชีวิต ยอมตายแต่ไม่ยอมจน ไม่ยอมตกอับ ดังนั้นก็จะต้องคิดหาทางพลิกสถานการณ์ให้ได้

ก่อนหน้านี้เธอบังคับข่มขู่เซียวชูหรัน แต่เซียวชูหรันก็ไม่ได้ให้โอกาสเธอ

เธอก็ใช้เงินมาหลอกล่อ เลือกช่องทางจากทางฝั่งหม่าหลัน แต่หม่าหลันก็เกลี้ยกล่อมเซียวชูหรันไม่สำเร็จ

ตอนนี้ เธอก็เปลี่ยนจุดสนใจมาเป็นเซียวฉางควนแทน แล้วก็เตรียมใช้แผนเสียอกเสียใจ เพื่อหาช่องทางจากฝั่งเซียวฉางควน

นี่ก็น่าจะเป็นแผนสุดท้ายของเธอแล้ว

ตอนนี้เซียวฉางควนเหมือนจะติดกับดักแล้ว

เขารู้สึกว่าปมในใจถึงคลายออก ในใจก็เริ่มบังเกิดเป็นความเคารพในตัวผู้เป็นแม่

ดังนั้น เขาก็เลยพูดน้ำตาไหลว่า “แม่ครับ จริงๆ แล้วในใจผมก็ไม่ได้จะโทษแม่เลย ผมรู้ว่าผมไม่เอาไหนเอง ผมมีความสามารถ

สู้พี่ใหญ่ไม่ได้ และไม่ได้แข็งแกร่งเท่าพี่ใหญ่ ไม่ได้เกิดมาเพื่อทำการใหญ่ ทำให้ผิดหวัง ผมขอโทษครับ......”

นายหญิงใหญ่เซียวก็จับมือเขา จับมือไป พูดสะอื้นไปว่า “ลูกแม่ แกเข้าใจหัวอกของแม่ แม่ก็ตายตาหลับแล้ว！”

พี่ใหญ่เซียวฉางเฉียนที่ยืนด้านข้าง ก็รีบขึ้นหน้าไป พูดบีบน้ำตาว่า “แม่ครับ อย่าพูดคำตายอะไรพวกนั้นสิครับ ผมและฉางควน

เสียพ่อไปแล้ว จะเสียแม่ไปอีกไม่ได้แล้วนะ！”

นายหญิงใหญ่เซียวเช็ดน้ำตา แล้วก็ปลอบลูกชายไปว่า “พวกแกสองคนพี่น้องรักแม่ แม่ตายไปก็นอนยิ้มในปรโลกแล้วละ！”