ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 227
บทที่227 เกือบจะเป็นเรื่องใหญ่（1）
คิ้วของเย่เฉินขมวดแน่น
เขาไม่ใช่คนตระกูลเซียว ไม่มีความรู้สึกที่เป็นความสัมพันธ์อะไรในครอบครัว ดังนั้น แค่มองไปก็ดูออกแล้วว่า นายหญิงใหญ่เซียวกำลังใช้แผนแกล้งเสียใจ
ตอนนี้ตระกูลเซียวตกอยู่ในจุดบอด ถ้ายังไม่ได้ผ่อนคลายลงละก็ บริษัทเซียวซื่อก็จะต้องพังทลายลง นายหญิงใหญ่ก็จะตกอับลง ในพริบตา
คนอย่างเธอนั้น รักศักดิ์ศรีมาทั้งชีวิต ยอมตายแต่ไม่ยอมจน ไม่ยอมตกอับ ดังนั้นก็จะต้องคิดหาทางพลิกสถานการณ์ให้ได้
ก่อนหน้านี้เธอบังคับข่มขู่เซียวชูหรัน แต่เซียวชูหรันก็ไม่ได้ให้โอกาสเธอ
เธอก็ใช้เงินมาหลอกล่อ เลือกช่องทางจากทางฝั่งหม่าหลัน แต่หม่าหลันก็เกลี้ยกล่อมเซียวชูหรันไม่สำเร็จ
ตอนนี้ เธอก็เปลี่ยนจุดสนใจมาเป็นเซียวฉางควนแทน แล้วก็เตรียมใช้แผนเสียอกเสียใจ เพื่อหาช่องทางจากฝั่งเซียวฉางควน
นี่ก็น่าจะเป็นแผนสุดท้ายของเธอแล้ว
ตอนนี้เซียวฉางควนเหมือนจะติดกับดักแล้ว
เขารู้สึกว่าปมในใจถึงคลายออก ในใจก็เริ่มบังเกิดเป็นความเคารพในตัวผู้เป็นแม่
ดังนั้น เขาก็เลยพูดน้ำตาไหลว่า “แม่ครับ จริงๆ แล้วในใจผมก็ไม่ได้จะโทษแม่เลย ผมรู้ว่าผมไม่เอาไหนเอง ผมมีความสามารถ
สู้พี่ใหญ่ไม่ได้ และไม่ได้แข็งแกร่งเท่าพี่ใหญ่ ไม่ได้เกิดมาเพื่อทำการใหญ่ ทำให้ผิดหวัง ผมขอโทษครับ......”
นายหญิงใหญ่เซียวก็จับมือเขา จับมือไป พูดสะอื้นไปว่า “ลูกแม่ แกเข้าใจหัวอกของแม่ แม่ก็ตายตาหลับแล้ว！”
พี่ใหญ่เซียวฉางเฉียนที่ยืนด้านข้าง ก็รีบขึ้นหน้าไป พูดบีบน้ำตาว่า “แม่ครับ อย่าพูดคำตายอะไรพวกนั้นสิครับ ผมและฉางควน
เสียพ่อไปแล้ว จะเสียแม่ไปอีกไม่ได้แล้วนะ！”
นายหญิงใหญ่เซียวเช็ดน้ำตา แล้วก็ปลอบลูกชายไปว่า “พวกแกสองคนพี่น้องรักแม่ แม่ตายไปก็นอนยิ้มในปรโลกแล้วละ！”
เซียวชูหรันกับเย่เฉิน ถึงแม้พวกแกสองคนไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ของชูหรัน แต่ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เลือดมันย่อมข้นว่าน้ำ พวกแกจะไป
เคืองอะไรกับชูหรันแล้วก็เย่เฉินด้วยเล่า?”
พูดไป นายหญิงใหญ่ก็มองเซียวเวยเวย แล้วตวาดว่า “เว้ย！โดยเฉพาะเธอ วันนี้ตอนที่พิธีเปิดกิจการ เธอยังจะลงมือกับลูกฝ่าย
พี่ตนเองอีก? เธอไปกินดีหมีดีเสือมาจากไหนถึงได้กล้า? ยังไม่รีบไปขอโทษพี่เขาอีก！”
สองพี่น้องก็รีบโค้งคำนับขอโทษ ปากก็พูดอย่างเคารพว่า “ชูหรัน ก่อนหน้านี้พวกเราผิดไปแล้ว！ขออภัยด้วย！ต่อไปพวกเราจะไม่ทำเรื่องที่มีผลกระทบต่อเธออีกแล้ว！”
เซียวชูหรันก็ทำอะไรไม่ถูก เธอไม่เคยเห็นเซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยยอมขอโทษใครมาก่อน หลายปีมานี้ สองพี่น้องนี้ จะต้องไม่ถูกกับตนเองมาโดยตลอด
แต่ว่า เห็นที่ทั้งสองก็ได้ขอโทษไปแล้ว เซียวชูหรันก็พูดตอบไปดีๆ ว่า “เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้ผ่านไปเถอะ..........”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...