เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 228

บทที่228 เกือบจะเป็นเรื่องใหญ่（2）

นายหญิงใหญ่เซียวก็ดีใจมาก รีบพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรันเอ้ย พ่อเธอยังต้องการพักผ่อนเพื่อฟื้นตัว จะต้องพักฟื้นเยอะๆ ถึงจะดี ถึงแม้คฤหาสน์ตระกูลเซียวจะเก่าไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าคอนโดที่พวกเธออยู่ เอาอย่างนี้ พวกเธอทั้งบ้านย้ายกลับมาอยู่ดีไหม?”

เซียวฉางเฉียนก็รีบพูดเสริมว่า “ใช่แล้วชูหรัน สุขภาพพ่อเธอสำคัญสุด ไม่เพียงจะต้องมีสภาพแวดล้อมที่ดี แล้วยังต้องมีสุขภาพจิต

ที่ดีด้วย ดังนั้น พวกเธอต้องฟังคุณย่าจัดการ กลับมาอยู่เถอะ เดี๋ยวลุงจะจ้างแม่บ้านมาคอยดูแล คอยดูแลพ่อเธอวันละ24ชั่วโมงเลย”

เซียวฉางควนนอนอยู่บนเตียงผู่ป่วย พอได้ยินดังนั้น ก็ซาบซึ้งอย่างมาก

ในตอนที่กำลังซาบซึ้ง ใจเขาก็เริ่มสั่นคลอน หัวเริ่มร้อนผ่าว แล้วก็อดที่จะถามเซียวชูหรันไม่ได้ว่า “ชูหรัน พวกเรากลับดีไหม?”

เซียวชูหรันเองก็เริ่มสับสน

เธอเริ่มไม่เข้าใจ ว่าคุณย่าทำทุกอย่างด้วยความรู้สึกจริงๆ หรือแกล้งกันแน่

แต่ว่าเห็นคุณย่า คุณพ่อ และคุณลุงสามคนแม่ลูกจับมือพากันร้องไห้ ตนเองก็ต้องมีซาบซึ้งกันบ้าง

อีกอย่าง เพื่อที่จะให้คุณพ่อได้ฟื้นตัว ถ้าได้กลับคฤหาสน์ตระกูลเซียว สภาพแวดล้อมก็ดี สุขภาพจิตดี การดูแลก็ดี เช่นนั้นพ่อก็จะสามารถฟื้นตัวได้เร็ว

หม่าหลันเองก็ได้พูดเสริมขึ้นทางด้านข้างว่า “ชูหรัน นี่มันโอกาสดีมากเลยนะ！ เธอจะช้าอยู่ทำไมกัน? รีบตอบรับไปสิ！”

เดิมทีเซียวชูหรันก็ลังเลอยู่ แต่พอเห็นพ่อแม่พูดโน้มน้าวตนเอง ก็เลยใจร้อน พูดออกมาว่า “งั้นก็ได้ ก็ย้ายกลับไปแล้วกัน......”

นายหญิงใหญ่เซียวก็มีใบหน้าดีใจขึ้นทันตา ในใจนี่ตื่นเต้นอย่าบอกใคร

สำเร็จแล้ว！

ฮ่าๆๆ ！

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน