ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2271
ตอนยาที่ป้อนให้พ่อของหวังตงเสวี่ยนเพิ่งจะลงไปครึ่งหนึ่ง สองคนแม่ลูกก็ต้องพบกับความประหลาดใจอย่างยิ่งยวด สีหน้าที่เดิมทีซีดขาวราวกับกระดาษของหวังเฉิงหย่วนใบนั้น พริบตาก็มีสีแดงเลือดฝาดโผล่ขึ้นมาจางๆ
นี่ก็คือสีของเลือดลมที่แพทย์แผนจีนว่าไว้
เลือดลมของคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต สีหน้าจะดูเปล่งปลั่งมีเลือดฝาด หากเลือดลมไม่เพียงพอ ก็จะเปลี่ยนเป็นซีดขาวหรืออมเหลือง
เพราะอะไรผู้ที่ป่วยเป็นโรคแทบทุกคนถึงมีสีหน้าขาวซีด แม้แต่ริมฝีปากก็แทบจะไม่มีสีเลือด นั่นก็เพราะเลือดลมในร่างกายเหือดหายไปนานแล้ว
พ่อของหวังตงเสวี่ยนก็เป็นเช่นนี้
โรคไตวายร้ายแรงอย่างยิ่ง ทำให้ชีวิตเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายมานานแล้ว
ตัวคนจึงราวกับพืชที่แห้งเหี่ยวใกล้ตาย โรยราจนถึงที่สุดแล้ว
แต่หลังจากที่ยานี้เข้าปาก ร่างกายเขาก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน
ภาพเหตุการณ์นี้ ในสายตาสองคนแม่ลูกนั้น จึงราวกับหนังสารคดีที่ฉายทางโทรทัศน์
หนังสารคดีบางเรื่องเพื่อให้เห็นธรรมชาติจากสิ่งมีชีวิตในฤดูหนาวที่เปล่าเปลี่ยวจนถึงฤดูใบไม้ผลิกลับมาเยือนผืนดิน จึงจงใจใช้กล้องวิดีโอตั้งถ่ายแบบเร่งความเร็ว โดยอัดวิดีโอขั้นตอนทั้งหมดตั้งแต่ป่าไม้ผืนหนึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวจนถึงฤดูใบไม้ผลิที่อากาศอบอุ่นดอกไม้ผลิบาน จากนั่นค่อยเร่งความเร็วเมื่อออกฉาย
เช่นนี้ ภายในเวลาไม่กี่วินาทีผู้ชมก็สามารถเห็นกระบวนการทั้งหมดในการเปลี่ยนสภาพของสิ่งมีชิวิตตามธรรมชาติได้!
นาทีนั้น ทุกคนต่างถูกความวิจิตรงดงามของธรรมชาติสั่นสะเทือนจิตใจ
สองคนแม่ลูกในเวลานี้ก็มองเห็นสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้เหมือนกัน!
หวังเฉิงหย่วนพ่อของหวังตงเสวี่ยน ภายในระยะเวลาเพียงสั้นๆ ก็มีความเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือแล้ว
หลังจากที่ผิวของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเปล่งปลั่ง ลมหายใจของเขาก็เปลี่ยนเป็นมีพลังมากขึ้นตามไปด้วย โดยผ่านเครื่องวัดชีพจรที่อยู่ด้านข้างสามารถมองออกได้ว่า ความดันเลือดที่เดิมทีต่ำมากของเขา ภายในเวลาสั้นๆ ก็เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“เปล่าค่ะ” ซุนยู่ฟางพูดโพล่งออกมา “ไตแบบคุณหาไม่ได้มาตลอด โชคดีที่เพื่อนของตงเสวี่ยนนำยาวิเศษมาเม็ดหนึ่ง ถึงทำให้คุณฟื้นขึ้นมาได้!”
หวังเฉิงหย่วนอุทานว่า “ยาวิเศษ?! ยาวิเศษอะไร?”
ซุนยู่ฟางไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดีไปชั่วขณะ จึงรีบร้อนพูดว่า “อั้ยหยา คุณก็อย่าถามมากขนาดนี้เลย คุณไม่ใช่แพทย์แผนจีนสักหน่อย ยาวิเศษนี้คุณจะไปรู้จักที่ไหนกัน? ควรรีบขอบคุณคุณเย่ก่อนดีกว่า!”
พอหวังเฉิงหย่วนเงยหน้า ถึงค่อยเห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ด้านข้าง เขารีบร้อนพูดด้วยความรู้สึกขอบคุณ “คุณเย่ ครั้งนี้ขอบคุณคุณมากจริงๆ ครับ!”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆ กล่าวว่า “คุณลุงหวังไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ ผมกับตงเสวี่ยนเป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องพวกนี้ไม่ลำบากเลยครับ”
ซุนยู่ฟางอดทอดถอนใจออกมาไม่ได้ “เหล่าหวัง ฉันเห็นว่าตอนนี้สีหน้าอาการของคุณดีมากแล้ว คิดว่าสภาพร่างกายจะต้องดีขึ้นมากแน่ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันให้หัวหน้าฝ่ายเฉินมาตรวจคุณสักหน่อยแล้วกัน!”
หวังตงเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างรีบร้อนถามเย่เฉินเสียงค่อยว่า “หากให้หมอมาตรวจจะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...