ซีรั่มครีเอตินินคือค่าที่สำคัญในการวินิจฉัยระดับไตที่ถูกทำลาย
หากค่าซีรั่มครีเอตินินสูงมาก ก็แสดงว่าไตถูกทำลายอยู่ในระดับที่สูง
คนหนุ่มสาวปกติคนหนึ่ง ค่าซีรั่มครีเอตินินปกติจะไม่เกิน133 หากเกินกว่านี้ ก็แสดงว่าไตเกิดสภาวะถูกทำลายแล้ว
หากมีค่าเกิน450 ก็สามารถวินิจฉัยว่าเป็นไตวาย หากเกิน700 โดยพื้นฐานก็คือเข้าข่ายยูเรเมีย
ซึ่งการแสดงผลค่าเลือดของหวังเฉิงหย่วนในช่วงกลางวันของวันนี้ ค่าซีรั่มครีเอตินินของเขา ได้ทะลุ1500ไปแล้ว!
ดังนั้นจึงอยากรู้ว่าตอนนี้เขามีอาการดีขึ้นแล้วจริงๆ ใช่หรือไม่ ถึงขนาดที่ว่าหายป่วยแล้ว ค่าซีรั่มครีเอตินินก็คือตัวชี้วัดที่สำคัญค่าหนึ่ง
ในเวลาอันรวดเร็ว พยาบาลก็รุดเข้ามา
เห็นว่าหวังเฉิงหย่วนจู่ๆ ก็ดูกระฉับกระเฉงขึ้นมากะทันหัน พยาบาลก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก พักใหญ่ถึงได้สติจากเสียงเตือนของหัวหน้าฝ่ายเฉิน จึงรีบมาทำการเจาะเลือดให้หวังเฉิงหย่วน
เลือดถูกส่งไปยังห้องแลปเพื่อทำการตรวจสอบอย่างเร่งด่วน ผลอย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลายี่สิบนาที
ขณะที่ทุกคนกำลังรอผลเลือดอย่างกระวนกระวายอยู่นั้น หวังเฉิงหย่วนก็กุมท้อง ถามซุนยู่ฟางภรรยาตนเองอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ที่รัก มีของกินบ้างไหม? จู่ๆ ผมก็รู้สึกหิวขึ้นมา...หิวจนแสบกระเพาะหมดแล้ว...”
ซุนยู่ฟางเช็ดน้ำตา สะอึกสะอื้นกล่าวว่า “หลายวันมานี้คุณสลบไป กระเพาะเองก็มีลางว่าจะล้มเหลวไปด้วย หมอบอกว่าแม้แต่วิธีให้อาหารทางจมูกที่สวนท่อเข้าไปในจมูกไม่สามารถใช้ได้ ดังนั้นจึงอาศัยการหยอดอาหารเหลวประคองชีวิตมาตลอด ฉันจึงไม่ได้เตรียมของกินอะไรมา...”
หวังตงเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างรีบร้อนพูดว่า “พ่อคะ พ่ออยากกินอะไร หนูจะไปซื้อมาให้พ่อเดี๋ยวนี้เลย!”
กล่าวจบ ก็รีบร้อนถามหัวหน้าฝ่ายเฉินอีกว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉิน ตอนนี้พ่อฉันมีความจำเป็นต้องงดอาหารไหมคะ?”
หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าวว่า “หลายวันมานี้พ่อคุณไม่ได้ทานอะไรมาตลอด สิ้นเปลืองพลังกายค่อนข้างมาก ยังคงต้องใช้อาหารเสริมและอุ่นร้อนที่ดูดซึมได้เร็วเป็นหลัก แต่ห้ามกินอาหารรสจัด”
หวังเฉิงหย่วนรีบกล่าวว่า “หมอเฉิน ผมกินซาลาเปาไส้เป็ดย่างสักสองสามคำได้ไหม? หากมีวุ้นเส้นเลือดเป็ดอีกสักชามก็จะดีมาก!”
ขณะที่เย่เฉินกำลังเตรียมจะออกไปพร้อมกับหวังตงเสวี่ยนอยู่นั้น ซุนยู่ฟางมารดาของหวังตงเสวี่ยนก็รีบร้อนเอ่ยปากขึ้นว่า “ตายแล้วตงเสวี่ยน คุณเฉินเป็นแขก เป็นผู้มีพระคุณของบ้านเรา ลูกไปซื้อของกินก็อย่าให้คุณเย่ลำบากลำบนตามลูกไปเลย ฝั่งตรงข้ามก็มีร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง ลูกไปซื้อที่นั่นแล้วกัน ให้คุณเย่พักผ่อนอยู่ที่นี่เถอะ จะได้อยู่คุยเป็นเพื่อนพ่อแกพอดี”
พอหวังตงเสวี่ยนเห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ในใจก็พลันเคร่งเครียดขึ้นมา
เธอรู้จักมารดาของตัวเองดี
สองปีมานี้ อายุตนนับวันจะยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ มารดาจึงค่อยเร่งรัดให้ตนรีบหาคู่หมายมาตลอด
อย่างไร ในมุมมองของคนแก่อย่างพวกเขา ผู้หญิงที่อายุเลยยี่สิบห้าปีไปแล้ว ก็สมควรที่จะรีบแต่งงาน ในเวลาเช่นนี้ อาชีพการงาน การศึกษา ล้วนไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการแต่งงาน
แต่หลายปีมานี้หวังตงเสวี่ยนยุ่งอยู่กับงานมาตลอด การเติบโตอย่างรวดเร็วของตี้เหากรุ๊ปก่อนหน้านี้ ทำให้เธอต้องทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับมัน
และเพราะว่าใจเอาแต่จดจ่ออยู่กับงาน ดังนั้นแม้หวังตงเสวี่ยนจะอายุยี่สิบแปดปีแล้ว แต่ในด้านความรักจึงยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ นี่ทำให้พ่อแม่ของเธอร้อนใจอย่างมาก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...