ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2284
เขาจึงหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“โคบายา ชิจิโร่ ช่วงนี้จิตสำนึกของแกพัฒนาเร็วดีหนิ”
โคบายา ชิจิโร่รีบวิ่งเหยาะๆไปข้างหน้าของหงห้าทันที แล้วโค้งคำนับ90องศา ตะโกนพูดขึ้นมาว่า“ท่าหงห้าครับ！ขอบคุณสำหรับการยอมรับของชิจิโร่นะครับ ชิจิโร่จะตั้งใจทำงานต่อไปครับ！”
หงห้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ พลางหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“ชิจิโร่ ดูช่วงนี้แกทำตัวดีนะ กลับไปฉันจะบอกกับพ่อครัว ว่าหลังจากนี้ให้เพิ่มปีกไก่ให้แกชิ้นหนึ่งทุกวัน！”
เมื่อโคบายา ชิจิโร่ได้ยินดังนั้น จึงรีบยิ้มแล้วพูดอย่างอ้อนวอน“ท่านห้าครับ คะ……คุณบอกให้พ่อครับเพิ่มขาไก่ให้ผมด้วยได้ไหมครับ？ผมทำงานเยอะทุกวันเลยนะครับ ข้าวก็กินน้อยมาก สารไม่ค่อยพอเลย……”
หงห้าเห็นโคบายา ชิจิโร่สภาพผอมแห้ง จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“ชิจิโร่ แกต่อรองเก่งจริงๆเลยนะ”
โคบายา ชิจิโร่รีบพูดอธิบาย“ท่านห้าครับ ผมแค่รู้สึกว่าในทุกวันอาหารของผมกินไม่อิ่มเลยครับ ผมไม่ได้อยากต่อรองกับคุณนะครับ คุณอย่าเข้าใจผิดไป……”
หงห้าพยักหน้าแล้วหัวเราะ พลางพูดขึ้นมาว่า“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว เอาแบบนี้นะ เห็นแก่ช่วงนี้แกค่อนข้างตั้งใจทำงานขยันขันแข็ง ฉันจะให้พ่อครัวเพิ่มปีกไก่ชิ้นหนึ่งให้นาย ทุกวันจันทร์กับทุกวันพฤหัสบดีจะเพิ่มน่องไก่ให้นายเป็นพิเศษ！”
เมื่อโคบายา ชิจิโร่ได้ยินดังนั้น จึงรีบโค้งคำนับอย่างตื้นตัน“ขอบคุณครับท่านห้า！ขอบคุณครับท่านห้า！ผมขอฝากท่านห้าขอบคุณอาจารย์เย่ด้วยนะครับ บอกว่าชิจิโร่จะตั้งใจทำงานในฟาร์มสุนัขให้ดีที่สุด！”
ท่านห้าหัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า“ได้ ในเมื่อนายรู้งานขนาดนี้ ถ้าฉันมีโอกาสเจออาจารย์เย่ ฉันจะช่วยนายพูดต่อหน้าเขาสักคำสองคำแล้วกันนะ”
โคบายา ชิจิโร่รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก โค้งคำนับอย่างเต็มที่ แล้วก้มคำนับพลางพูดขึ้นมาว่า“ชิจิโร่ขอขอบคุณท่านห้าครับ！”
Walterถึงกับพูดไม่ออกในทันที ภายในใจได้แต่ภาวนาอย่างสิ้นหวัง “ฉะ……ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าในฟาร์มสุนัขของหงห้า จะมีคุณชายรองของบริษัทผลิตยาโคบายาอยู่ด้วย……”
“สถานการณ์ของตระกูลโคบายากับตระกูลHorowitzแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตระกูลโคบายาเองมีทายาทแค่สองคนเท่านั้น นั่นก็คือลูกชายคนโตโคบายา ชิอิจิโร่ ลูกชายคนที่สองโคบายา ชิจิโร่ แบ่งทรัพย์สามหมื่นล้านเท่าๆกัน โดยที่คนหนึ่งมีหนึ่งหนึ่งจุดห้าหมื่นล้านดอลลาร์……”
“แต่ตระกูลHorowitzของเรา คลอดลูกเก่งจริงๆ เมื่อรวมกับบรรดาพี่น้อง ญาติๆทั้งหลายแล้ว มีเกือบยี่สิบคนได้ เมื่อแบ่งทรัพย์สินหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์กันแล้ว ทุกคนแบ่งกันได้ไม่เท่าไร……”
“ดังนั้น เมื่อเทียบกับโคบายา ชิจิโร่แล้ว ฉันยังห่างแสนแปดหมื่นลี้……”
“ไม่มีแม้แต่โอกาส ที่จะได้อยู่ในฟาร์มสุนัขด้วยซ้ำ？！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...