ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2283

“เมอร์คิวรีคลอไรด์？！”

เมื่อWalterได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดลงมาทันที！

เขาคุกเข่าลงกับพื้น ศีรษะโขกกับพื้นคำนับเฉินจื๋อข่าย พลางพูดแล้วร้องไห้ไปด้วยว่า“ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ขอร้องล่ะ ช่วยไปเรียกหมอมาล้างกระเพาะให้ฉันหน่อยเถอะ ถ้าขืนช้าไปแม้แต่นิดเดียวจะไม่ทัน……”

“ล้างกระเพาะให้แก？”เฉินจื๋อข่ายหัวเราะพลางพูดอย่างเย็นชา“Walter แกรู้จักกลัวแล้วหรอ？ตอนที่แกทำร้ายคนอื่น ทำไมแกถึงไม่คิดไตร่ตรองถึงความรู้สึกคนอื่นดูล่ะ？ตอนนี้พอมาเจอกับตัว แกกลัวจนสารภาพเองงั้นหรอ？แกคิดว่าสารภาพแล้วจะแก้ไขปัญหาอะไรได้งั้นหรอ！ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ไม่มีทาง”

Walterสิ้นหวังเป็นอย่างมาก เขาร้องไห้พลางตะโกนพูดไปด้วยว่า “ขอร้องล่ะนายช่วยโทรหาคุณชายเย่ให้หน่อยเถอะ บอกว่าฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ชาตินี้ฉันยอมเป็นวัวเป็นม้า ขอแค่เขายอมปล่อยฉันไปสักครั้ง”

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างดูแคลนไปว่า“เป็นวัวเป็นม้าให้คุณชายของเรา แกคิดว่าแกมีสิทธิ์นั้นหรอ？”

“จริงด้วย！”หงห้าเบะปากอย่างดูถูก แล้วพูดอย่างเย็นชาออกมาว่า“คนเหี้ยอย่างแก อย่าว่าแต่เป็นวัวเป็นม้าให้คุณชายเลย ถึงเป็นหมาให้หงห้าคนอย่างฉัน กูยังรับไม่ได้เลย！เป็นใครมาจากไหนกัน！”

Walterไม่ยอมย่อท้อ เขาร้องไห้ตะโกนอย่างเจ็บปวด “ขอร้องพวกนายล่ะช่วยพูดกับคุณชายเย่หน่อยเถอะ！ขอแค่เขายอมให้หมอล้างกระเพาะให้ฉัน จะขังฉันในนี้ตลอดชีวิต ฉันก็ยอม！ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันชอบทำงานอยู่ในนี้ตลอดชีวิตเลย ใช้การทำงานมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อชดใช้กับความชั่วที่ฉันทำลงไป……”

พอWalterพูดออกมา ชายหนุ่มที่ทำความสะอาดกวาดกรงเหล็กอีกห้องอยู่นั้น พูดตำหนิอย่างเย็นชา“นี่！ไอ้คุณชายอเมริกาพูดเหี้ยอะไรในนี้ไม่ทราบ！แกล่วงเกินอาจารย์เย่ ยังหวังให้อาจารย์เย่ปล่อยแกไปงั้นหรอ？แกมันเพ้อฝันอะไรที่มันงี่เง่า！อีกทั้ง ฟาร์มสุนัขของท่านห้า มีโคบายา ชิจิโร่คนอย่างฉันแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีหมาอย่างแกหรอก！”

คนที่พูด ก็คือโคบายา ชิจิโร่ น้องชายของโคบายา ชิอิจิโร่

นับตั้งแต่ที่ถูกเย่เฉินส่งตัวมาให้มาเลี้ยงสุนัขอยู่ที่นี่ เขาก็ได้แต่ฝันว่าสักวันจะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้