ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2282
ในตอนนั้นเอง ความหวังอันสูงสุดของเธอ ก็คือสักวันหนึ่งพ่อกับแม่จะเข้าใจตนเอง
คิดไม่ถึง ณ ขณะนี้ ความปรารถนานี้จะเป็นจริงได้สักที！
พอคิดมาถึงตรงนี้ หวางตงเสวี่ยนรู้สึกตื้นตันจนดวงตาแดงก่ำ แสบจมูกไปหมด แทบจะร้องไห้หลั่งน้ำตาออกมา
เพื่อที่จะไม่ให้พ่อกับแม่เห็นว่าตัวเองร้องไห้ หวางตงเสวี่ยนรีบพูดกับทั้งสองไปว่า“พ่อคะ แม่คะ รอหนูแป๊บหนึ่งนะคะ หนูจะไปจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาล เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะคะ！”
……
ในตอนที่หวางตงเสวี่ยนกำลังจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้หวางเฉิงหย่วนผู้ซึ่งเป็นพ่อ เฉินจื๋อข่ายและหงห้า ได้จับตัวเพื่อนของหวางตงเสวี่ยนที่เรียนที่สหรัฐอเมริกาด้วยกันมา Walter Horowitzผู้ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของตระกูลHorowitzที่อยู่สหรัฐอเมริกา รวมถึงลูกน้องของWalterทั้งหมด ไปยังฟาร์มสุนัขของหงห้าเรียบร้อยแล้ว
ฟาร์มสุนัขของหงห้า ในเวลาปกติเขาไม่ได้เลี้ยงสุนัขเพื่อการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังคอยจัดการเรื่องเทาๆให้เขาอีกด้วย ดังนั้นนับตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมา จึงใช้ความคิดไปเยอะมาก
ก่อนอื่น ฟาร์มสุนัขของหงห้าถูกสร้างขึ้นบริเวณชานเมืองในพื้นที่ห่างไกล ซึ่งเดิมทีที่นี่มีขนาดใหญ่และประชากรเบาบาง แต่หงห้าจดทะเบียนบริษัทเทคโนโลยีการเกษตร เพื่อขจัดปัญหาในอนาคตอีกด้วย พื้นที่เพาะปลูกบริเวณโดยรอบของโรงงานเซียงหยางถูกเช่าออกไปทั้งหมด
หงห้าเช่าพื้นที่เพาะปลูกเหล่านี้เพื่อปิดหูปิดตาของผู้คน เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย เขายังเลือกกลุ่มนักเลง มาเพาะปลูก พื้นที่บริเวณโดยรอบฟาร์มสุนัขขนาดใหญ่โดยเฉพาะ
ด้วยวิธีนี้ ฟาร์มสุนัขจึงมีความปลอดภัยขึ้น อีกทั้งยังไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น
ไม่เพียงแต่รอบนอกเท่านั้น แต่ยังใส่ใจเรื่องความปลอดภัย ภายในฟาร์มสุนัข มีอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยครบครัน
ดูจากภายนอก กำแพงของฟาร์มสุนัขอาจจะไม่สูงมากนัก และไม่มีโครงข่ายไฟฟ้าแรงสูง ลวดหนามใดๆทั้งสิ้น มองดูไปแล้วเป็นที่ไม่ใช่สำคัญอะไร
ตอนนี้Walter ถูกลูกน้องของหงห้าลากเข้าไปในกรงเหล็ก เหมือนหมาตายตัวหนึ่ง ปากของเขายังคงพร่ำตะโกนร้องอย่างสิ้นหวัง“พวกแกจะทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉันเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลHorowitz เป็นญาติของตระกูลรอธส์ไชลด์นะโว้ย！”
ชายชุดดำคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเขาทำเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วด่ากราดไปว่า“ตระกูลรอธส์ไชลด์เหี้ยอะไร มาถึงหัวเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นตระกูลจากเมืองนอกอะไรก็ตามก็ต้องทำตัวดีๆ！คิดว่าหัวเซี่ยเป็นสวนดอกไม้หลังบ้านของพวกแกรึไง ที่แกคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปน่ะห้ะ？แกคิดว่าตัวเองเป็นใครวะ？”
พูดจบ เขาก็กระชากคอเสื้อของWalterขึ้นมา แล้วใช้มือแยกปากของWalterออก แล้วเทของเหลวบางอย่างลงไปในปากของเขา หลังจากนั้นก็ไม่สนใจการดิ้นทุรนทุรายของWalter ทำการปิดปากของเขา รอจนเขากลืนยาที่เป็นของเหลวลงไปทั้งหมด ถึงปล่อยมือ
Walterไอไปหลายครั้ง แล้วถามอย่างสงสัย “กะ……แกเอาอะไรให้ฉันดื่มน่ะ？！”
เฉินจื๋อข่ายยืนอยู่ด้านนอกของกรง แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา“แกชอบแอบวางยาพิษที่เป็นเมอร์คิวรีคลอไรด์กับคนอื่นไม่ใช่หรอ？ของที่แกชอบที่สุด ทำไมแกถึงชิมรสชาติของมันไม่ออกล่ะ？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...