ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2294
พูดจบ เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า“คุณหนูยังจำได้ไหมว่ามีผู้กำกับที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงคนหนึ่งแอบไปมีสัมพันธ์กับคนอื่น ภรรยาของเขาไม่เพียงไม่โกรธ กลับกันยังเปิดเผยเรื่องที่ผู้ชายของตัวเองได้เปรียบ？แต่กลับกัน ถ้าผู้หญิงหลายใจ เมื่ออยู่ต่อหน้าสาธารณชนจะถูกก่นด่าปางตาย！”
ตู้ไห่ชิงอมยิ้ม แล้วพูดว่า“ลุงหวางคิดมากไปแล้ว ฉันก็แค่อยากซื้อบ้านที่ฉางอิงเคยพัก นี่เป็นแค่สิ่งที่ฉันรึลึกถึงเขาเป็นการส่วนตัว นอกจากนี้ ฉันจะไม่มีข่าวเสียกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ยิ่งจะไม่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน ถ้าโลกข้างนอกไม่สามารถให้อภัยกับสิ่งนี้ได้ งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้อภัยพวกเขา”
พ่อบ้านรับพูดอย่างร้อนรน“คุณหนูรองครับ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะครับ……ผมหมายถึง ถ้าคุณหนูอยากจะซื้อบ้านหลังนั้นไม่มีปัญหาเลยครับ แต่สถานการณ์ในตอนนี้มันเป็นช่วงที่พิเศษ……”
“ตอนนี้คุณหนูกับซูโสว่เต้ายังไม่ได้หย่ากัน เพราะฉะนั้นกระผมคิดว่า คุณหนูไม่จำเป็นต้องไปเข้าร่วมงานประมูลด้วยตัวเอง……”
“ให้ผมช่วยหาบุคคลที่สามที่ไม่มีความเกี่ยวข้อง ให้เขาเป็นตัวแทนคุณหนูไปประมูลกลับมา……”
“หลังจากประมูลกลับมาแล้ว ก็อย่าพึ่งรีบโอนทรัพย์สินในตอนนี้ รอให้ช่วงลมคลื่นพัดผ่านไปก่อน หรือหลังจากที่คุณหนูหย่ากับซูโสว่เต้าไปแล้ว คุณค่อยเปลี่ยนชื่อของหลังนั้นมาอยู่ในชื่อของคุณหนู แบบนี้มันจะทำให้คุณหนูไม่ต้องไปตกอยู่ในเสียงวิจารณ์ของคนอื่นด้วย”
ตู้ไห่ชิงโบกมือไปมา แล้วพูดอย่างจริงจัง“ลุงหวาง ที่ฉันคิดถึงฉางอิงเป็นเรื่องที่ไม่มีความผิดอยู่แล้ว ดังนั้นฉันตัวตรงไม่หวั่นเงาเฉเฉียงหรอก”
“แต่ว่า ถ้าฉันไม่มีความผิด แต่ฉันกลับกลัวตกอยู่ในเสียงวิจารณ์ของคนอื่น แล้วแอบหาคนอื่นช่วยฉันไปร่วมงานประมูล ถ้าถูกปล่อยออกไป คนอื่นก็จะคิดว่าฉันทำผิดแล้วขี้ขลาด”
พ่อบ้านถอนหายใจ“คุณหนูรองครับ！มีประโยกหนึ่งกล่าวไว้ว่าถึงจะอยากรู้แค่ไหนก็ไม่ควรพูด แต่ไม่พูดก็ไม่ได้！คนของตระกูลซูทำอะไรอย่างโหดเหี้ยมมาโดยตลอด เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คุณหนูก็เห็นมาแล้ว พวกเขาสามารถหักหลังได้แม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง นั่นเป็นข้อพิสูจน์ที่ว่าพวกเขาทั้งตระกูล แทบจะไม่มีคุณธรรมใดๆทั้งสิ้น ถ้าคุณยังขืนจะไปร่วมงานประมูลให้ได้ ต้องล่วงเกินพวกเขาเป็นแน่……”
ตู้ไห่ชิงค่อยๆขมวดคิ้วขึ้นมา แล้วพูดอย่างไม่เข้าใจ“ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ซูโสว่เต้าหักหลังฉันเลี้ยงลูกนอกสมรสมา20ปี ยังพาลูกสาวนอกสมรสมาใช้ชีวิตอยู่ใต้สายตาของฉันมาตั้งนานหลายปีอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมไม่มีคนคิดว่าตระกูลซูล่วงเกินฉันล่ะ？”
พ่อบ้านรีบพูดขึ้นมาว่า“คุณหนูรองครับ……หลายเรื่องมันไม่เหมือนกับที่เราคิดนะครับ……ในสังคมของชนชั้นสูง ผู้ชายกับผู้หญิงแตกต่างกัน จุดนี้คุณไม่ควรมองข้ามไปนะครับ……”
ตู้ไห่ชิงยิ้มบางๆ“ลุงหวาง ไม่ต้องเกลี้ยกล่อมฉันหรอกค่ะ ฉันตั้งใจแล้ว ถ้าคุณไม่ช่วยฉันเตรียมการ งั้นฉันเตรียมเองก็ได้ ยังไงการประมูลครั้งนี้ ฉันต้องไปให้ได้ อีกทั้งจะไปอย่างสง่าผ่าเผย！”
“ตระกูลซู？！”เย่เฉินอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้“ทำไมตระกูลซูถึงแทรกแซงเรื่องการประมูลครั้งนี้ล่ะ？”
“ผมไม่รู้เหมือนกันครับ……”เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างตรงไปตรงมา“ตอนนี้ผมยังไม่ได้ยินเรื่องการแรงจูงใจของตระกูลซูเลยครับ แต่คุณชายพยายามถ่อมตัวหน่อยนะครับ”
พูดจบ เฉินจื๋อข่ายก็รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า“สาเหตุหลักคือเพราะบ้านหลังนี้อ่อนไหวเกินไป มันเป็นบ้านเก่าที่พ่อแม่ของคุณเคยพักอาศัย ถ้ามีคนรู้เรื่องการแย่งชิงบ้านหลังนี้ล่ะก็ นั่นจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ว่ามีความเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของคุณ ผมกลัวว่าตระกูลซูจะตามหาคุณจากสิ่งนี้ ขอเพียงแค่ตระกูลซูพบคุณ ผมไม่กล้าพูดว่าพวกเขาจะจัดการคุณยังไง แต่ฐานะของคุณจะเก็บซ่อนไม่ได้อีกต่อไปอย่างแน่นอน……”
เย่เฉินพูดอย่างเห็นด้วย“นายพูดถูก งานประมูลที่จะจัดขึ้นในวันจันทร์จัดที่ไหน？”
เฉินจื๋อข่ายพูด“จัดที่หอเพชรนิลจินดาของเป่าฝู้กุ้ยครับ เป็นสถานที่ที่คุณกับปรมาจารย์ซวนซวนของฮ่องกงเคยประมูลวงศ์ย่อยหอยมือเสือมาก่อน”
เย่เฉินนึกขึ้นมาได้ในทันที จึงกล่าวขึ้นมาว่า“ฉันรู้แล้ว เอาแบบนี้นะ ฉันจำได้ว่าหอเพชรนิลจินดามีห้องวีไอพี นายให้เป่าฝู้กุ้ยเตรียมให้ฉันห้องหนึ่ง ถึงเวลานั้นฉันจะให้คนขับรถไปช่วยฉันประมูลในวันงาน ฉันจะแอบสังเกตในห้องวีไอพี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...