ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2295
เป่าฝู้กุ้ยที่ได้ยินเฉินจื๋อข่ายพูด ว่าเย่เฉินจะมางานประมูลที่หอเพชรนิลจินดาของตนเอง เขาจึงมีความสุขเป็นอย่างมาก
เขาให้คนเตรียมห้องวีไอพีห้องที่ใหญ่ที่สุดในทันที ในขณะเดียวกัน ยังตั้งใจโทรหาเย่เฉินเป็นพิเศษ
พอสายถูกรับ เขาก็พูดด้วยความเคารพว่า“อาจารย์เย่ครับ กระผมเป่าฝู้กุ้ย ได้ข่าวว่าวันจันทร์คุณจะมาเข้าร่วมงานประมูล ดังนั้นผมจึงเก็บห้องวีไอพีที่ดีที่สุดไว้ให้คุณ！”
เย่เฉินตอบอืมหนึ่งครั้ง แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“เจ้าของร้านเป่าให้ความสนใจเกินไปแล้ว แต่ฐานะของผมห้ามถูกปล่อยออกไปเด็ดขาด และยิ่งห้ามเปิดเผยเรื่องที่ผมจะไปเข้าร่วมการประมูล”
เป่าฝู้กุ้ยพูดอย่างไม่ลังเล“อาจารย์เย่วางใจเถอะครับ พรุ่งนี้ผมจะรับผิดชอบดูแลความปลอดภัยด้วยตัวเอง ในงานประมูล จะไม่อนุญาตให้คนไม่เกี่ยวข้องเข้างานเด็ดขาด นักข่าวจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้หอเพชรนิลจินดาภายในระยะหนึ่งร้อยเมตร เมื่อคุณมาถึงงานสามารถเดินผ่านทางเข้าภายในของเราได้ทันที โดยที่กระบวนการทั้งหมดจะไม่ถูกเปิดเผยตัวตน”
เย่เฉินพูดอย่างพึงพอใจ“ดีมาก งั้นพรุ่งนี้ก็รบกวนเจ้าของร้านเป่าหน่อยนะ”
“ไม่หรอกครับ！ไม่หรอก！”เป่าฝู้กุ้ยพูดอย่างประจบ“ได้บริการอาจารย์เย่ เป็นเกียรติแก่กระผมอย่างสูงครับ！”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดขึ้นมาว่า“เจ้าของร้านเป่า งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”
“ครับ อาจารย์เย่ เราเจอกันพรุ่งนี้ครับ！”
วางสายเสร็จ ในใจของเป่าฝู้กุ้ยก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ในใจแอบสงสัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ อาจารย์เย่ทำไมต้องมาที่หอเพชรนิลจินดาด้วย เพื่อเข้าร่วมงานประมูลของสำนักอัยการแบบนี้”
“หอเพชรนิลจินดาของฉัน มีการจัดการประมูลใหญ่ๆตลอดทั้งปี มีสมบัติล้ำค่าหายากหลายประเภท แต่อาจารย์เย่เหมือนจะไม่เคยมาเข้าร่วมเลยนะ”
“แต่งานประมูลในครั้งนี้ เป็นเพียงงานประมูลธรรมดาที่จัดโดยสำนักอัยการ ทรัพย์สินที่เอาออกมาประมูลก็เป็นของที่ถูกศาลตรวจสอบอายัด หนึ่งในนั้นมีรถมือสองและบ้านมือสองจำนวนมาก ซึ่งมันไม่มี……”
เย่เฉินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้า สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วโบกรถไปที่หอเพชรนิลจินดาคนเดียว
งานประมูลนี้ เดิมทีไม่มีของที่มีค่าอะไร ดังนั้นในเมืองจินหลิงจึงไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น และไม่มีคนสนใจมากเท่าไร
แต่ทว่า มีสายตานับไม่ถ้วนจากเย่นจิงที่ห่างออกไปนับพันกิโลเมตร กลับพากันจับจ้องงานประมูลในครั้งนี้
คนเหล่านี้สนใจแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือลูกสะใภ้ใหญ่ของตระกูลซู ตู้ไห่ชิงภรรยาของซูโสว่เต้า
เรื่องเดียวที่ทุกคนสนใจ ก็คือวันนี้ตู้ไห่ชิง จะโผล่เข้าร่วมงานประมูลครั้งนี้หรือไม่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...