ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2315
อาชญากรส่วนใหญ่ที่ก่อการร้ายนั้น จะเป็นคนที่ตำรวจต้องการจับกุมตัวมากๆ ดังนั้นคนอย่างหลิวจ้านที่สามารถหลบหนีการจับกุมและไม่เคยโดนจับได้มาก่อน เขาเป็นคนที่เฉลียวฉลาดและระแวดระวังตัวมากๆ และรู้จักวิธีหลบซ่อนตัวเอง
ดังนั้น เมื่อเขาเห็นตู้ไห่ชิงแล้ว ถึงแม้เขาจะตื่นเต้นดีใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าเลย
เขาแกว่งปืนที่อยู่ในมือ และพูดอย่างเย็นชา:"คนที่อยู่ด้านหลังรีบเดินเร็วๆหน่อย อย่าทำตัวชักช้าอืดอาด!"
ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใดๆเลย และรีบเดินตามคนอื่นๆเข้าไปในห้องโถงทันที
เมื่อเห็นว่าตู้ไห่ชิงอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเองแล้ว หลิวจ้านก็ไม่ได้ไปค้นห้องอื่นๆเลย แต่รอจนทุกคนเดินเข้าไปในห้องโถงแล้ว และเดินตามหลังทุกคนเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ปิดประตู
ในเวลานี้ ในห้องโถงมีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่และเด็กร่วมๆกันหนึ่งร้อยกว่าคน ทุกคนมองหลิวจ้านด้วยความกลัว และไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรทุกคนหรือเปล่า
ในเวลานี้หลิวจ้านเดินขึ้นไปที่เวทีงานประมูล เขาหยิบไมโครโฟนขั้นมาและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ทุกท่าน วันนี้พวกเราได้มาเจอกันที่นี่ด้วยวิธีแบบนี้ มันก็เป็นพรหมลิขิตอย่างหนึ่ง ดังนั้นฉันขอแนะนำตัวให้ทุกคนรู้"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจ้านกระแอมในลำคอและพูดว่า:"ฉันชื่อหลิวจ้าน เป็นคนชาวเหนือ เป็นนักโทษอาชญากรระดับAที่ตำรวจต้องการตัว ฉันหลบหนีมาถึงจินหลิง คิดไม่ถึงจริงๆว่าตอนซื้อบุหรี่ซองหนึ่งที่หน้าประตูทางเข้าสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ฉันก็ถูกตำรวจค้นพบ ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยวิ่งเข้ามาหลบอยู่ที่นี่ และใช้ทุกท่านเป็นตัวประกัน"
หลังจากนั้น หลิวจ้านก็เปลี่ยนคำพูด:"อย่างไรก็ตาม ทุกท่านไม่ต้องหวาดกลัว ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ต้องการเงิน และไม่ต้องการฆ่าคนด้วย ฉันหวังแค่ว่าทุกท่านจะเชื่อฟังและอยู่ที่นี่อย่างเงียบๆ เป็นตัวประกันให้ฉันต่อรองกับตำรวจ เมื่อตำรวจทำตามเงื่อนไขที่ฉันต้องการ ฉันก็หลบหนีและใช้ชีวิตของฉันต่อไป และทุกคนที่จะสามารถออกจากที่นี่อย่างปลอดภัยเช่นกัน"
คำพูดของหลิวจ้าน ทำให้คนส่วนใหญ่โล่งอกทันที
คนเหล่านี้รู้สึกว่า ถ้าต้องการให้พวกเขาเป็นตัวประกัน พวกเขาก็จะเชื่อฟังและทำตาม รอให้หลิวจ้านได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ตัวเองก็จะสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย
ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูก็ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆเลย พวกเธอสองคนก็เหมือนกับคนอื่นๆ แค่รู้สึกว่าตัวเองซวยมากๆ
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน หลิวจ้านไม่เพียงแค่มีปืนอยู่ในมือ เขายังมีระเบิดติดตัวมาด้วย!
ร่างกายของทุกคนที่อยู่ที่นี่ถูกสร้างมาจากเลือดเนื้อ เมื่อโดนระเบิดแบบนี้เข้าไป ก็ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตไปได้!
ดังนั้น ในเวลานี้ ความคิดที่จะขัดขืนและต่อต้านในใจของทุกคนก็หมดไปทันที!
แม้แต่ในทีมรักษาความปลอดภัย มีชายหนุ่มหลายๆคนที่เคยเป็นทหารและปลดประจำการมาแล้ว ก็ล้มเลิกความคิดที่จะหาโอกาสพลิกสถานการณ์
สำหรับชายหนุ่มที่เคยเป็นทหาร การจะจับกุมตัวใครสักคนนั้นมันไม่ใช่เรื่องยาก
แต่ในขณะที่จับกุมตัวคนๆนั้น และต้องแน่ใจว่านิ้วมือของคนๆนั้นไม่ได้ไปกดโดนสวิตช์อันเล็กๆ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...