หวังไห่ซินรอรถของเฉินจื๋อข่ายอย่างกระวนกระวาย แม้ว่าเฉินจื๋อข่ายจะทำความเร็วแล้ว แต่กระนั้นก็ยังไม่ทันการกับสภาพการณ์คับขัน และเรื่องสำคัญในขณะนี้
ดังนั้นเขาจึงรีบเอ่ยพูดอย่างลนลานว่า “ผู้จัดการเฉิน ขอบคุณพระเจ้าในที่สุดคุณก็มาสักที คุณสะดวกขับเข้าไปไหม? ถ้าสะดวก ก็รบกวนขับรถเข้าไปในหอเพชรนิลจินดา ถ้าไม่สะดวก ก็เอารถมาให้ผม ผมจะขับเข้าไปเอง”
เฉินจื๋อข่ายหันไปมองเย่เฉิน “คุณเย่ คิดว่ายังไงครับ?”
เย่เฉินเองก็อยากเข้าไปดูสถานการณ์ จึงพูดขึ้นมาว่า “ขับเข้าไป”
เฉินจื๋อข่ายหันมาพูดกับหวังไห่ซินว่า “เหล่าหวัง เดี๋ยวฉันขับเข้าไปเอง”
“ครับ!” หวังไห่ซินพยักหน้า พร้อมกับรีบเอ่ยถามว่า “ผู้จัดการเฉิน รถของคุณน้ำมันเต็มถังไหมครับ? หลิวจ้านบอกว่าน้ำมันต้องเต็มถัง ถ้าไม่เต็ม ผมจะได้ให้คนไปเอาน้ำมันคันอื่นมาเฉลี่ยเติมให้”
เฉินจื๋อข่ายมองหน้าปัดน้ำมัน จากนั้นก็พูดว่า “เติมมาเต็มอยู่นะ”
“งั้นก็ดีเลย!” หวังไห่ซินถอนหายใจออกมา รีบพูดว่า “คุณขับเข้าไปตรงทางเข้าหอเพชรนิลจินดาได้เลย แต่ว่าห้ามเข้าไปใกล้เด็ดขาด พอไปถึงหลังจากจอดรถ ให้ทิ้งกุญแจไว้แล้วรีบออกมาเลยนะครับ แบบนี้ถึงจะปลอดภัย”
“ได้” เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า
ในตอนนี้เองหวังไห่ซินก็รีบให้คนเอาที่กั้นทางออก เพื่อให้รถโรลด์รอยซ์ของเฉินจื๋อข่ายผ่านเข้าไป
หลังจากที่รถของเฉินจื๋อข่ายขับเข้ามาในหอเพชรนิลจินดา เขาก็จอดรถให้ห่างจากประตูทางออกประมาณห้าถึงหกเมตร
จากนั้น เฉินจื๋อข่ายก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณชาย เราลงรถกันเถอะครับ!”
เฉินจื๋อข่ายรีบตอบตกลง “ได้ ฉันจะเปิดเดี๋ยวนี้”
พูดจบ ก็เตรียมเปิดกระโปรงท้ายรถ
เฉินจื๋อข่ายมีรถโรลด์รอยซ์อยู่หลายคัน ถึงจะเป็นรถสำรองของตระกูลเย่ แต่สิทธิ์การใช้ก็อยู่ในมือเขา
รถที่เขาขับมาวันนี้ เป็นรถที่เขาเอาไว้ใช้รับส่งเย่เฉิน และทุกครั้งที่ใช้รถคันนี้เขาก็จะเป็นคนขับเอง นอกเหนือจากเขามีแค่เย่เฉินคนเดียวเท่านั้นที่ขับรถคันนี้ได้ ดังนั้นในกระโปรงหลังรถจึงไม่มีสิ่งของส่วนตัวของใคร
เมื่อเปิดออก ก็พบว่าข้างในนั้นว่างเปล่าไร้สิ่งของ
หลิวจ้านเองก็เห็นมันอย่างชัดเจน ถึงได้พยักหน้าอย่างพอใจ มองประเมินเย่เฉินกับเฉินจื๋อข่าย จากนั้นเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “ห้ามดับเครื่อง ทิ้งกุญแจเอาไว้ แล้วพวกแกก็ไปซะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...