เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2322

หวังไห่ซินรอรถของเฉินจื๋อข่ายอย่างกระวนกระวาย แม้ว่าเฉินจื๋อข่ายจะทำความเร็วแล้ว แต่กระนั้นก็ยังไม่ทันการกับสภาพการณ์คับขัน และเรื่องสำคัญในขณะนี้

ดังนั้นเขาจึงรีบเอ่ยพูดอย่างลนลานว่า “ผู้จัดการเฉิน ขอบคุณพระเจ้าในที่สุดคุณก็มาสักที คุณสะดวกขับเข้าไปไหม? ถ้าสะดวก ก็รบกวนขับรถเข้าไปในหอเพชรนิลจินดา ถ้าไม่สะดวก ก็เอารถมาให้ผม ผมจะขับเข้าไปเอง”

เฉินจื๋อข่ายหันไปมองเย่เฉิน “คุณเย่ คิดว่ายังไงครับ?”

เย่เฉินเองก็อยากเข้าไปดูสถานการณ์ จึงพูดขึ้นมาว่า “ขับเข้าไป”

เฉินจื๋อข่ายหันมาพูดกับหวังไห่ซินว่า “เหล่าหวัง เดี๋ยวฉันขับเข้าไปเอง”

“ครับ！” หวังไห่ซินพยักหน้า พร้อมกับรีบเอ่ยถามว่า “ผู้จัดการเฉิน รถของคุณน้ำมันเต็มถังไหมครับ? หลิวจ้านบอกว่าน้ำมันต้องเต็มถัง ถ้าไม่เต็ม ผมจะได้ให้คนไปเอาน้ำมันคันอื่นมาเฉลี่ยเติมให้”

เฉินจื๋อข่ายมองหน้าปัดน้ำมัน จากนั้นก็พูดว่า “เติมมาเต็มอยู่นะ”

“งั้นก็ดีเลย!” หวังไห่ซินถอนหายใจออกมา รีบพูดว่า “คุณขับเข้าไปตรงทางเข้าหอเพชรนิลจินดาได้เลย แต่ว่าห้ามเข้าไปใกล้เด็ดขาด พอไปถึงหลังจากจอดรถ ให้ทิ้งกุญแจไว้แล้วรีบออกมาเลยนะครับ แบบนี้ถึงจะปลอดภัย”

“ได้” เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า

ในตอนนี้เองหวังไห่ซินก็รีบให้คนเอาที่กั้นทางออก เพื่อให้รถโรลด์รอยซ์ของเฉินจื๋อข่ายผ่านเข้าไป

หลังจากที่รถของเฉินจื๋อข่ายขับเข้ามาในหอเพชรนิลจินดา เขาก็จอดรถให้ห่างจากประตูทางออกประมาณห้าถึงหกเมตร

จากนั้น เฉินจื๋อข่ายก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณชาย เราลงรถกันเถอะครับ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน