ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2327

เมื่อเห็นว่าเป็นตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูที่เดินออกมา ในใจของเย่เฉินก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่

เขารู้สึกตั้งแต่แรก ว่าเรื่องนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่เห็นแน่

ตอนนี้ การที่ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูเดินออกมาเพราะถูกหลิวจ้านบังคับ ก็ยิ่งยืนยันความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี

เพียงแต่ว่า เย่เฉินยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ว่าตกลงเป็นใครกันแน่ที่ยอมลงทุน ยอมเสียเวลาเพื่อเล่นงานตู้ไห่ชิงและซูจือหยู

และในตอนนี้เอง สองแม่ลูกตู้ไห่ชิงและซูจือหยูก็เดินออกมาจากหอเพชรนิลจินดา

ด้านหลิวจ้านมือหนึ่งถือปืน มือหนึ่งถือระเบิด เดินตามสองแม่ลูกออกมาติดๆ

เขาเงยหน้ามองไปรอบๆ จากนั้นก็แสยะยิ้มให้ตำรวจ “ฉันรู้ว่าพวกแกซุ่มอยู่แถวนี้หลายคน และเตรียมตัวยิงฉันตลอดเวลา แต่ฉันแนะนำว่าพวกแกควรคิดให้รอบคอบ เพราะในมือของฉันมีระเบิด ต่อให้เป็นแค่เด็กทารกหนึ่งขวบแตะต้องสิ่งนี้ ก็สามารถทำให้มันระเบิดได้เหมือนกัน ถ้าพวกแกไม่กลัวว่าตาย ก็ให้มือปืนยิงฉันเลยสิ!”

หวังไห่ซินเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “หลิวจ้าน ไม่ต้องห่วง! ตราบใดที่นายไม่วู่วาม พวกฉันก็จะไม่ยิงนาย ! ตอนนี้พวกฉันเตรียมรถเอาไว้ให้นายแล้ว นายสามารถหนีไปจากที่นี่ได้ทุกเมื่อ! แต่ว่าก่อนไป นายต้องปล่อยตัวประกันมาก่อน”

“ตัวประกัน?” หลิวจ้านหัวเราะฮ่าๆออกมาอย่างกำเริบเสิบสาน เอ่ยพูดอย่างดูถูกว่า “แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ฉันจะบอกแกให้นะ ตัวประกันสองคนนี้ต้องไปกับฉัน จนกว่าฉันจะหลุดจากการติดตามของพวกแก ถ้าพวกแกคิดได้ ก็อย่าให้ใครตามฉันมา หลังจากฉันมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว ฉันจะปล่อยสองคนนี้ไปเอง”

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียง เอ่ยพูดด้วยท่าทางโหดเหี้ยมว่า “ถ้าฉันรู้ว่าคนของพวกแกพยายามตามฉันมาล่ะก็ ฉันจะขับรถเข้าไปใจกลางเมือง แล้วกดระเบิดในมือซะ ฉันจะได้กลายเป็นชาติชายแห่งประวัติศาสตร์ในอีกสิบแปดปีข้างหน้า!”

สีหน้าของหวังไห่ซินยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆ เขาทำได้เพียงข่มกลั้นเพลิงโกรธในใจเอาไว้ แล้วเอ่ยพูดว่า “สบายใจได้ พวกฉันจะไม่ให้ใครตามนายไป!”

หลิวจ้านแสยะยิ้ม “รู้งานดีนี่!”