ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2327
เมื่อเห็นว่าเป็นตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูที่เดินออกมา ในใจของเย่เฉินก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่
เขารู้สึกตั้งแต่แรก ว่าเรื่องนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่เห็นแน่
ตอนนี้ การที่ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูเดินออกมาเพราะถูกหลิวจ้านบังคับ ก็ยิ่งยืนยันความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
เพียงแต่ว่า เย่เฉินยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ว่าตกลงเป็นใครกันแน่ที่ยอมลงทุน ยอมเสียเวลาเพื่อเล่นงานตู้ไห่ชิงและซูจือหยู
และในตอนนี้เอง สองแม่ลูกตู้ไห่ชิงและซูจือหยูก็เดินออกมาจากหอเพชรนิลจินดา
ด้านหลิวจ้านมือหนึ่งถือปืน มือหนึ่งถือระเบิด เดินตามสองแม่ลูกออกมาติดๆ
เขาเงยหน้ามองไปรอบๆ จากนั้นก็แสยะยิ้มให้ตำรวจ “ฉันรู้ว่าพวกแกซุ่มอยู่แถวนี้หลายคน และเตรียมตัวยิงฉันตลอดเวลา แต่ฉันแนะนำว่าพวกแกควรคิดให้รอบคอบ เพราะในมือของฉันมีระเบิด ต่อให้เป็นแค่เด็กทารกหนึ่งขวบแตะต้องสิ่งนี้ ก็สามารถทำให้มันระเบิดได้เหมือนกัน ถ้าพวกแกไม่กลัวว่าตาย ก็ให้มือปืนยิงฉันเลยสิ!”
หวังไห่ซินเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “หลิวจ้าน ไม่ต้องห่วง! ตราบใดที่นายไม่วู่วาม พวกฉันก็จะไม่ยิงนาย ! ตอนนี้พวกฉันเตรียมรถเอาไว้ให้นายแล้ว นายสามารถหนีไปจากที่นี่ได้ทุกเมื่อ! แต่ว่าก่อนไป นายต้องปล่อยตัวประกันมาก่อน”
“ตัวประกัน?” หลิวจ้านหัวเราะฮ่าๆออกมาอย่างกำเริบเสิบสาน เอ่ยพูดอย่างดูถูกว่า “แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ฉันจะบอกแกให้นะ ตัวประกันสองคนนี้ต้องไปกับฉัน จนกว่าฉันจะหลุดจากการติดตามของพวกแก ถ้าพวกแกคิดได้ ก็อย่าให้ใครตามฉันมา หลังจากฉันมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว ฉันจะปล่อยสองคนนี้ไปเอง”
พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียง เอ่ยพูดด้วยท่าทางโหดเหี้ยมว่า “ถ้าฉันรู้ว่าคนของพวกแกพยายามตามฉันมาล่ะก็ ฉันจะขับรถเข้าไปใจกลางเมือง แล้วกดระเบิดในมือซะ ฉันจะได้กลายเป็นชาติชายแห่งประวัติศาสตร์ในอีกสิบแปดปีข้างหน้า!”
สีหน้าของหวังไห่ซินยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆ เขาทำได้เพียงข่มกลั้นเพลิงโกรธในใจเอาไว้ แล้วเอ่ยพูดว่า “สบายใจได้ พวกฉันจะไม่ให้ใครตามนายไป!”
หลิวจ้านแสยะยิ้ม “รู้งานดีนี่!”
หลิวจ้านขับออกไปได้ไม่ทันไร ก็มีตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาหาหวังไห่ซิน แล้วพูดว่า “หัวหน้าหวัง ให้ทีมนอกเครื่องแบบขับตามไปไหม?”
หวังไห่ซินลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า “ไหวพริบของหลิวจ้านค่อนข้างดี ถ้าเราให้คนขับรถตามไป แล้วเขาจับได้ ผลที่ตามมาอาจจะกู่ไม่กลับ”
พูดจบ เขาก็พูดต่อว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน ติดต่อเครือข่ายกล้องวงจรปิดจราจรทั่วทั้งเมืองอย่างเร่งด่วน อาศัยกล้องบนถนน ติดตามร่องรอยของหลิวจ้านไปก่อน! ถ้าเขาออกไปนอกเมืองแล้ว เราค่อยเตรียมกำลังล่วงหน้าไปล้อมเอาไว้!”
ในขณะนี้เอง เมื่อรถโรลด์รอยซ์หายไปจากครรลองสายตา เฉินจื๋อข่ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ แล้วพูดว่า “คุณชาย ถ้ามีคนมุ่งร้ายต่อคุณหนูรองตระกูลตู้และซูจือหยูอย่างที่คุณพูดจริงๆ เกรงก็แต่ว่าครั้งนี้พวกเธอจะรอดกลับมายากซะแล้วสิ…”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยพูดว่า “อีกฝ่ายตั้งใจเตรียมการ ลงทุนจัดฉากถึงขนาดนี้ ดูแล้วคงไม่ใช่แค่อยากขู่พวกเธอแน่ เป็นไปได้ว่าเป้าหมายอาจจะเป็นชีวิตของพวกเธอ”
เฉินจื๋อข่ายอดถามไม่ได้ว่า “คุณชาย เรื่องถึงชีวิตขนาดนี้ คุณจะทำอะไรหรือเปล่า?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...