สรุปเนื้อหา บทที่ 2329 – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง
บท บทที่ 2329 ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เมื่อได้ยินข้อสันนิษฐานของเย่เฉิน เฉินจื๋อข่ายก็อุทานออกมาอย่างแปลกใจ “คุณชาย แล้วคุณคิดว่า ใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ?”
เย่เฉินครุ่นคิด แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันคิดว่า ความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนของตระกูลซูมีมากที่สุด”
“คนของตระกูลซู?!” เฉินจื๋อข่ายเบิกตาอ้าปากค้าง “คุณชาย ทำไมคนของตระกูลซูต้องเล่นงานพวกเธอด้วยล่ะครับ? มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย…”
เย่เฉินเอ่ยพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ถ้าพูดถึงความสมเหตุสมผล ฉันว่ามีเยอะนะ การที่น้าตู้ยื่นคำขาดขอหย่ากับซูโส่วเต้า ถือเป็นการทำลายหน้าตาของตระกูลซู ซูโส่วเต้าคงไม่พอใจ และคุณท่านใหญ่ซูก็คงเหมือนกัน”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าแล้วพูดว่า “สำหรับตระกูลที่มีหน้ามีตา การที่ภรรยาหรือว่าลูกสะใภ้ต้องการหย่า คงเป็นการสร้างความเสียหายให้แก่หน้าตาของวงศ์ตระกูล แต่ก็ไม่จำเป็นต้องโหดร้ายขนาดนี้ก็ได้ไหม?”
เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “ถึงยังไงก็เป็นตระกูลใหญ่ บางทีพวกเขาอาจจะรู้สึกว่าหน้าตาของตระกูลอยู่เหนือกว่าทุกสิ่ง อีกอย่าง น้าตู้กับซูโส่วเต้าไม่ได้แค่หย่ากันธรรมดา การที่เธอหนีมาที่เมืองจินหลิงที่อยู่ไกลแสนไกลไปเพื่ออะไรนั้น นายรู้ ฉันรู้ แน่นอนว่าคนในตระกูลใหญ่ๆที่เย่นจิงก็รู้เหมือนกัน”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ทอดถอนหายใจแล้วพูดว่า “เป็นอย่างนี้จริงๆด้วย...ตอนนั้นเรื่องที่คุณหนูรองตระกูลตู้ชอบพ่อของคุณ เป็นที่รู้กันไปทั่วในเย่นจิง การที่เธอมาที่เมืองจินหลิง และเข้าร่วมประมูลซื้อบ้านที่พ่อคุณเคยอยู่อาศัยด้วยราคาสูงๆแบบนี้ ก็ยิ่งประจักษ์ต่อสายตาทุกคน ว่าเธอยังไม่ลืมพ่อของคุณ….”
เย่เฉินถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ “ฉันทึ่งในความรู้สึกที่เธอมีต่อพ่อของฉันมาก แต่ว่า ยิ่งฉันรู้สึกทึ่งมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งอดที่จะมองปัญหาจากอีกมุมหนึ่งไม่ได้”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยถามขึ้นมาว่า “คุณชาย อีกมุมที่คุณว่า คือมุมไหน? สมองผมค่อนข้างทึบ ผมคิดไม่ออกจริงๆ”
เย่เฉินเอ่ยพูดนิ่งๆว่า “อีกมุมหนึ่งก็คือซูโส่วเต้าไง ถ้าตลอดเวลาที่ผ่านมาน้าตู้ไม่เคยลืมพ่อฉันได้เลย งั้นตลอดหลายปีที่เธอแต่งงานกับซูโส่วเต้า ก็แปลว่าเธอไม่เคยรู้สึกอะไรกับซูโส่วเต้าเลยน่ะสิ”
“เรื่องนี้…” เฉินจื๋อข่ายเงียบลงในทันที
ผ่านไปสักพัก จู่ๆเขาก็พอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง “ผมเข้าใจแล้ว! การที่คุณหนูรองตระกูลตู้มารำลึกถึงพ่อของคุณที่เมืองจินหลิง ทั้งยังเข้าร่วมประมูลซื้อบ้านที่พ่อของคุณเคยอยู่อย่างเปิดเผย เท่ากับกำลังบอกคนอื่นเป็นนัยๆว่า หลายปีที่ผ่านมาเธอยังคงรักพ่อของคุณมาตลอด เมื่อเป็นอย่างนี้ แสดงว่าเธอไม่เคยรักซูโส่วเต้าเลย! ซึ่งสำหรับซูโส่วเต้าแล้ว คงเป็นเรื่องที่อัปยศและหยามเกียรติมากๆ!”
เย่เฉินตอบอืม จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา “ศัตรูของศัตรูคือมิตร ขนาดซูรั่วหลีฉันยังช่วยเอาไว้ได้ เพิ่มตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูอีกคนจะเป็นอะไรไป!”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยพูดในทันทีว่า “ได้ครับคุณชาย! ผมจะให้คนตรวจสอบตำแหน่งของรถคันนั้นเดี๋ยวนี้ แล้วก็จะไปเตรียมฮอล์เอาไว้ด้วยครับ!”
สมัยนี้เทคโนโลยีก้าวไกลอย่างรวดเร็ว รถหลายคันล้วนแล้วแต่มีการติดตั้งฟังค์ชันระยะทางไกลที่แน่นอน
รุ่นทั่วไปสามารถตรวจสอบตำแหน่ง ปริมาณน้ำมัน การเปิดปิดประตูและกระจกรถได้จากระยะไกล
รุ่นดีขึ้นมาหน่อย สามารถเปิดปิดประตูรถ สตาร์ทรถและปรับอุณหภูมิในรถได้จากระยะไกล
ถ้าเป็นรถออโต้ที่มีฟังก์ชันใหม่ๆ จะสามารถเรียกรถได้จากทางไกล แค่ใช้งานผ่านโทรศัพท์ แค่นี้ก็สามารถทำให้รถขับเข้ามาหาคนขับ โดยที่คนขับไม่ต้องเดินไปหารถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...