ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2345
เย่เฉินพูดจบ พวกหม่าฉงซิงก็กลัวจนตัวสั่นทันที!
เขาไม่เข้าใจ ทำไมผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าถึงโหดร้ายขนาดนี้ จะเอาไฮยีนาลายจุดมาทรมานพวกเขา โหดร้ายขนาดนี้ ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า?"
และแล้ว หนึ่งในนั้นก็ทนไม่ไหวทันที ร้องพูดว่า:"ฉันพูด! ฉันจะพูดหมด!"
เขาพูดไม่เท่าไหร่ อีกสองคนข้างๆก็รีบสารภาพ:"ฉันก็พูด!"
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ:"ได้ พวกคุณทั้งสามคนมีท่าทางแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะให้เวลาพวกคุณ พูดให้ชัดเจนทีละคน"
พูดจบ เขามองไปทางหม่าฉงซิง พูดเยาะเย้ยว่า:"ดูเหมือนกระดูกของคุณคงจะแข็งมากสินะ ไม่รู้ว่าไฮยีน่าลายจุดจะกัดเข้ารึเปล่า?"
พูดจบ เย่เฉินก็หัวเราะตัวเอง:"ดูความจำของฉันสิ ฉันลืมไปว่าไฮยีน่าลายจุดไม่ชอบเคี้ยวกระดูก พวกมันชอบหาจุดอ่อนจากเหยื่อแล้วจึงใช้ฟันจู่โจมจุดนั้นอย่างแรง ถึงเวลาก็จะดูว่าคุณทนได้ไหม?"
ใบหน้าของหม่าฉงซิงซีดราวกับกระดาษ และตกใจกลัว เขารีบร้องไห้และพูดว่า:"ฉันพูด! ฉันจะพูดหมด! โปรดเมตตาด้วยครับ...... "
เย่เฉินเพียงแค่หัวเราะเยาะเย้ย กดถ่ายวิดีโอ แล้วเริ่มบันทึกวิดีโอใหม่อีกครั้ง และพูดว่า:"เอาล่ะ พูดสิ แนะนำตัวเองก่อน แล้วค่อยอธิบายอย่างละเอียด ว่าใครเป็นคนสั่งให้พวกคุณทำแบบนี้"
"ซูเฉิงเฟิงรู้สึกว่าตู้ไห่ชิงได้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลซูอย่างร้ายแรง ทำให้ตระกูลซูขายหน้า และทำให้เขาอับอายดังนั้นเขาจึงมีความคิดที่จะล้างสิ่งไม่ดีออกไป......"
เย่เฉินถามอีกครั้ง:"แล้วซูเฉิงเฟิงวางแผนเรื่องทั้งหมดอย่างไร?"
หม่าฉงซิงรีบพูดว่า:"ซูเฉิงเฟิงอยากทำตามวิธีการของราชวงศ์ยุโรปในการลอบสังหารเจ้าหญิงที่มีชื่อเสียง และทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เพื่อฆ่าตู้ไห่ชิง ดังนั้นเขาจึงไปหาหลิวจ้าน และขอให้หลิวจ้านเล่นฉากถูกตามล่า จากนั้นใช้โอกาสนี้จับตู้ไห่ชิง และให้ฉันวางแผนอุบัติเหตุทางรถยนต์ในอุโมงค์ แล้วฆ่าหลิวจ้านกับตู้ไห่ชิงไปเลย……"
เย่เฉินเยาะเย้ย:"โอ้? ดังนั้น เพื่อที่จะฆ่าตู้ไห่ชิง ซูเฉิงเฟิงสุนัขแก่ตัวนี้ ตั้งใจสั่งหลิวจ้านให้ผูกระเบิดไว้ที่ตัว และจับคนหลายร้อยคนเป็นตัวประกัน? !"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...