ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2348
ในเวลานี้ เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆถามว่า:"คุณชาย สองแม่ลูกนี้จะเอาไงดี? รอให้พวกเธอฟื้นตัวก่อนแล้วค่อยให้พวกเธอออกไป หรือว่า...…"
เย่เฉินปัดมือ:"ถ้าให้พวกเธอออกจากที่นี่โดยไม่ได้รับอันตราย และทำให้สาธารณชนเห็นโดยตรง วิดีโอที่ฉันเพิ่งถามเมื่อกี้ก็จะไม่มีความหมายอะไรมาก ตราบใดที่ผู้คนยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย และไม่เป็นอะไรมาก ในสายตาของคนธรรมดา ตระกูลซูก็จะไม่ได้แย่ขนาดนั้น"
หลังจากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"เอาแบบนี้แล้วกัน พาไปที่โรงแรมของคุณและขังไว้ เช่นเดียวกับซูรั่วหลี ให้กินดีอยู่ดีดูแลให้ดี แต่ไม่อนุญาตให้ติดต่อกับโลกภายนอก และไม่อนุญาตให้ออกจากห้องสักก้าวเด็ดขาด!"
"ได้ครับ!"เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าและถามว่า:"แล้วจะเอาพวกเธอออกไปอย่างไร?"
เย่เฉินไม่พูดอะไร เอนตัวลง และใช้มือแยกพนักพิงของที่นั่งสองแถวที่บีบสองแม่ลูกอยู่ให้ออกจากกัน
เฉินจื๋อข่ายมองจนอึ้งก่อน จากนั้นถึงจะดึงสติกลับมาได้ เขาแอบหัวเราะเยาะตัวเองว่า:"ฉันรู้น้อยเห็นน้อยจึงเห็นเรื่องธรรมดาเป็นเรื่องประหลาดจริงๆ ตอนนั้นคุณชายเชิญสายฟ้ามาฆ่าราชาบู๊ทั้งแปดแห่งตระกูลอู๋ บนภูเขาฉางไบ ราวกับปาฏิหาริย์ เรื่องตรงนี้แค่นี้มันไม่ใช่อะไรเลย…..."
ในตอนที่เฉินจื๋อข่ายหัวเราะเยาะตัวเอง เย่เฉินก็ได้ดันที่นั่งที่บีบสองแม่ลูกอยู่ออก
หลังจากนั้น เขาอุ้มตู้ไห่ชิงออกจากก่อน วางลงบนพื้นอย่างระมัดระวังข้างอุโมงค์ แล้วกลับไป อุ้มซูจือหยูออกมา
ในเวลานี้ ซูจือหยูอยู่ในสภาพที่วุ่นวายมาก
ในความวุ่นวายนี้ สมองของเธอยังคงทำงานตามปกติ แต่ว่า ก็เกือบจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอก
โลกของเธออยู่ในความมืดแล้ว เหลือเพียงความคิดเท่านั้น
และความคิดของเธอก็ถูกฝังอยู่ในจิตสำนึกของเธอเองอย่างสมบูรณ์
เธอจำได้ไม่ชัดว่าก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอได้ยินคนพูด และดูเหมือนว่ามีคนอื่นปรากฏตัวที่นี่
ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกว่าเสียงนั้นคุ้นมาก
"เสียงนั้นดูเหมือนกับเสียงที่ฉันได้ยินตอนที่ พี่ชายกับฉันถูกลักพาตัวในญี่ปุ่นและกำลังจะถูกฆ่า!"
ในตอนนี้ เธอรู้สึกตื่นตระหนกและไม่สบายใจ เพราะเธอไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และเธอไม่สามารถบอกได้ว่าความรู้สึกนี้เป็นจริงหรือลวง
เธอรู้สึกว่านี่อาจเป็นจิตวิญญาณของเธอ กำลังพยายามจะออกจากร่างของเธอ
ในเวลานี้ เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลืมตา และหลังจากพยายามหลายครั้ง ในที่สุดเธอก็เห็นลำแสงในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
เธอค่อยๆเห็นหน้าผู้ชายๆ!
เธอรู้สึกประหลาดใจและมีความสุขในหัวใจ เธอจดจ่อกับแรงทั้งหมดของเธอไว้บนเปลือกตา และพยายามตา
ในวินาทีต่อมา ใบหน้าที่ถวิลหาค่ำเช้า ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ!
ทันใดนั้น ซูจือหยูก็อดไม่ได้ที่จะอุทานในใจ:"คือเขา! คือเขาจริงๆ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...