เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2349

ในขณะนี้ ซูจือหยูไม่รู้ว่าเธออยู่ในความเป็นจริง หรือในความฝันกันแย่ หรือการคิดเพ้อเจ้อก่อนที่วิญญาณจะออกจากร่างของ และกำลังจะตาย

แต่ว่า เธอเห็นใบหน้าของเย่เฉินอย่างชัดเจน

"นี่คือผู้มีพระคุณที่เคยเป็นเทพตกจากฟ้า มาช่วยตัวเองและพี่ชายของตน จากมือของกลุ่มนินจาญี่ปุ่น!"

"นี่คือผู้มีพระคุณที่เคยดุฉันว่าความรู้น้อย และแค่เรื่องง่าย ๆ แต่คิดไม่ออกบนถนนในโตเกียว!"

เมื่อคิดเช่นนี้ ซูจือหยูก็ยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัว และไม่สนไม่ว่าทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าจะเป็นความฝันหรือไม่ก็ตาม

เมื่อปลายนิ้วที่เย็นชาของซูจือหยู สัมผัสหน้าของเย่เฉิน ทันใดนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะอุทาน:"มาก...... จริงมาก...... "

เย่เฉินกำลังจะวางเธอไว้ข้างๆ ตู้ไห่ชิง แต่ไม่นึกเลยว่าซูจือหยูจะตื่นขึ้นมา ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจ

ในเวลานี้ ซูจือหยูก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น:"ผู้มีพระคุณ นั่นคุณจริงๆเหรอ! ? ! "

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย:"ของปลอม! คุณกำลังฝัน! นอนต่อเถอะ!"

พูดจบ ก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอเบาๆ

ปราณทิพย์เล็กน้อยแทรกซึมเข้าไปในสมองของซูจือหยู ทำให้เธอผล็อยหลับไปทันที

เย่เฉินมองไปที่ซูจือหยูที่กำลังหลับอยู่ และอดไม่ได้ที่จะจุ๊ปากตัวเอง:"ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงตื่นเร็วจัง"

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น เขาแตะหน้าผากตู้ไห่ชิงเบา ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตื่นขึ้นในเวลาอันสั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน