Steveรีบพูดว่า:"คุณซู ผมเป็นผู้รับผิดชอบของตระกูลHorowitzในอเมริกา ไม่ทราบว่าคุณเคยได้ยินชื่อตระกูลของเราบ้างไหม?"
ซูโสว่เต๋ออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
"ตระกูลHorowitzในสหรัฐอเมริกา? ดูเหมือนว่าผมจะไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลนี้มาก่อน...…แข็งแกร่งมากเหรอ?"
ในตอนกำลังสงสัย Steveก็รีบเสริมว่า:"แม่ของผม อยู่ในตระกูลรอธส์ไชลด์!"
ในโลกนี้ ความนิยมของตระกูลรอธส์ไชลด์นั้นเป็นที่รู้จักของทุกคน
เมื่อซูโสว่เต๋อได้ยินเช่นนี้ ชาวอเมริกันก็แนะนำตัวเองว่ามีความสายพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลรอธส์ไชลด์ และเขาก็ให้ความสำคัญทันที
หลังจากนั้น ซูโสว่เต๋อเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วต่อหน้าSteve และยื่นมือออกไปก่อน แล้วแนะนำตัวเองว่า:"สวัสดีครับ ผมซูโสว่เต๋อครับ"
Steveรีบจับมือกับซูโสว่เต๋ออย่างประจบสอพลอ และพูดว่า:"สวัสดีครับคุณซู ผมชื่อSteve Horowitz! เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักคุณ!"
ซูโสว่เต๋อพยักหน้า ละถามด้วยความสงสัย:"คุณSteveมาจากไหนเหรอครับ?"
Steveรีบตอบอย่างรวดเร็ว:"ผมบินจากนิวยอร์กมาตลอดทาง และลงที่สนามบินจินหลิงในเมื่อกี้"
"อ๋อ"ซูโสว่เต๋อยิ้มเล็กน้อย:"เราสองคนมาตามๆกันเลย"
จากนั้นเขาก็ถามว่า:"คุณSteveมีธุรกิจครอบครัวอะไรในจินหลิงเหรอครับ?"
ซูโสว่เต๋อพยักหน้า"เป็นอย่างนี้จริงๆ!"
พูดจบ ซูโสว่เต๋อก็พูดขึ้นทันที:"Steve ผมคิดว่าเราสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลกันในเรื่องการตามหาคน บางทีเราอาจหาเบาะแสอันมีค่าก็ได้!"
"ใช่!"Steveตอบโดยไม่ลังเล:"ถ้าผมสามารถสืบเรื่องนี้กับคุณซูได้ งั้นผมคงจะสบายใจขึ้น!"
ซูโสว่เต๋อถามเขาว่า:"ที่คุณมาจินหลิงในครั้งนี้ คุณพักอยู่ที่โรงแรมไหน?"
Steveโพล่งออกมา:"ผมอาศัยอยู่ที่โรงแรมสากลจินหลิง ก่อนที่ลูกชายของผมหายไป ก็อาศัยอยู่ก่อนที่นี่!"
ซูโสว่เต๋อพยักหน้า:"บังเอิญจัง ผมก็จองที่โรงแรมสากลจินหลิงเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเราไปด้วยกันเถอะ! เราจะได้พูดคุยกันระหว่างทาง!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...