ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2404
ฝ่ายตำรวจก็รายงานสถานการณ์นี้ต่อเจ้าหน้าที่ระดับสูงในทันที และขอให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงทำการสอบสวนอย่างเฉียบขาด
ในขณะเดียวกัน ซูเฉิงเฟิงที่เหนื่อยล้าเพิ่งจะนอนหลับไป
เสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบ ปลุกเขาให้ตื่นจากความฝัน
“คุณท่าน! คุณท่าน! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
คนที่ตะโกนเสียงดังอยู่นอกประตู ก็คือพ่อบ้านของตระกูลซู
ซูเฉิงเฟิงลืมตาขึ้นมาในทันที และพรวดพราดลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
ในเวลานี้ส่วนลึกในหัวใจของเขาตึงเครียดเป็นอย่างมาก เพราะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ แทบจะอยู่นอกเหนือการคุมควบสำหรับเขา แม้แต่ลูกชายแท้ๆก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ดังนั้นเขาในตอนนี้หวาดกลัวว่าจู่ๆจะมีข่าวร้ายอื่นอีก
เขาเร่งรีบลุกขึ้นมา สวมชุดคลุม และก้าวเดินมาถึงตรงหน้าประตูแล้วเปิดประตูออก
ข้างนอกประตู สีหน้าของพ่อบ้านซีดเซียว บนใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเม็ดเล็กๆ มองออกว่า เขาทั้งคนตกอยู่ในสภาวะตึงเครียดและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ในใจของซูเฉิงเฟิงกระตุกหนึ่งที เมื่อมองดูท่าทางนี้ของพ่อบ้าน ก็รู้ว่าต้องเกิดเรื่องร้ายแรงมากขึ้นอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาจึงถามอย่างรวดเร็ว: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”
พ่อบ้านพูดอย่างร้องไห้ไม่ออกว่า: “คุณท่าน…เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ มีคนโพสต์วิดีโอลงบนแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น วิดีโอนี้ถ่ายหม่าฉงซิงและท่านชายรอง…”
“อะไรนะ?!”
เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินว่า ในวิดีโอถ่ายหม่าฉงซิง และซูโสว่เต๋อลูกชายคนที่สองของเขา ในใจก็ตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน!
หม่าฉงซิงและซูโสว่เต๋อก็หายตัวไปแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรก็ตามที่มีค่า
ถึงเวลานั้นวิดีโอที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งสองคนถูกเปิดเผยบนอินเทอร์เน็ต ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
ดังนั้น เขาจึงรีบถามว่า: “วิดีโออะไร?! รีบเอามาให้ฉันดูหน่อย!”
พ่อบ้านหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างสั่นเทา เปิดแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น และวิดีโอที่คลิกดูไปเกือบหนึ่งร้อยล้านครั้ง เปิดเล่นขึ้นมา
ทันทีที่เสียงลดลง ในวิดีโอก็เปลี่ยนเป็นส่วนของซูโสว่เต๋อ
ซูโสว่เต๋อในภาพ ยับเยินแค่ไหนก็ยับเยินแค่นั้น
ชายอ้วนวัยกลางคนอายุห้าสิบปีอย่างเขา ทั่วทั้งร่างกายถูกถอดจนเหลือเพียงกางเกงตัวเดียว ร่างกายถูกราดด้วยน้ำเย็น บนหัวยังคงปกคลุมไปด้วยก้อนน้ำแข็ง
สีหน้าท่าทางของเขา ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและการอ้อนวอน ไม่มีรัศมีของท่านชายรองตระกูลซูอยู่แม้แต่น้อย ทั้งหมดทั้งมวลก็เป็นชายวัยกลางคนที่ไร้ประโยชน์
ซูเฉิงเฟิงอดไม่ได้ที่ปวดใจเล็กน้อย
เนื่องจากว่าเป็นลูกชายแท้ๆของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ลูกชายคนโตถูกตัวเองทอดทิ้ง ลูกชายคนรองคนนี้ก็กลายเป็นบุคคลที่ถูกคัดเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทายาทในใจของตัวเอง
เมื่อเห็นเขาถูกทรมานกลายเป็นสภาพแบบนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ย่อมเกิดความรู้สึกรักอย่างสุดซึ้งโดยธรรมชาติ
แต่ทว่า เมื่อทันทีที่ซูโสว่เต๋อในวิดีโอเอ่ยปาก ความสงสารเล็กน้อยที่ซูเฉิงเฟิงมีต่อเขานั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที!
หลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาทั้งคนก็เหมือนกับภูเขาไฟลูกหนึ่งที่กำลังปะทุ และแผดเสียงคำรามอย่างโกรธจัดว่า: “ไอ้เดรัจฉานตัวนี้! กลับทรยศพ่อเพื่อความอยู่รอด! ฉัน… ฉัน…”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...