ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2416
“คุณท่านมีอุบายนี้จริงๆ…”
“ทั้งๆที่เขาส่งฉันไปที่ออสเตรเลีย ต่อจากนั้นกักบริเวณอยู่ในบ้านเพื่อตบตา ตอนนี้ต้องการให้ฉันกลับไปช่วยเหลือ กลับบอกว่าตอนนี้ฉันสุขสบายอยู่ที่ออสเตรเลีย ฉันแม่งอยู่สถานที่บ้าแห่งนี้สุขสบายกะผีนะสิ?”
แม้ว่าจะคิดอย่างนั้น แต่ซูโสว่เต้าก็ทำตามคำพูดของคุณท่านในทันที และเอ่ยปากพูดว่า: “พ่อ ขอโทษจริงๆครับ ช่วงนี้ผมเจียดเวลาว่างมาพักผ่อนจริงๆ ถ้าหากพ่อต้องการให้ผมกลับไปช่วยเหลือ งั้นผมทำตามคำสั่งของพ่อได้ตลอดเวลา”
ซูโสว่เต้าอยากจะกลับไป แต่ไม่สามารถพูดแสดงท่าทีได้ในทันทีว่า ถ้าหากพ่อต้องการผม ถ้าอย่างนั้นผมก็จะออกทางเดี๋ยวนี้
แม้ว่าคุณท่านพูดถึงขั้นนี้ เขาก็ต้องเอาความคิดริเริ่มไว้ในมือของคุณท่าน สุดท้ายค่อยพูดอีกประโยคหนึ่ง ทำตามคำสั่งของคุณท่านได้ตลอดเวลา
แบบนี้ ด้านหนึ่งเห็นได้ชัดว่าตัวเองเคารพคุณท่านอย่างแท้จริง และในอีกด้านหนึ่งก็แสดงให้เห็นว่าตัวเองทำตัวถ่อมตนต่อหน้าคุณท่าน
ด้วยเหตุนี้ ก็สามารถลดความระวังใจที่คุณท่านมีต่อตัวเองได้
เมื่อคุณท่านได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกจิตใจสดชื่น และรีบพูดว่า: “เอาอย่างนี้นะ ฉันจะให้ทางออสเตรเลียเตรียมเครื่องบิน แกรีบกลับมาให้เร็วที่สุด!”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็พูดเสริมอีกว่า: “ใช่แล้ว ฉันตั้งใจว่าจะออกจากเย่นจิงโดยเร็วที่สุด ไปที่ซูหางหลบสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานสักพัก ไม่อย่างนั้น รอจนฟ้าสว่าง ฝ่ายตำรวจและตระกูลตู้คงจะมาหาถึงที่ ถึงเวลานั้นคงจะเป็นปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน”
ซูโสว่เต้ารีบถามว่า: “พ่อ พ่อออกจากเย่นจิงตั้งใจไปที่ไหน?”
ซูเฉิงเฟิงเอ่ยปากพูด: “ฉันตั้งใจไปซูหาง ที่นั่นมีอุตสาหกรรมบางส่วนของพวกเรา และก็มีคฤหาสน์ขนาดใหญ่หลังหนึ่ง ฉันอยากไปสงบเงียบที่นั่นก่อน นอกจากนี้ที่นั่นยังค่อนข้างใกล้กับเมืองจินหลิง ค่อนข้างสะดวกที่ฉันจะออกคำสั่ง”
พูดถึงตรงนี้ เขาพูดต่อไปว่า: “ดึกมากแล้ว แกรีบไปเตรียมตัว รายละเอียดของเรื่อง รอแกกลับมาพวกเราค่อยคุยกัน”
“ได้ครับ”ซูโสว่เต้าพูดอย่างเคารพว่า: “พ่อ พ่อรีบร้อนเดินทางตอนกลางคืน ดูแลสุขภาพให้มากๆด้วย!”
“ได้ ฉันรู้แล้ว”ซูเฉิงเฟิงตอบคำหนึ่ง นึกอะไรบางอย่างได้ ก็พูดว่า: “ใช่แล้วโสว่เต้า ตอนที่วิดีโอเพิ่งจะออกมา จือเฟยวิ่งมาโวยวายกับฉัน ต่อจากนั้นก็ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว ถ้าหากเขาติดต่อกับแก แกอย่าลืมขอโทษเขาแทนฉันด้วย ฉันที่เป็นปู่คนนี้ อารมณ์ร้อนมากไปหน่อยจริงๆ ให้เขาอย่าได้เอาไปใส่ใจ”
ซูโสว่เต้าคาดไม่ถึงจริงๆว่า คุณท่านจะเป็นคนขอโทษลูกก่อน และเร่งรีบพูดว่า: “พ่อ เมื่อกี้นี้จือเฟยยังโทรหาผม ปัญหาใหญ่ที่สุดของเด็กคนนี้ก็คือไม่โตพอและพบเจอกับเรื่องราวก็ไม่มากพอ จึงมึนงงกับข้อมูลภายนอกได้ง่ายดาย ดังนั้นมองไม่เห็นแก่นแท้ของเรื่อง พ่ออย่าได้ถือโทษโกรธเขาเลย รอหลังจากที่ผมกลับไป จะต้องพาเขามาคำนับยอมรับผิดต่อหน้าพ่ออย่างแน่นอน!”
ซูเฉิงเฟิงพอใจกับคำพูดของซูโสว่เต้าเป็นอย่างมาก และเอ่ยปากพูดว่า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็วางใจแล้ว แกรีบกลับมาเถอะ ฉันรอแกอยู่ที่ซูหาง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...