เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2419

สิ่งที่พุ่งเข้ามาในดวงตาของซูจือหยู เป็นห้องดีลักซ์ในโรงแรมแห่งหนึ่ง ตัวเองกำลังนอนอยู่เตียงที่นุ่มสบายซึ่งมีความกว้างสองเมตรกว่า

ในชั่วพริบตาเดียวนี้ เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นวิญญาณหลังความตาย

ดังนั้นเธอก็อยากจะตามหาที่อยู่ของแม่ในทันที เมื่อมองไปรอบๆ ถึงได้พบว่าแม่ก็นอนอยู่ที่ข้างกายของตัวเอง!

ในเวลานี้เธอก็ไม่สนว่าเป็นความฝันหรือความจริง แทบรอไม่ไหวที่จะยื่นมือออกไป เขย่าร่างของแม่ และในปากก็ตะโกนว่า: “แม่…แม่ค่ะแม่ตื่นเถอะ…”

ตู้ไห่ชิงที่ยังคงหลับอยู่ ถึงได้ค่อยๆตื่นขึ้นมา หลังจากที่ฟื้นคืนมา เธอมองดูซูจือหยูที่อยู่ตรงหน้า และอุทานว่า: “จือหยู…ลูกไม่เป็นไรใช่มั้ย?!”

ซูจือหยูรีบพูดว่า: “แม่ค่ะ หนู…หนูก็ไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไรหรือเปล่า…”

ตู้ไห่ชิงมองไปรอบๆ และถามโดยไม่รู้ตัว: “พวกเรา…พวกเราอยู่ที่อุโมงค์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้…”

ซูจือหยูก็ส่ายหน้าต่อเนื่องอย่างไม่รู้ตัว: “หนูก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นโรงแรมแห่งหนึ่ง…”

ขณะนั้น ซูจือหยูนึกถึงใบหน้าของเย่เฉินอย่างกะทันหัน!

ทันทีที่นึกถึง ก่อนหน้าที่ตัวเองจะหมดสติ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของตัวเอง ก็เป็นผู้มีพระคุณ ที่ตัวเองถวิลหาทุกเช้าค่ำ และพยายามตามหาอย่างสุดความสามารถ

ดังนั้นเธอถึงได้เข้าใจเรื่องหนึ่ง และอุทานว่า: “แม่ค่ะ! ต้องเป็นมีพระคุณช่วยพวกเราไว้อย่างแน่นอน!”

“ผู้มีพระคุณเหรอ?!”ตู้ไห่ชิงถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “ลูกหมายถึง ผู้มีพระคุณที่ช่วยลูกในประเทศญี่ปุ่นเหรอ?!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน