ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2435

ตอนบ่ายสี่โมง เครื่องบินส่วนตัวของซูโสว่เต้า อยู่บนอากาศในเมืองซูหางเริ่มลดระดับความสูงลง

กำลังจะลงจอดในสนามบินซูหางในไม่ช้านี้ เขาจึงโทรหาซูจือเฟยลูกชายของตัวเอง

ซูจือเฟยในเวลานี้ ได้ขับรถไปถึงที่สนามบินแล้ว เขาจอดรถอยู่ในลานจอดรถ ตัวเองอยู่ในรถรอข่าวจากพ่อ

เมื่อเห็นพ่อโทรมา เขารับสายอย่างรวดเร็ว และเอ่ยปากถามว่า: “พ่อ พ่อถึงไหนแล้ว?”

ซูโสว่เต้าพูดว่า: “อีกยี่สิบนาทีกว่า ฉันน่าจะลงจอดแล้ว แกถึงหรือยัง?”

“ผมมาถึงแล้วครับ”ซูจือเฟยพูดว่า: “หลังจากที่พ่อออกจากด่านศุลกากรแล้วบอกผม ผมจะไปรับพ่อ”

“ได้!”ซูโสว่เต้ากำชับเขา: “อย่าลืมสวมหน้ากากและแว่นกันแดดด้วย ตอนนี้คนตระกูลซูอย่างพวกเราไวต่อความรู้สึกของภายนอกเกินไปจริงๆ อย่าได้ทำให้คนอื่นสังเกตเห็นว่าพวกเรามาที่ซูหาง”

“ผมรู้แล้วครับพ่อ”

หลังจากที่วางสาย ซูจือเฟยก็รีบสวมหน้ากากและแว่นกันแดด ต่อจากนั้นขับรถไปที่ทางเข้าหลักของทางเดินขาเข้าของสนามบิน หลังจากที่รอประมาณยี่สิบนาทีกว่า ร่างของซูโสว่เต้าก็ปรากฏขึ้นที่ทางออกของอาคารผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน

เหมือนกันกับซูจือเฟย ซูโสว่เต้าก็ยังสวมแว่นกันแดดสีดำและหน้ากากสีดำแบบใช้แล้วทิ้ง

แต่ทว่า ซูจือเฟยยังมองแวบเดียวก็มองเขาออก ต่อจากนั้นรีบลงรถ โบกมือให้กับเขา และตะโกนว่า: “พ่อ ทางนี้ครับ!”

เมื่อซูโสว่เต้าเห็นซูจือหยู จิตใจก็สดชื่นขึ้นมา และรีบวิ่งไปสองก้าวในทันที

ในช่วงสองวันมานี้ซูจือเฟยก็สะสมพลังงานด้านลบเป็นจำนวนมาก เมื่อเห็นว่าในที่สุดพ่อก็กลับมา ในใจก็มีความรู้สึกหาที่พึ่งพาได้ รีบก้าวไปข้างหน้า และกอดพ่อไว้ในทันที

ในวินาทีนี้ ซูจือเฟยอดไม่ได้ที่จะสะอึกสะอื้นขึ้นมา และกระซิบว่า: “พ่อ…พ่อกลับมาสักที…”