ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2437
คำพูดนี้ของซูโสว่เต้า พูดแทงใจดำซูเฉิงเฟิง
แม้ว่าซูเฉิงเฟิงจะเป็นคนขอโทษเรื่องของตู้ไห่ชิงและซูจือหยู กับซูโสว่เต้าและซูจือหยูในทันทีที่ขึ้นมา แต่ในส่วนลึกหัวใจของเขา และไม่ได้หวังว่าซูโสว่เต้า สองคนพ่อลูกจะราวีปัญหานี้กับเขาไม่เลิก
ดังนั้นตอนนี้ซูโสว่เต้าเป็นคนเปลี่ยนเรื่องคุยเอง ตอบสนองความคิดภายในของซูเฉิงเฟิงพอดี
ดังนั้น เขาจึงรีบเอ่ยปากพูดว่า: “โสว่เต้าแกพูดถูก พวกเราจะต้องพร้อมใจกันทำงานร่วมกัน ตามหาคนบงการอยู่เบื้องหลังว่าเป็นใครกันแน่!”
จากนั้น เขาก็ถามซูโสว่เต้าว่า: “แกคิดว่า ใครกันแน่ที่ต่อต้านพวกเราอยู่เบื้องหลัง?”
ซูโสว่เต้าพูดโดยไม่รู้ตัว: “พ่อครับ ผมคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ แต่ว่าผมไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ตระกูลเย่กระทำ ทำได้เพียงคาดเดาได้ผ่านแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นเท่านั้น ตระกูลเย่น่าจะส่วนร่วมในระดับหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นเมืองจินหลิงก็เป็นขอบเขตอิทธิพลของตระกูลเย่ ถือว่าเป็นถิ่นฐานของพวกเขา”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า: “ความคิดก่อนหน้านี้ของฉัน คล้ายกับแก แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกว่า ตระกูลเย่ดูไม่น่าจะแข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่อย่างนั้น พวกเขาไม่มีทางรอจนถึงวันนี้ถึงได้ลงมือกับพวกเรา”
ซูโสว่เต้าตกอยู่ในห้วงความคิด
มุมมองของพ่อเขาก็พิจารณาดูแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่เข้าใจ
ในขณะนี้ ซูเฉิงเฟิงมองไปทางซูจือหยูที่อยู่ข้างๆ แกล้งทำเป็นเอ่ยปากถามว่า: “ใช่แล้วจือหยู แกมีความคิดอะไรมั้ย? ในใจของแก มีเบาะแสอะไรที่ใกล้เคียงพอดีมั้ย?”
ซูจือเฟยรีบพูดว่า: “คุณปู่…ผม…ผมนึกเบาะแสอะไรไม่ออกจริงๆ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูจือเฟยอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “คุณปู่ ทำไมจู่ๆถึงได้ถามเรื่องของผู้มีพระคุณ? หรือว่าปู่สงสัยว่าครั้งนี้ผู้มีพระคุณควบคุมอยู่เบื้องหลังเหรอ?”
ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ และแกล้งทำเป็นทอดถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ฉันไม่ได้สงสัย ฉันหวัง! ฉันหวังว่าครั้งนี้เป็นผู้มีพระคุณควบคุมทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง แบบนี้ ฉันเชื่อว่าโอกาสที่จือหยูและแม่ของแกมีชีวิตอยู่ก็จะมากยิ่งขึ้น”
ซูจือเฟยพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงใจ: “ผู้มีพระคุณเป็นคนมีพลังวิเศษ ถ้าหากเหมือนอย่างที่ปู่พูด ผมเชื่อว่า ความเป็นไปได้ที่แม่และจือหยูจะมีชีวิตอยู่จะสูงมาก แต่ว่า พวกเราตามผู้มีพระคุณ นานขนาดนี้ก็ตามหาเขาไม่เจอ ความเป็นไปได้ที่เขาจะปรากฏตัวอยู่ในเมืองจินหลิงอย่างพอดีนั้นต่ำมาก”
ซูเฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อย: “ต่อให้ความเป็นไปได้นั้นจะต่ำมาก แต่ก็ยังมีความเป็นไปได้อยู่ ทุกเรื่องพวกเราก็ต้องคิดในแง่ดี ถ้าเป็นเขาจริงๆ งั้นเหตุการณ์นี้ก็เป็นความเข้าใจผิดจริงๆ ตราบใดที่ปรับความเข้าใจกัน บางทีคนคนนี้อาจจะถูกตระกูลซูของพวกเราใช้งานได้!”
หลังจากพูดจบ ซูเฉิงเฟิงสั่งการในทันที: “จือเฟย นอกจากจือหยู แกเป็นคนเดียวที่เคยเจอผู้มีพระคุณคนนั้น เขาเคยช่วยชีวิตแก ไม่มีทางคิดร้ายกับแกอย่างแน่นอน ดังนั้นแกฟังคำสั่งของฉัน มุ่งหน้าไปที่เมืองจินหลิงอย่างโอ่อ่า! ดูว่าสามารถที่จะล่อผู้มีพระคุณคนนั้นออกมาได้หรือเปล่า!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...