ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2438

เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินแบบนี้ ก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า: “พ่อ สถานที่ในเมืองจินหลิงนี้เลวร้ายมาก! โสว่เต้าเพิ่งหายตัวไปจากที่นั่น ถ้าหากจือเฟยไปเมืองจินหลิงอย่างโอ่อ่า ผมกลัว...”

ซูเฉิงเฟิงโบกมือ: “ไม่ต้องกลัว! ปกติการคาดเดาของฉันไม่มีทางผิด! ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำ ก็คือล่อศัตรูออกมา”

สีหน้าท่าทางของซูโสว่เต้าอดไม่ได้ที่จะค่อนข้างสับสน

ตอนนี้ซูจือหยูหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นหรือตายก็ไม่รู้ ดังนั้นเขายังไม่อยากให้ซูจือเฟยไปเสี่ยงอันตรายอย่างเอิกเกริกที่เมืองจินหลิง

ซูโสว่เต๋อก็เป็นเพราะว่าโอ่อ่าเกินไป คนเพิ่งถึงเมืองจินหลิงก็ถูกลักพาตัวแล้ว

ถ้าหากซูจือเฟยก็โอ่อ่ามากเหมือนกัน แปดสิบเปอร์เซ็นต์จะซ้ำรอยเดิมของซูโสว่เต๋อ

ทางเดียวที่จะได้รับการยกเว้น ก็คือคุณท่านเดิมพันถูกแล้ว บุคคลปริศนาที่มีอำนาจมากจะสั่งอะไรก็ได้คนนั้นที่อยู่เบื้องหลังในเมืองจินหลิง ก็คือผู้มีพระคุณที่ช่วยลูกชายและลูกสาวที่ประเทศญี่ปุ่น

ตอนที่เขาลังเลอยู่ ซูจือเฟยก็รวบรวมความกล้า และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณปู่ ผมเต็มใจไปเมืองจินหลิงครับ!”

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม: “สมกับที่เป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู! ความกล้าหาญนั้นไม่ธรรมดา!”

จากนั้น เขาก็ถามว่า: “ใช่แล้วจือเฟย ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้แกเป็นสปอนเซอร์คอนเสิร์ตงานหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะจัดขึ้นที่เมืองจินหลิงด้วยใช่มั้ย?”

ซูจือเฟยพยักหน้า: “ใช่ครับคุณปู่ ผมเป็นสปอนเซอร์ทัวร์คอนเสิร์ตทั่วโลกของคุณกู้กู้ชิวอี๋ ปีนี้เป็นคอนเสิร์ตครั้งแรกของเธอ”

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ที่แท้เป็นเด็กสาวคนนั้นของตระกูลกู้นี่เอง! เด็กสาวคนนั้นตอนนี้ก็เป็นที่รู้จักกันดีมาก งั้นครั้งนี้แกไปเมืองจินหลิง ก็สามารถปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนในนามของสปอนเซอร์คอนเสิร์ตได้”

ซูจือเฟยรีบพูดว่า: “ได้ครับคุณปู่ ผมเข้าใจแล้ว!”

ในเวลานี้ในหัวของซูเฉิงเฟิงเกิดความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมา: “เด็กอย่างจือเฟยคนนี้ ปกติก็ไม่ใช่ว่าว่างจนไม่มีอะไรทำ ก็ยิ่งไม่ใช่ลูกผู้ลากมากดีที่ไม่ทำงาน ทำไมจะต้องไปทำเรื่องน่าเบื่ออย่างเป็นสปอนเซอร์คอนเสิร์ตแบบนี้ด้วย?”

“เรื่องในวงการบันเทิง สำหรับคนธรรมดานั้นสูงใหญ่จริงๆ แต่ตระกูลที่มีชนชั้นสูง ไม่มีค่าอะไรเลย”

“ดาราดังในวงการบันเทิงไม่น้อย คิดมาจนเปลืองสมองก็อยากจะแต่งเข้าตระกูลชนชั้นสูง แต่ลูกหลานของตระกูลชั้นนำเหล่านี้ ที่มีระดับเล็กน้อย ไม่แม้แต่จะมองดูพวกเธอด้วยซ้ำ”

“จือเฟยเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู ถ้าหากเขากวักมือเรียกในวงการบันเทิง ไม่รู้ว่าจะมีดาราสาวชั้นนำมากแค่ไหนที่จะไม่สนใจทุกอย่างกระโจนขึ้นมา แต่เขากลับวิ่งไปเป็นสปอนเซอร์คอนเสิร์ตของเด็กสาวคนนั้นของตระกูลกู้ นี่ดื่มสุราโดยไม่ได้มุ่งเสพรสชาติของสุราหากแต่มุ่งเสพความงามของขุนเขาสายน้ำในธรรมชาติชัดๆ!”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงก็กลอกตาหนึ่งรอบ และก็ตั้งใจจะสนองตามความต้องการของซูจือหยู

ดังนั้น เขาแกล้งทำท่าทางที่เป็นจริงใจมาก และถอนหายใจพูดว่า: “โธ่เอ๊ย ฉันพูดจากใจนะ เด็กสาวคนนั้นของตระกูลกู้ โดยรวมแล้วก็ดีมาก แม้ว่าความแข็งแกร่งในตระกูลจะแย่ไปเล็กน้อย แต่ชนะที่เด็กสาวคนนี้ภาพลักษณ์ที่ดี ยิ่งไปกว่านั้นสง่างามมีราศี!”

หลังจากที่พูดจบ เขามองไปทางซูจือเฟย และพูดสั่งสอนด้วยความจริงใจ: “จือเฟย ตอนนี้แกก็ถึงวัยที่จะแต่งงานแล้ว ถ้าสามารถตามจีบเด็กสาวของตระกูลกู้ได้สำเร็จ สำหรับตระกูลซูของพวกเรา ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง!”

เมื่อซูจือเฟยได้ยินแบบนี้ คนทั้งคนก็ตื่นเต้นขึ้นมา และอ้าปากถามว่า: “คุณปู่…ปู่…ปู่สนับสนุนผมตามจีบกู้ชิวอี๋เหรอ?!”