ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2468
เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยิน เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
สิ่งที่เขากลุ้มใจที่สุดในตอนนี้ คือการที่เขาไม่รู้เรื่องที่เมืองจินหลิง
ในเมื่อไหม้เฉิงซินยินยอมไป แน่นอนว่าเขาหวังให้เป็นเช่นนั้น
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างตื่นเต้น “ลุงยอมไปเมืองจินหลิง ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว ลุงต้องการอะไรบอกมาได้เลย ผมจะเตรียมไว้ก่อน!”
ไหม้เฉิงซินโบกมือไปมา “นายไม่ต้องเตรียมอะไรให้ฉันหรอก ยิ่งเตรียมเยอะ ก็จะทำให้คนที่ต้องการเล่นงาน รู้ว่าเราเกี่ยวข้องกัน”
ซูเฉิงเฟิงพูดว่า “งั้นผมจัดการเรื่องเสื้อผ้า เรื่องกินอยู่ และเรื่องเดินทางให้ลุงแล้วกันนะครับ”
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง” ไหม้เฉิงซินปฏิเสธ “นายไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้น พรุ่งนี้เช้าฉันกับไหม้เค่อ นั่งรถไฟความเร็วสูงไปเมืองจินหลิง เราค่อยหาโรงแรมพัก ตอนถึงเมืองจินหลิง”
ซูเฉิงเฟิงเห็นท่าทีแน่วแน่ของไหม้เฉิงซิน เขาจึงไม่เซ้าซี้ และเอามือมาประสานกันข้างหน้า เพื่อทำความเคารพ “งั้นฝากลุงด้วยนะครับ!”
…
หลังผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินส่วนตัว Woou G650 นำเครื่องลงจอดที่สนามบินจินหลิง
อิโตะ นานาโกะตื่นเต้นมาก เมื่อคิดว่ามาถึงเมืองที่เย่เฉินอยู่ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
หลังทั้งหมดผ่านด่านการตรวจคนเข้าเมือง ก็มาถึงทางออกอาคารจอดเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว ขบวนรถที่ประกอบด้วยรถหรูหลายคัน มารออยู่ที่นี่นานแล้ว
เมื่อซ่งหวั่นถิงเห็นอิโตะ นานาโกะ เข็นนางาฮิโกะ อิโตะออกมา เธอยิ้มและรีบโบกมือให้ “นานาโกะ!”
อิโตะ นานาโกะเห็นเธอ ก็ดีใจเช่นกัน เธอรีบตอบว่า “พี่หวั่นถิง พี่มารับฉันด้วยตัวเองเลยเหรอเนี่ย!”
ถึงภายนอกคนญี่ปุ่นจะมีมารยาทและขี้เกรงใจ แต่ธาตุแท้ของพวกเขาเย็นชา ความเย็นชานี้ไม่ได้เรียกว่าไม่แยแส แต่เพราะพวกเขาไม่ชอบสร้างความวุ่นวายให้คนอื่น ถ้าจัดการเองได้ ก็จะจัดการเอง ถ้าไม่ลำบากจริงๆ ก็ไม่ไปรบกวนคนอื่น นี่เป็นบรรทัดฐานในสังคมชีวิตของคนญี่ปุ่นโดยทั่วไป
ดังนั้น นางาฮิโกะ อิโตะจึงชอบพักโรงแรม เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีข้อผูกมัด และไม่ต้องลำบากคนอื่น
ซ่งหวั่นถิงอยากพูดเกลี้ยกล่อมต่อ แต่อิโตะ นานาโกะที่ยืนข้างๆ พูดว่า “พี่หวั่นถิง พี่ไม่ต้องเกลี้ยกล่อมพ่อแล้ว พ่อเป็นคนดื้อ พี่เกลี้ยกล่อมเขาไม่ได้หรอก”
ซ่งหวั่นถิงเห็นเช่นนั้น จึงไม่เซ้าซี้ต่อ
ขณะนั้นเอมิ อิโตะเดินเข้ามา และจับรถเข็นแทนอิโตะ นานาโกะ จากนั้นจึงพูดว่า “นานาโกะ เดี๋ยวฉันดูแลพ่อเธอเอง ไปคุยกับคุณซ่งเถอะ”
อิโตะ นานาโกะพยักหน้า เธอยิ้มและพูดว่า “งั้นฝากด้วยนะคะท่านอา!”
พูดจบ เธอรีบควงแขนซ่งหวั่นถิง และวิ่งออกไปใกล้ประมาณ 20-30 เมตร จากนั้นจึงถามอย่างตื่นเต้น “พี่หวั่นถิง ช่วงนี้เจอเย่เฉินซังบ้างไหม ช่วงนี้เขาเป็นไงบ้าง สบายดีไหม”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...