ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2469
“เย่เฉินเหรอ” เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำถามของอิโตะ นานาโกะ และแววตาอันคาดหวังของหญิงสาว เธออดทอดถอนใจไม่ได้ “ดูเหมือนความรู้สึกที่เด็กผู้หญิงคนนี้มีต่อเย่เฉิน จะถลำลึกลงไปแล้ว แต่ส่วนใหญ่เธอใช้ชีวิตอยู่ญี่ปุ่น ไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะทำไรอย่างไร”
จากนั้น เธอก็คิดถึงตัวเองขึ้นมา เธออดด่าตัวเองไม่ได้ “มัวแต่หดหู่เรื่องของเธอ ตัวฉันเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ถึงฉันกับเย่เฉินใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเดียวกัน แต่เขามีภรรยาแล้ว ปกติจะเจอเขา ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย”
เมื่อคิดเช่นนี้ เธอถอนหายใจออกมา และพูดกับอิโตะ นานาโกะว่า “ช่วงนี้ฉันไม่ได้เจอเย่เฉินเลย ครั้งก่อนที่เจอ ก็คืองานเลี้ยงทานอาหารเย็นที่บ้านฉินเอ้าเสวี่ยน”
อิโตะ นานาโกะพยักหน้าอย่างผิดหวัง เธอถอนหายใจ แล้วพูดว่า “โอเค ไม่รู้ฉันมาครั้งนี้ จะมีโอกาสเจอเย่เฉินซังบ่อยๆ หรือเปล่า...”
ซ่งหวั่นถิงถามอย่างแปลกใจ “เธอมาครั้งนี้ ไม่ได้บอกเขาเหรอ”
อิโตะ นานาโกะส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่ได้บอกเขา”
ซ่งหวั่นถิงพูดว่า “ทำไมไม่บอกเขาล่วงหน้าล่ะ ให้ฉันโทรหาเขาตอนนี้ไหม ชวนเขามาทานข้าวด้วยกันคืนนี้”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินอาย “ฉัน...อันที่จริงฉันอยากเซอร์ไพรส์เย่เฉินซัง...”
พูดจบ เธอหันมองซ่งหวั่นถิง และถามด้วยใบหน้าคาดหวัง “พี่หวั่นถิง รบกวนพี่เรื่องหนึ่งได้ไหม”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มบางๆ แล้วถามว่า “เธอจะบอกให้ฉันโทรหาเย่เฉิน ชวนเขามาทานข้าวที่บ้าน ในขณะเดียวกันก็ห้ามบอกเขา เรื่องที่เธอมาเมืองจินหลิงใช่ไหม”
“ถูกต้อง!” อิโตะ นานาโกะ ไม่สามารถปิดบังความตื่นเต้นได้ “พี่หวั่นถิงช่วยฉันได้ไหม”
อันที่จริง เธอไม่ต่างอะไรกับอิโตะ นานาโกะ ที่เทใจให้เย่เฉินมาเนิ่นนาน
ปุ๋ยหมักที่เซียวชูหรันทำเอาไว้เมื่อปีก่อน เริ่มย่อยสลายพอสมควรแล้ว ปุ๋ยอินทรีย์ที่ทำจากใบไม้ ผัก และพวกเศษอาหารในครัว ปลอดภัยและปลอดมลภาวะ เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการปลูกดอกไม้และผักที่บ้าน
เดิมทีเรือนกระจกในบ้าน เป็นหน้าที่ของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน แต่ตอนนี้เซียวชูหรัน รับงานรีโนเวทตี้เหากรุ๊ป เธอยุ่งจนไม่มีเวลาปลีกตัว ดังนั้นเย่เฉินจึงรับหน้าที่ดูแลเรื่องนี้เอง
ตอนกำลังใส่ปุ๋ย มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นไม่หยุด เย่เฉินควักมือถือออกมา เมื่อเห็นว่าเป็นซ่งหวั่นถิง จึงกดรับสาย “หวั่นถิง มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“อาจารย์เย่...” ซ่งหวั่นถิงมองอิโตะ นานาโกะแวบหนึ่ง จากนั้นจึงรีบพูดว่า “ฉันอยากถามว่าคืนนี้ คุณพอมีเวลาว่าง มาทานข้าวที่บ้านฉันไหมคะ”
เย่เฉินรู้ข่าวจากเฉินจื๋อข่ายแล้ว คืนนี้นางาฮิโกะ อิโตะ จะเข้าพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เขาจึงเดาได้ว่าอิโตะ นานาโกะต้องไปที่บ้านซ่งหวั่นถิง เธอโทรมาชวนเขาไปทานข้าว มีความเป็นไปได้ว่า เธอน่าจะอยู่กับอิโตะ นานาโกะ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...