ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2505
เย่เฉินขับรถยนต์เข้ามาจอดที่อาคารอำนวยการของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง เขาเข้าไปในห้องที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบอก มาถึงหน้าประตูห้องทำงานของรองคณบดีของคณะเศรษฐศาสตร์
ผ่านไปสักพัก เย่เฉินก็เคาะประตูห้อง
หลังจากเสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง เฮ่อหย่วนเจียงที่อยู่ด้านในก็พูดทันที:"เชิญครับ!"
เย่เฉินเปิดประตูและเดินเข้าไปทันที ก็เห็นเฮ่อหย่วนเจียงที่สวมชุดสูท ตอนนี้เขาใส่แว่นสายตา นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานและดูเอกสารอยู่
หลังจากผ่านไปหลายวินาที เขาก็วางเอกสารลง และเงยหน้าขึ้นมามองเย่เฉิน เมื่อมองเห็นเย่เฉินทำให้เขาตกใจทันที
หลังจากนั้น เขาก็ถามด้วยความประหลาดใจ:"เย่เฉิน? คุณมาที่นี่ทำไม?"
เย่เฉินมองเห็นสีหน้าที่ดูตกใจของเขา ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้คิดว่าตัวเองกับประธานของตี้เหากรุ๊ปอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็เลยยิ้มและพูดอย่างจริงจัง:"สวัสดีครับด็อกเตอร์เฮ่อ ฉันเป็นคนที่ให้ตงเสวี่ยนนัดเจอคุณเอง"
"อ๊าก?!"เฮ่อหย่วนเจียงรีบลุกขึ้นมาทันที พูดด้วยความตื่นตระหนกตกใจ:"คุณ...เป็นประธานของตี้เหากรุ๊ปเหรอ?!"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดตรงๆ:"ใช่ครับ ด็อกเตอร์เฮ่อ ฉันเป็นประธานของตี้เหากรุ๊ปจริงๆ"
"โอ้พระเจ้า..."เฮ่อหย่วนเจียงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา:"เมื่อวานตอนที่ฉันไปวิ่งกับคุณน้าหาน เธอยังบอกว่าฉันว่าคุณเป็นอาจารย์ด้านฮวงจุ้ย...แต่ฐานะประธานของตี้เหากรุ๊ปกับฐานะอาจารย์ด้านฮวงจุ้ยมันช่างแตกต่างกันมากๆ..."
เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงฟังจบ เขาก็ส่ายหน้าเบาๆและพูดอย่างจริงใจ:"คุณเย่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ตั้งแต่ฉันไปสอนหนังสือที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ฉันก็ได้ตัดสินใจที่จะไม่ทำงานในด้านธุรกิจอีกแล้ว"
เย่เฉินคิดไม่ถึงจริงๆ เฮ่อหย่วนเจียงจะพูดปฏิเสธตัวเองทันที ดังนั้นเขาก็เลยถามอีกว่า:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ถ้าเป็นปัญหาเรื่องเงิน อันที่จริงพวกเราสามารถคุยกันได้ ขอแค่คุณพูดมาว่าคุณต้องการเท่าไหร่ ฉันจะให้ตามที่คุณต้องการ"
เฮ่อหย่วนเจียงส่ายหัว:"ไม่ใช่ ไม่ใช่ เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะเงิน แต่เป็นการตัดสินใจของตัวฉันเอง ฉันเคยทำงานให้กับบริษัทที่ใหญ่ที่สุด500 อันดับของโลกหลายบริษัทมานานกว่า 20 ปีแล้ว และ20 ปีมานี้ฉันใช้สมองคิดหาทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้บริษัทได้กำไรมากขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าและเปล่าประโยชน์มากๆ ดังนั้นฉันก็เลยตัดสินใจที่จะมาสอนหนังสือ ใช้อีกวิธีหนึ่งเพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง"
เย่เฉินถามด้วยความไม่เข้าใจ:"คุณช่วยให้บริษัทได้กำไรมากขึ้น ทำไมคุณถึงคิดว่าตัวเองไร้ค่าละ? ตอนนี้คุณสอนหนังสือก็เพื่อช่วยให้มหาลัยพัฒนาคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดว่าสองเรื่องนี้มันไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย"
เฮ่อหย่วนเจียงยิ้มเบาๆและพูดอย่างจริงจัง:"พูดกันตามตรง อันที่จริงฉันไม่ได้เป็นคนที่ชอบเงินเลย"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...