ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2506

ขณะพูด เฮ่อหย่วนเจียงก็ถอนหายใจและพูดว่า:"อันที่จริงเมื่อมีเงินถึงระดับหนึ่งแล้ว เงินสำหรับฉันมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว สภาพชีวิตของฉัน ตั้งแต่ตอนที่ฉันได้เงินปีละห้าแสนดอลลาร์มันก็คงที่แล้ว จนถึงฉันได้รับเงินปีละสิบล้านดอลลาร์ สภาพชีวิตของฉันก็ไม่ได้ต่างจากตอนที่ฉันได้เงินปีละห้าแสนดอลลาร์เลย

"ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่คนที่มีฐานะร่ำรวย แต่ฉันทำงานมาตั้งหลายปี ฉันก็มีเงินเก็บหลายสิบล้านดอลลาร์ และบวกกับฉันลงทุนหุ้นด้วย ในมือของฉันยังมีหุ้นบางส่วนของบริษัทแอปเปิล และบริษัทเทสลาอยู่ ถ้าขายหุ้นทั้งหมด จะมีมูลค่าสองถึงสามร้อยล้านดอลลาร์ ถึงแม้เงินจำนวนนี้จะเทียบกับตี้เหากรุ๊ปของคุณเย่ไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่รู้จริงๆว่าจะใช้เงินพวกนี้เพื่อซื้ออะไร"

"บ้านที่ฉันพักอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้แพงนัก ราคาของมันน่าจะมีมูลค่าหนึ่งล้านดอลลาร์ บ้านที่มีราคาแพงฉันก็ซื้อไหว แต่ฉันแค่รู้สึกว่าถ้าซื้อบ้านแพงๆจะยุ่งยาก และมันก็ไม่มีความจำเป็นขนาดนั้น"

"รถยนต์ที่ฉันขับก็คือเทสลา เป็นรถยนต์รุ่นที่ธรรมดาที่สุดของรุ่นนั้น มันประหยัดคุ้มค่าและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เงินทั้งหมดที่ลงทุนไป ถ้าคิดเป็นเงินดอลลาร์ก็ประมาณหกหมื่นดอลลาร์"

"ส่วนค่าใช้จ่ายทุกเดือนของฉัน ฉันใช้เงินแค่หลายพันดอลลาร์ก็พอแล้ว และเงินที่ใช้จ่ายตรงนี้ แค่เงินเดือนตอนนี้ของฉันก็เพียงพอแล้ว สำหรับเงินที่เหลือ ฉันก็ออมเงินเข้าไปในบัญชี ทำให้เงินสูญเสียการเคลื่อนไหว ถึงฉันจะหาเงินได้มากกว่านี้ ในอนาคตก็คงต้องบริจาคให้การกุศลทั้งหมด ดังนั้น สำหรับฉัน ฉันรู้สึกว่าตัวเองตั้งใจสอนหนังสืออยู่ตรงนี้จะดีกว่า"

เย่เฉินถามอย่างประหลาดใจ:"คุณไม่คิดจะทิ้งเงินก้อนใหญ่ไว้ให้ลูกหลานบางเหรอ?

เฮ่อหย่วนเจียงพูดด้วยรอยยิ้ม:"เรื่องนี้ฉันไม่เคยคิดเลย ลูกสาวของฉันอายุพอๆกับคุณ เธอมีชีวิตเหมือนๆกับฉัน เธอหาเงินเก่งมากๆ แต่เธอไม่รู้จักวิธีการใช้เงิน และเธอก็ไม่มีแรงจูงใจในการใช้เงิน"

เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องพวกนี้ เขารู้สึกลำบากใจมากๆ

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเฮ่อหย่วนเจียงไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงิน เขาอยากจะสอนหนังสือและพัฒนาคนรุ่นใหม่ เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวเองจะเอาอะไรไปดึงดูดเขา ทำให้เขายอมมาทำงานให้กับตัวเอง?