ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2507
เย่เฉินมองเห็นสีหน้าดีใจของเฮ่อหย่วนเจียง เขาก็รีบอธิบายทันที:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ต้องขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด"
เฮ่อหย่วนเจียงถามด้วยความสงสัย:"ถ้างั้นคุณรู้ได้ยังไง ต้นเรดวูดที่ฉันวาดนี้ มาจากโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด? ถ้าคุณไม่รู้จักมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเป็นอย่างดี คุณก็คงจำโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดได้ชัดเจนขนาดนี้ได้ยังไง?"
เย่เฉินไม่ได้ปิดบังและพูดอย่างจริงจัง:"สมัยก่อนแม่ของฉันเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ในตอนที่ฉันยังเด็ก เคยไปเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดกับแม่ของฉัน"
"เป็นอย่างนี้นี่เอง!"เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้าเบาๆ:"ฉันคิดว่าตอนนี้คุณน่าจะมีอายุยี่สิบเจ็ดกว่าๆ อายุของแม่ของคุณ ก็น่าจะพอๆกับฉันใช่ไหม?"
เย่เฉินพยักหน้า:"ตอนที่ฉันเกิด แม่ของฉันมีอายุยี่สิบหก ตอนนี้ก็น่าจะห้าสิบสี่ปีแล้ว"
เฮ่อหย่วนเจียงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และถาม:"ห้าสิบสี่ปี เธอมีอายุน้อยกว่าฉันแค่ปีเดียวเอง เธอน่าจะเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับฉัน หรือไม่ก็เป็นนักเรียนรุ่นก่อนหน้าหรือนักเรียนรุ่นหลังของฉัน ฉันขอถามหน่อย แม่ของคุณชื่ออะไร? บางทีพวกเราอาจจะรู้จักกันก็ได้!"
เย่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้าและพูด:"แม่ของฉันเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ไม่พูดถึงชื่อของเธอจะดีกว่า"
ทันทีที่เย่เฉินพูดจบ เฮ่อหย่วนเจียงก็อึ้งไปเลย!
เขามองหน้าเย่เฉิน ถามด้วยน้ำเสียงตกใจและสั่นเครือ:"เย่เฉิน...คุณแซ่เย่...ถ้างั้นแม่ของคุณ แซ่อานใช่ไหม?!"
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงและอุทานออกมา:"ด็อกเตอร์เฮ่อรู้จักแม่ของฉันด้วยเหรอ?!"
เฮ่อหย่วนเจียงรู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันทีและเอ่ยปากพูด:"คุณเป็นลูกของเฉิงซีจริงๆด้วย?!"
เมื่อได้ยินชื่อ"เฉิงซี"ดวงตาของเย่เฉินก็มีน้ำตาทันที
ขณะพูด จู่ๆเขาก็นึกอะไรออก และพูดด้วยความตื่นเต้น:"ตอนนั้นแฟนของฉันก็เคยอุ้มคุณ! คุณยังจำได้ไหม?"
เย่เฉินส่ายหัวและพูดขอโทษ:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เวลามันผ่านมานานมากแล้ว ฉันจำไม่ได้จริงๆ"
ขณะพูด เขาก็เอ่ยปากถามทันที:"ด็อกเตอร์เฮ่อ คุณกับแม่ของฉันเป็นนักเรียนห้องเดียวกันเหรอ?"
"ใช่!"เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้าและถอนหายใจ:"พวกเราเรียนด้วยกันมาหลายปี ความสัมพันธ์ของพวกเราดีมากๆ สมัยนั้นตอนที่ฉันจีบแฟนของฉัน แม่ของคุณเป็นคนไปส่งจดหมายรักของฉันให้แฟน"
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย:"ด็อกเตอร์เฮ่อ คุณช่วยเล่าเรื่องแม่ให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม? เรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับแม่ก่อนที่จะแต่งงานกับพ่อ ฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...