ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2507

เย่เฉินมองเห็นสีหน้าดีใจของเฮ่อหย่วนเจียง เขาก็รีบอธิบายทันที:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ต้องขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด"

เฮ่อหย่วนเจียงถามด้วยความสงสัย:"ถ้างั้นคุณรู้ได้ยังไง ต้นเรดวูดที่ฉันวาดนี้ มาจากโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด? ถ้าคุณไม่รู้จักมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเป็นอย่างดี คุณก็คงจำโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดได้ชัดเจนขนาดนี้ได้ยังไง?"

เย่เฉินไม่ได้ปิดบังและพูดอย่างจริงจัง:"สมัยก่อนแม่ของฉันเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ในตอนที่ฉันยังเด็ก เคยไปเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดกับแม่ของฉัน"

"เป็นอย่างนี้นี่เอง!"เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้าเบาๆ:"ฉันคิดว่าตอนนี้คุณน่าจะมีอายุยี่สิบเจ็ดกว่าๆ อายุของแม่ของคุณ ก็น่าจะพอๆกับฉันใช่ไหม?"

เย่เฉินพยักหน้า:"ตอนที่ฉันเกิด แม่ของฉันมีอายุยี่สิบหก ตอนนี้ก็น่าจะห้าสิบสี่ปีแล้ว"

เฮ่อหย่วนเจียงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และถาม:"ห้าสิบสี่ปี เธอมีอายุน้อยกว่าฉันแค่ปีเดียวเอง เธอน่าจะเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับฉัน หรือไม่ก็เป็นนักเรียนรุ่นก่อนหน้าหรือนักเรียนรุ่นหลังของฉัน ฉันขอถามหน่อย แม่ของคุณชื่ออะไร? บางทีพวกเราอาจจะรู้จักกันก็ได้!"

เย่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้าและพูด:"แม่ของฉันเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ไม่พูดถึงชื่อของเธอจะดีกว่า"

ทันทีที่เย่เฉินพูดจบ เฮ่อหย่วนเจียงก็อึ้งไปเลย!

เขามองหน้าเย่เฉิน ถามด้วยน้ำเสียงตกใจและสั่นเครือ:"เย่เฉิน...คุณแซ่เย่...ถ้างั้นแม่ของคุณ แซ่อานใช่ไหม?!"

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงและอุทานออกมา:"ด็อกเตอร์เฮ่อรู้จักแม่ของฉันด้วยเหรอ?!"

เฮ่อหย่วนเจียงรู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันทีและเอ่ยปากพูด:"คุณเป็นลูกของเฉิงซีจริงๆด้วย?!"

เมื่อได้ยินชื่อ"เฉิงซี"ดวงตาของเย่เฉินก็มีน้ำตาทันที