ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2508
เฮ่อหย่วนเจียงถอนหายใจและพูด:"สมัยก่อนแม่ของคุณมีชื่อเสียงโด่งดังมากๆที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด! เธอยังเป็นนักเรียนหญิงจีนที่เรียนดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และเธอยังเป็นประธานนักเรียนจีนในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดอีกด้วย เธอยังเป็นผู้ริเริ่มธุรกิจเงินร่วมลงทุนทางอินเทอร์เน็ตของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และบริษัทชั้นนำมากมายในซิลิคอนแวลลีย์ สมัยนั้นก็ได้รับเงินลงทุนจากแม่ของคุณ และค่อยๆพัฒนาจนกลายเป็นบริษัทชั้นนำในทุกวันนี้..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฮ่อหย่วนเจียงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่โศกเศร้าและเสียดาย:"แม่ของคุณในสมัยก่อน เป็นผู้หญิงที่มีอำนาจและอิทธิพลมากๆในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดและซิลิคอนแวลลีย์..."
"เธอไม่เพียงมีรูปร่างหน้าตาสวยงาม ยังมีเสน่ห์ และมีความรู้มากๆ และเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมากๆ และฐานะทางบ้านก็ร่ำรวยมากๆเหมือนกัน!"
"สิ่งสำคัญที่สุดคือ ฐานะทางบ้านร่ำรวยมากๆ และตัวเองยังเป็นคนที่ขยันมากๆด้วย เธอประสบความสำเร็จอย่างมาก และในชีวิตของฉันเคยเห็นแค่แม่ของคุณเพียงคนเดียว..."
"สมัยนั้นนักเรียนจีนอย่างพวกเรา รวมถึงนักเรียนผิวขาวที่ชอบอวดดี เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่เธอ รัศมีของพวกเราทุกคนโดนแม่ของคุณบดบังจนหมด..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฮ่อหย่วนเจียงถอนหายใจและพูด:"สมัยนั้น มีคำกล่าวหนึ่งในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดว่า นักธุรกิจจำนวนมากที่ซิลิคอนแวลลีย์ หนึ่งในสามของผู้ชายทั้งหมดต่างก็ชื่นชอบแม่ของคุณ คำพูดนี้เมื่อฟังดูแล้วโอเวอร์เกินไป แต่ในสมัยนั้น ชื่อเสียงของแม่คุณ ทุกคนในซิลิคอนแวลลีย์ต่างเคยได้ยิน และทุกคนก็รู้จักเธอ ให้ความเคารพและนับถือเธอมากๆ"
สำหรับเรื่องราวต่างๆของแม่ อันที่จริงเย่เฉินพึ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรก
แม่ของเขาเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และการลงทุนที่ซิลิคอนแวลลีย์ ในตอนนั้นเย่เฉินยังไม่ได้เกิดเลย
หลังจากเย่เฉินเกิดแล้ว คุณแม่ก็เป็นศรีภรรยาที่ดีของคุณพ่อ ดังนั้น ในความทรงจำของเย่เฉิน แม่ของเขาไม่ได้เป็นนักธุรกิจที่มีความสามารถ
และเย่เฉินรู้เรื่องของแม่น้อยมากๆ โดยเฉพาะเรื่องต่างๆก่อนที่ตัวเองจะเกิด เพราะแม่เป็นคนที่ไม่โอ้อวด และไม่พูดเรื่องพวกนี้ให้ตัวเองฟัง
เมื่อพูดจบ เย่เฉินก็พูดเรื่องที่ถังซื่อไห่เอาตัวเองไปซ่อนไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และอธิบายให้เฮ่อหย่วนเจียงเข้าใจ
เฮ่อหย่วนเจียงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:"ฉันคาดคิดไม่ถึงจริงๆ คุณจะอยู่ที่จินหลิงมาโดยตลอด..."
เย่เฉินถามเขา:"ด็อกเตอร์เฮ่อ คุณรู้จักพ่อของฉันไหม?"
เฮ่อหย่วนเจียงส่ายหัวและพูด:"สมัยที่พ่อกับแม่ของคุณคบหากัน พวกเราไม่เคยเจอหน้ากัน พวกเราแค่รู้ว่าพ่อของคุณเป็นคุณชายของตระกูลเย่แห่งเย่นจิง แต่รายละเอียดต่างๆพวกเราไม่รู้เลย ตอนที่พ่อแม่ของคุณแต่งงานที่เย่นจิง ตอนนั้นฉันกับภรรยาตั้งใจจะมาร่วมงาน แต่ตอนนั้นทางฝั่งอเมริกาเกิดเรื่องขึ้น ทำให้พวกเราไม่สามารถมาร่วมงานได้"
ขณะพูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:"อเมริกากับประเทศจีนห่างกันมากเกินไป ถ้าฉันจำไม่ผิดละก็ หลังจากพ่อกับแม่ของคุณแต่งงานแล้ว จนถึงตอนที่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่จินหลิง ฉันเคยเจอหน้าแม่ของคุณแค่สามครั้ง และครั้งสุดท้าย ก็คือครั้งที่เธอพาคุณไปที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...