เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2509

เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงพูดถึงเรื่องนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:"บางทีโลกของผู้ใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ อันที่จริงทุกคนมีความสัมพันธ์ที่ดี แต่เนื่องจากระยะทางที่ไกลและต่างฝ่ายก็ต้องใช้ชีวิตของตัวเอง บางทีสามสี่ปีก็อาจจะไม่ได้เจอหน้ากันครั้งหนึ่งก็ได้"

จากนั้น เขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า:"ถึงแม้ฉันกับภรรยาของฉัน จะเจอหน้าแม่ของคุณน้อยมากๆ แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ยังคงดีและแน่นแฟ้นมากๆ ตอนที่แม่ของคุณยังมีชีวิตอยู่ ฉันและภรรยาของฉันต่างก็ถือว่าเธอคือเพื่อนที่ดีมากๆของพวกเรา แต่น่าเสียดาย คนที่มีความสามารถขนาดนี้กลับต้องมาเสียชีวิตด้วยอายุที่น้อยมากๆ..."

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกโศกเศร้ามากๆในจิตใจ

คนรอบข้างของพ่อแม่ต่างก็พูดยกย่องว่าพวกเขาเก่งมากๆ แต่น่าเสียดายที่ตัวเองรู้เรื่องของพ่อแม่น้อยมากๆ

อันที่จริงจนถึงตอนที่พ่อแม่เสียชีวิต ในตอนนั้นเย่เฉินยังเป็นเด็กที่พึ่งเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สอง

เด็กเล็กขนาดนั้นมองปัญหาต่างๆอย่างเรียบง่ายและตื้นมากๆ เขารู้แค่ว่าพ่อกับแม่รักเขามากๆ แต่เขาไม่รู้เลยว่าพ่อกับแม่เป็นคนยังไง

บางทีเย่เฉินก็อิจฉากู้เย้นจงที่เป็นพ่อของกู้ชิวอี๋มากๆ

เพราะเขารู้จักพ่อของฉัน นานกว่าตัวฉันเองด้วยซ้ำ

เขารู้จักพ่อของฉัน มากกว่าฉันมากๆ

ในตอนนี้ เขารู้สึกอิจฉาเฮ่อหย่วนเจียงมากๆ

เพราะเขารู้สึกว่า เฮ่อหย่วนเจียงเข้าใจแม่ของเขาเอง มากกว่าตัวเขาเองด้วยซ้ำ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน