ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2510
"ใช่"เย่เฉินพยักหน้าและพูด:"ฉันไม่รู้ว่าคุณรู้จักตระกูลซูมากน้อยแค่ไหน สมัยนั้นตระกูลซูกับพ่อของฉันไม่ค่อยถูกกัน และตระกูลซูยังก่อตั้งพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ด้วย พวกเขารวมตัวกันหลายตระกูลเพื่อต่อสู้กับพ่อของฉัน ในสายตาของฉัน ตระกูลซูก็คือศัตรู ตอนนี้ธุรกิจการขนส่งทางทะเลของตระกูลซูหยุดชะงักอย่างสมบูรณ์ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่เราจะไปทำธุรกิจนี้ ดังนั้นฉันก็เลยมีความคิดที่จะทำธุรกิจด้านนี้"
ขณะพูด เย่เฉินก็ถามทันที:"เดิมทีฉันจะให้ตงเสวี่ยนมาดูแลธุรกิจนี้ แต่เธอบอกว่าถ้าคนที่จะมาดูแลธุรกิจนี้จะต้องเข้าใจการค้าระหว่างประเทศ กฎหมาย ข้อบังคับและนโยบายภาษีของประเทศต่างๆ เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่มีความสามารถขนาดนี้ ดังนั้นเธอก็เลยแนะนำคุณให้กับฉัน..."
"และบังเอิญ เมื่อคืนพวกเราก็พึ่งเจอกัน ดังนั้นวันนี้ฉันก็เลยมาหาคุณด้วยตัวเอง เพื่อขอให้คุณมาช่วยงานของฉัน และฉันก็คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับแม่ของฉัน
เฮ่อหย่วนเจียงนิ่งเงียบไปสักครู่และเอ่ยปากพูด:"เย่เฉิน ตอนนี้คุณเลือกที่เริ่มธุรกิจการขนส่งทางทะเล มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องมากๆ"
"ในอนาคตสัดส่วนของการค้าระหว่างประเทศจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอย่างแน่นอน เพราะบริษัทขนาดใหญ่ต่างๆก็ได้ริเริ่มห่วงโซ่อุปทานระดับโลกมากขึ้นเรื่อยๆ ยกตัวอย่างเช่นอุตสาหกรรมรถยนต์ รถยนต์หนึ่งคัน จะใช้เหล็กกล้าที่ผลิตจากบราซิลและออสเตรเลีย ใช้ยางรถยนต์จะผลิตจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และแผงควบคุมที่แม่นยำจากอเมริกา เยอรมนี และญี่ปุ่น จากนั้นก็ใช้แรงงานของประเทศจีนในการประกอบรถยนต์"
"ในจำนวนนี้ การขนส่งวัตถุดิบ อะไหล่และรถยนต์ ซึ่งส่วนใหญ่ต้องอาศัยการขนส่งทางเรือ"
"ไม่ต้องพูดถึงอุตสาหกรรมรถยนต์ที่มีขนาดใหญ่ แม้แต่อุตสาหกรรมเสื้อผ้า ตอนนี้มันก็เป็นห่วงโซ่อุปทานระดับโลกเหมือนกัน เสื้อโค้ตที่คุณซื้อมาในราคาสองสามร้อยหยวน มันอาจจะใช้ผ้าฝ้ายจากอเมริกา ใช้ผ้าที่ผลิตในประเทศจีน ใช้ซิปที่ผลิตจากญี่ปุ่น จากนั้นค่อยใช้แรงงานจากเวียดนาม บังกลาเทศและโรมาเนียเพื่อตัดเย็บ จากนั้นค่อยใช้เรือในการขนส่งจากประเทศผู้ผลิตเข้ามาในประเทศจีน จากนั้นค่อยขายให้คุณ"
"หลังจากห่วงโซ่อุปทานของโลกยิ่งอยู่ยิ่งมาก ธุรกิจการขนส่งทางทะเลก็จะเติบโตมากขึ้น ตอนนี้ตระกูลซูพึ่งถูกถอนใบอนุญาตการจนส่งทางทะเล มันจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมการขนส่งทางทะเลภายในประเทศ"
เย่เฉินพยักหน้าและถาม:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ไม่ทราบว่าคุณจะยอมช่วยฉันในเรื่องนี้ไหม? คุณต้องการอะไรก็บอกมาได้เลย!"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเฮ่อหย่วนเจียงแดงก่ำ พูดด้วยความรู้สึกผิด:"ตั้งแต่วันที่เธอได้รับการวินิจฉัย ฉันก็ตระหนักได้ทันที ฉันได้ทำเรื่องผิดพลาดตั้งมากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา"
"เงินเป็นสิ่งสำคัญ แต่มันไม่ได้สำคัญที่สุด เงินซื้อความรักไม่ได้ เงินซื้อครอบครัวไม่ได้ และเงินก็ซื้อความแข็งแรงของสุขภาพไม่ได้"
"ถึงแม้ฉันจะสามารถหาเงินได้จำนวนมหาศาล แต่ก็แลกชีวิตของภรรยาไม่ได้ และไม่สามารถทำให้ลูกสาวยกโทษให้ฉันได้..."
"ดังนั้น ในเวลานั้น ฉันก็เลยสาบานกับเธอ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เฮ่อหย่วนเจียงจะสอนแค่หนังสือ และจะไม่ยอมเป็นทาสของเงินอีก!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...