ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2524
จากนั้น ไหม้เฉิงซินก็พูดต่อไปว่า: “นอกจากนี้ พวกเรามาในครั้งนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีต่อเขา ตระกูลซูอยากจะให้พวกเราตรวจสอบตัวตนของเขาออกมา แต่ฉันไม่ได้เตรียมตัวที่จะแทรกแซงในการต่อสู้ระหว่างตระกูลซูกับเขา ดังนั้นแม้ว่าพวกเราจะตามหาเขาเจอ ฉันก็ไม่มีทางเปิดเผยตัวตนของเขาให้กับตระกูลซู”
ไมค์อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “คุณทวด พวกเรามาตรวจสอบตามคำขอร้องของตระกูลซู มาตรวจสอบเบื้องหลังศัตรูของตระกูลซู ถ้าพวกเราไม่ช่วยตระกูลซูทำงาน เทียบเท่ากับว่าจะเป็นการละเมิดสัญญาจิตวิญญาณไม่ใช่เหรอ?”
ไหม้เฉิงซินจ้องมองเขาแวบหนึ่ง และพูดด้วยความโกรธ: “ไอ้โง่! วินาทีที่พวกเราตั้งใจมาที่เมืองจินหลิง ก็ไม่ได้ทำงานเพื่อตระกูลซูแล้ว!”
จากนั้น ไหม้เฉิงซินพูดต่อไปว่า: “จุดประสงค์ที่ฉันมาเมืองจินหลิง อยากจะตามหาผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จริงๆ แต่ฉันอยากจะดูว่า พวกเราจะหาโอกาสส่วนหนึ่งจากบนตัวของผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ได้หรือเปล่า ไม่อย่างนั้น ถ้าหากเพียงแค่ตระกูลซูจะจัดการกับผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ ให้ฉันตามหาผู้ยิ่งใหญ่ออกมา ฉันจะตกลงได้ยังไง? ให้ฉันคนเดียวต่อสู้กับคนที่มีดวงชะตาเทพมังกรตัวจริง ต่อให้จะให้เงินฉันมากแค่ไหน ฉันก็ไม่มีทางรับปาก”
ในทันทีทันใด ไหม้เฉิงซินก็พูดอีกว่า: “ถ้าหากพวกเราตามหาผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้เจอ แม้ว่าฉันจะไม่เปิดเผยสถานการณ์ของเขาต่อตระกูลซู แต่ฉันก็เอาจะเงินที่ตระกูลซูมอบให้กับฉัน คืนกลับไปไม่น้อยแม้แต่บาทเดียว เรื่องนี้ก็ถือว่าฉันช่วยตระกูลซูทำงานฟรีครึ่งหนึ่ง”
ไมค์พูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “ผิดสัญญาอย่างกะทันหันก็เป็นรูปแบบขาดสัญญาจิตวิญญาณอย่างหนึ่ง ถ้าหากคนไม่มีความน่าเชื่อถือ เขาจะยืนหยัดในสังคมในอนาคตได้ยังไง…”
ไหม้เฉิงซินส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้และเตือนว่า: “แกต้องจำเอาไว้ว่า ยิ่งเชื่อฮวงจุ้ยและดวงชะตา ก็ยิ่งต้องไม่ต่อสู้กับดวงชะตา อีกฝ่ายเป็นเทพมังกรตัวจริง คนอย่างพวกเรา ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ตาม ก็ไม่สามารถที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาได้ เข้าใจมั้ย?”
ไมค์พยักหน้าเบาๆ: “ผมรู้แล้วครับคุณทวด…”
ไหม้เฉิงซินอือคำหนึ่ง และพูดว่า: “เอาล่ะ ตอนเที่ยงพวกเราหาที่ทานอาหารกันก่อน ตอนบ่ายค่อยกลับมาเดินดูรอบๆ”
…
สำหรับไหม้เฉิงซินทวดหลานสองคนนี้ เย่เฉินไม่ได้เอามาใส่ใจมากเกินไป
เย่เฉินส่ายหน้า: “ยังเลยครับคุณอาเฮ่อ เธอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า หลังจากที่ออกจากฐานทัพก็ไม่มีสัญญาณ ดังนั้นจะต้องรอหลังจากที่กลับมาค่อยติดต่อกับโลกภายนอก”
เฮ่อหยว่นเจียงพยักหน้า ถอนหายใจ และพูดว่า: “เมื่อกี้นี้ตอนที่สอนหนังสืออยู่ ตาขวากระตุกไม่หยุด รู้สึกว่าจะไม่เหมือนเป็นสัญญาณที่ดี ดังนั้นในใจก็เป็นกังวลมาก”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณอาเฮ่อตอนนี้คุณไม่ต้องกังวลมากขนาดนั้น อดทนรอข่าวจากจือชิวเถอะ ทางของพวกเธอนั้นช้ากว่าที่พวกเราหกชั่วโมง ถ้าหากพวกเธอกลับมาตอนแปดโมงตามเวลาท้องถิ่น งั้นที่พวกเราก็ก่อนรุ่งเช้าแล้ว ดังนั้นคุณรออย่างสงบจิตสงบใจก่อน ในตอนกลางคืนมีข่าวผมจะติดต่อคุณเป็นอันแรก”
เฮ่อหยว่นเจียงพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “ตอนนี้ก็ไม่มีทางที่ดีแล้ว ทำได้เพียงรอ”
หลังจากที่พูดจบ เขารีบพูดกับเย่เฉินว่า: “ไปเถอะเย่เฉิน ฉันจองที่นั่งไว้ที่ประตูสัญญาณจินหลิงอยู่แถวบริเวณใกล้โรงเรียน ตอนเที่ยงพวกเราก็ไปทานที่นั่นกัน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...