“ได้ครับคุณอาเฮ่อ”
ทางเฮ่อหยว่นเจียงเพิ่งจะกลับไป เหลือบมองเห็นแผงทำนายดวงชะตา ที่ข้างถนนที่ไม่ไกลอย่างกะทันหัน
ตัวของเมืองจินหลิงก็เป็นเมืองโบราณผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่ก็มีความเคยชินกับการทำนายดวงชะตา ดังนั้นจึงมีคนดูโหงวเฮ้งทำนายดวงชะตาจำนวนมากตามท้องถนนและตรอกซอกซอย
ถ้าหากถึงฤดูกาลดอกไม้ผลิในวสันตฤดูอบอุ่น แค่หาถนนในเมืองเก่า ข้างถนนทุกๆสิบก้าวก็จะมีแผงทำนายดวงชะตาหนึ่งแผง
นอกเหนือจากนี้ ยังมีหมอผีไม่น้อยนั่งรอลูกค้ามาหาถึงที่อยู่ในบ้าน
หมอดูแบบนี้โดยทั่วไปก็ใช้ลูกเล่นที่เรียกว่าอัญเชิญเทพมาสถิตร่าง เพื่อช่วยผู้คนดูโหงวเฮ้งทำนายดวงชะตา บางครั้งก็ช่วยผู้คนขับไล่วิญญาณชั่วร้าย
งานที่หมอผีแบบนี้ทำมากที่สุด ก็คือการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายให้กับเด็กๆ
คนแก่มักจะเชื่องมงายว่าเด็กเห็นสิ่งของที่สกปรกก็จะหวาดกลัวจนร้องไห้ไม่หยุดหย่อน ดังนั้นก็จะต้องหาหมอผีดูสักหน่อย
โดยทั่วไปแล้ว คนหนุ่มสาวที่ไม่เชื่อในสิ่งเหล่านี้ รวมทั้งกลุ่มปัญญาชนเก่าบางส่วน ก็ไม่ได้สนใจสิ่งของเหล่านี้เช่นกัน
เดิมทีเฮ่อหยว่นเจียงก็เป็นเช่นเดียวกัน
เขาอยู่ต่างประเทศมาหลายปีขนาดนี้ ต้องบอกว่าไม่เชื่อสิ่งของความเชื่องมงายล้าสมัยแบบนี้ แต่ทว่า วันนี้ตาขวากระตุกอยู่ตลอด ลูกสาวก็ตามร่วมกองกำลังรัฐบาลซีเรียในการปฏิบัติการทางทหาร ในใจของเขาก็ค่อนข้างปล่อยวางไม่ลงจริงๆ ดังนั้นก็มีความคิดทำนายดวงชะตา
ดังนั้น เขาก็พูดกับเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน ถ้านายมีธุระก็ไปทำก่อนเถอะ ฉันไปดูที่นั่นหน่อย”
เย่เฉินเห็นทิศทางที่สายตาของเขาชี้ไป เป็นแผงทำนายดวงชะตานั้น ดังนั้นจึงถามว่า: “คุณอาเฮ่อ คุณจะไปหาคนทำนายดวงชะตาเหรอ?”
เฮ่อหยว่นเจียงพยักหน้า และถอนหายใจพูดว่า: “เฮ้อ ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่าทำไมทุกคนจะความเชื่อทางศาสนาแล้ว คงจะเป็นเหมือนตอนที่ฉันหมดหนทางในตอนนี้ ไม่รู้จะทำยังไงดีจริงๆ ดังนั้นทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่ความเชื่อทางศาสนา หรือว่าความเชื่องมงายล้าสมัย ส่วนใหญ่ก็เพื่อตามหาความสบายใจทางจิตใจ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ถึงยังไงผมก็ไม่ได้มีธุระสำคัญอะไร ก็จะไปกับคุณ”
เฮ่อหยว่นเจียงก็ไม่ได้คิดมาก พยักหน้า และก็ไปที่ตรงหน้าแผงทำนายดวงชะตานั้นกับเย่เฉิน
ในเวลานี้ นั่งอยู่ที่หน้าแผงทำนายดวงชะตา เป็นชายชราคนหนึ่งที่ผิวสีเข้มผมหนวดเคราหงอก และค่อนข้างผอมบาง
แต่ทว่า เฮ่อหยว่นเจียงไม่รู้สิ่งเหล่านี้
เขาได้ยินอีกฝ่ายพูดว่าต้องการห้าร้อยหยวน หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่ลังเล และเอ่ยถามพูดว่า: “สามารถสแกนจ่ายได้มั้ย?”
ชายชราหยิบคิวอาร์โค้ดที่พิมพ์ไว้นานแล้วออกมา และพูดด้วยรอยยิ้ม: “มา สแกนนี้ WeChat Payก็ได้”
เฮ่อหยว่นเจียงรีบสแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อชำระเงิน เย่เฉินอยากจะห้ามเขา แต่เปลี่ยนความคิด ตอนนี้เขากำลังร้อนใจ ตัวเองห้ามก็คงจะห้ามไม่อยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดมาก เพียงแค่คอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ
ในไม่ช้า เฮ่อหยว่นเจียงชำระเงินสำเร็จ และกระเป๋าของชายชราได้ยินข้อความแจ้งเตือนว่า“ชำระเงินวีแชทห้าหยวนสำเร็จ” เขายิ้มอย่างพึงพอใจ และเอ่ยปากพูดว่า: “ไม้เซียมซีที่คุณเสี่ยงได้คือ ได้ยินมาว่าคืนนี้คือซ่างหยวน และตะเกียงเงินจะส่องแสงเจิดจ้าตลอดไป; มีลมฝนกระหน่ำอย่างไม่มีเหตุผล ทิวทัศน์ยามค่ำก็จะที่เต็มไปด้วยแสงก็จะดับ ความหมายง่ายดายมาก พูดโดยคร่าวๆคือ คืนนี้ตอนแรกเป็นซ่างหยวน ควรที่จะจุดไฟตะเกียงเงินอย่างครึกครื้น แต่มีลมฝนกระหน่ำอย่างกะทันหัน ทิวทัศน์ยามค่ำก็จะที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับก็ถูกพัดดับไปทั้งเป็น เดิมทีเทศกาลที่ร้องเล่นทำเพลงอยู่ก็อันตรธานหายไป”
พูดถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “นี่เป็นการเสี่ยงได้ไม่ดีที่สุดจริงๆ เสี่ยงได้ไม้เซียมซีแท่งนี้ ไม่ว่าคุณอยากถามอะไร ก็สามารถที่จะใช้สี่คำมาสรุปได้”
เฮ่อหยว่นเจียงภายใต้ความกังวล และเอ่ยปากถามว่า: “สี่คำไหน?!”
ชายชราส่ายหน้าแล้วถอนหายใจพูดว่า: “‘ทุกเรื่องไม่ดี’นะสิ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...