ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2553
เมื่อได้ยินเย่เฉินตอบกลับ พนักงานบนเครื่องบิน ตกใจจนพูดไม่ออก
ความรู้ของวาซิลกลับตาลปัตรไปหมด เขาพูดว่า “นี่...นี่มันเป็นไปได้ยังไง...”
ถึงหานกวางเย่า จะโล่งอก แต่เขาก็พูดอย่างตื่นตระหนกเช่นกัน “วาซิล นายคำนวณผิดหรือเปล่า”
“เป็นไปไม่ได้...” วาซิลพูดอย่างแน่วแน่ “ผมโดดร่มมาหลายปี ไม่เคยคำนวณผิดเลย!”
หานกวางเย่าขมวดคิ้ว “งั้นฉันก็คิดไม่ออกจริงๆ...”
ขณะนั้น เฉินจื๋อข่ายที่เงียบมาตลอด พูดว่า “ไม่ต้องคิดแล้ว ความสามารถที่แท้จริงของคุณชาย แข็งแกร่งกว่าที่พวกนายจินตนาการไว้เยอะ! เราเตรียมไปตรงจุดที่คุณชายนัดเอาไว้เถอะ!”
จากนั้น เครื่องบินขนส่งบินอยู่กลางอากาศรอบใหญ่ และกลับไปที่เบรุต เมืองหลวงของเลบานอน
ส่วนเย่เฉิน เขาซ่อนตัวมาตลอดทาง เขาลงจากไหล่ จนมาถึงตีนเขา ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว
เพราะฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ แสงสว่างจึงแย่ลงด้วย ถึงจะเป็นแค่ช่วงบ่าย แต่กลับมองเห็นเหมือนช่วงที่ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว
แสงสว่างเช่นนี้ ลดโอกาสที่เย่เฉินจะโดนจับได้ บวกกับเสียงฟ้าผ่าทหารตายไปเมื่อครู่ เหล่าทหารฝ่ายค้านต่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำให้การหวาดระแวงต่อสิ่งรอบกายลดลงไปด้วย
ตอนนี้ ในหมู่บ้านที่ฝ่ายค้านประจำการอยู่ ห่างจากเย่เฉินไม่ไกลเท่าไรนัก
ถึงขนาดที่เย่เฉินมองเห็นกำแพงดินเตี้ยๆ ในหมู่บ้าน ที่เต็มไปด้วยรูจากกระสุนปืน
ไม่ว่าจะเป็นทหารรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน หรือจะเป็นกองกำลังติดอาวุธชาวเคิร์ด ข้อเสียใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือประสิทธิภาพการต่อสู้ของแต่ละคนไม่ดี ความสามารถของแต่ละคนมีขีดจำกัด ดังนั้นทุกคนจึงเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม จะแย่แค่ไหนก็ต้องมี 7-8 คน พร้อมรถกระบะ 2-3 คันที่บรรจุอาวุธเอาไว้ ไม่มีใครโง่ เข้าไปในรังของศัตรู เพียงคนเดียว
เพราะพวกเขาไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ ดังนั้นตอนที่พวกเขาตั้งรับ พวกเขาไม่ถือว่าการรุกแบบตัวต่อตัวเป็นจุดสำคัญในแนวรับเลย
สมาธิของพวกเขาจดจ่ออยู่กับการเฝ้าติดตามว่ารัฐบาลได้ส่งกองกำลังติดเครื่องยนต์ขนาดใหญ่หรือไม่ ส่งอาวุธสงครามออกมาหรือไม่ มีการติดตั้งปืนใหญ่จากระยะไกลหรือไม่ นอกจากเรื่องพวกนี้ พวกเขาแทบจะไม่สนใจอะไรเลย
เย่เฉินดูเวลาของหน่วยลาดตระเวน ภายในระยะเวลาอันสั้น เขาคลำด้านนอกกำแพงอย่างเงียบๆ
เขาเลือกจุดที่ค่อนข้างหละหลวม และเป็นมุมอับสายตา จากทหารยามบนตึกทั้งสองด้าน เป็นจุดที่จะแอบเข้าไปได้ดีที่สุด
คนที่ตัวเบาอย่างเย่เฉิน กระโดดจากนอกกำแพง พลิกตัวเข้ามาข้างในกำแพงอย่างเงียบๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...