ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2622

“อย่างเช่น พี่อาจจะระดมพลทหารสร้างหลุมหลบภัย หลุมหลบระเบิดไว้เยอะๆในหมู่บ้าน แล้วกว้านซื้ออุปกรณ์อุตสาหกรรมเหมืองแร่ไว้ใช้ในส่วนภูเขา ใช้ภูมิศาสตร์ของภูเขาในการปิดบังโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ทั้งด้านหน้าด้านหลัง”

“หากทำแบบนี้ ถ้าอีกฝ่ายวางระเบิดพวกพี่ก็จะได้หลบเข้าไปในแนวป้องกัน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะระดมกำลังขนาดไหนก็สามารถลดทอนความเสียหายลงไปได้ครับ”

"ยิ่งกว่านั้น เมื่อพวกพี่มีแนวป้องกันด้านหลัง การที่อีกฝ่ายอื่นจะยึดครองฐานทัพของพี่ก็จะยากยิ่งขึ้น ต่อให้พวกเขาสามารถบุกเข้ามาในหุบเขาของพี่ พลทหารของพี่ก็สามารถระดมกำลังปืนจากแนวป้องกันด้านหลังช่วงเอวของเขาให้ระเบิดไปทั้งหุบเขา จนพวกเขามาได้แต่กลับไม่ได้"

หลังจากคามมิตปลายสายได้ยินคำพูดเหล่านี้สองตาก็เป็นประกาย

เย่เฉินกล่าวต่อไป "ขอเพียงพี่เสริมกำลังการป้องกันของตัวเองจนตัวเองนั้นไร้เทียมทาน พวกเขาก็ไม่อาจเอาชนะพี่ได้ และล้มเลิกความคิดที่จะยื้อการต่อสู้กับพี่ เลือกที่จะต่อสู้กับอำนาจฝ่ายค้านอื่นๆ ส่วนพี่ก็พยายามอย่าเป็นฝ่ายบุก ขดอยู่ในฐานทัพของพี่ ศัตรูมาเรารบ ศัตรูกลับเราเสริมสร้างสั่งสม เมื่อเป็นเช่นนั้น ไม่เพียงพี่จะสามารถรักษากำลังไว้ได้ แต่ยังมีโอกาสใช้การป้องกันที่ทรงพลังนี้ดึงดูดทหารเร่ร่อนที่กองทัพพ่ายแพ้มาด้วย"

คามมิตพูดอย่างตื้นตัน "น้องชาย ไปเรียนมาจากไหนหรอ ฟังดูสมเหตุสมผลมาก!"

เย่เฉินยิ้ม "เรียนกับบรรพบุรุษหัวเซี่ยของเรานั่นแหละครับ พี่ต้องสร้างโครงสร้างพื้นฐาน โครงสร้างการป้องกันให้ดี ขณะเดียวกันอย่าเป็นฝ่ายรุก เขาเรียกว่าขุดหลุมให้ลึก สั่งสมเสบียงให้มาก แล้วค่อยครองพิภพ"

พูดจบเย่เฉินก็กล่าวขึ้นอีก "พี่นั่งรอรวบรวมทหารเร่ร่อนจากฝ่ายค้านเรียกว่าดูไฟชายฝั่ง กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเพื่อนตายแต่เรารอด"

คามมิตอุทาน "ฉันสามารถใช้ประสบการณ์ที่ได้จากน้องชายเพื่อเสริมการป้องกันของฉัน แต่ถ้ากองทัพพี่น้องของฉันขอความช่วยเหลือมา ฉันจะมีหน้าดูไฟชายฝั่งอยู่ได้ยังไง..."

เย่เฉินพูดกลั้วหัวเราะ "ทำไมต้องไม่มีหน้าด้วยครับ? คนอื่นก็สู้ของคนอื่นไป พี่แค่ดูก็พอ"