ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2621

คามมิตคิดไม่ถึงว่าเงินมากกว่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐในปากของเย่เฉินจะเป็นเพียง "น้ำใจเล็กน้อย" สี่คำสั้นๆ

เขาซึ้งจนเสียงสะอื้น พูดทั้งที่ร้องไห้ "น้องเย่ นาย…นายเป็นเหมือนพ่อแม่ที่ให้ชีวิตฉันใหม่อีกครั้ง...ขาข้างที่พิการของฉันก็ได้ยาเทวดาของนาย แต่คิดไม่ถึงว่านายยังสนับสนุนฉันด้วยเงินจำนวนมาก ฉันไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณของนายได้ยังไง... "

เย่เฉินกล่าวยิ้มๆ "ในเมื่อรู้จักกันแล้วเท่ากับว่ามีวาสนาต่อกัน ที่เราสองคนได้มาพบกันเป็นชะตาลิขิต ในเมื่อมีวาสนาแล้วให้ผมทำอะไรบ้างเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว"

พูดเสร็จ เย่เฉินก็กล่าวขึ้นอีก "จริงสิพี่ หลังจากได้เงินจำนวนนี้ไปแล้วไม่ทราบว่าพี่มีแผนอะไรบ้างหรอครับ?"

คามมิตตอบโดยไม่ลังเล "น้องชาย ฉันบอกแบบไม่ปิดบังเลยนะ ตั้งแต่ขาของฉันขาดจนถึงตอนนี้ ทีมงานของฉันมีบุคลากรหายไปจำนวนมาก ยังไม่มีโอกาสได้หามาเติมเลย ตอนนี้ฉันมีกองทุนที่เพียงพอแล้ว ฉันวางแผนว่าจะโน้มน้าวลูกน้องเก่าและพยายามสร้างรูปแบบกองทัพขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นค่อยซื้ออุปกรณ์และอาวุธทันสมัยจำนวนหนึ่ง ส่วนพวกเครื่องจักรกลหนักไว้ก่อน เน้นไปที่อุปกรณ์การรบเดี่ยวและอาวุธเบา"

เย่เฉินเอ่ยขึ้น "พี่ครับ ผมแนะนำว่าช่วงนี้พี่อย่าเพิ่งขยายกองทัพโดยไร้วิสัยทัศน์ดีกว่าครับ"

"ทำไมล่ะ?" คามมิตถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ "น้องชายมีข้อเสนอแนะอะไรรึ?"

เย่เฉินพูดด้วยท่าทีจริงจัง "ฐานทัพของพี่ในตอนนี้พูดได้ว่ารับง่ายทว่ารุกยาก บวกกับอาวุธและอุปกรณ์สงครามของศัตรูไม่ได้ทันสมัยมาก ดังนั้นไม่ง่ายนักที่จะจู่โจมพี่ การที่พี่สุ่มสี่สุ่มห้าขยายกองทัพไม่ได้มีนัยสำคัญเท่าไหร่"