เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2624

คามมิตพูดโดยไม่ลังเล “ได้ งั้นเอาตามที่น้องชายว่าเลย!”

พูดจบเขาก็รีบถามขึ้นอีกครั้ง “น้องชาย นายมีคำแนะนำหรืออะไรที่อยากบอกอีกมั้ย”

เย่เฉินกล่าว “นอกจากพวกนี้แล้ว พี่ต้องกว้านซื้ออาหารและยาด้วย พร้อมจัดกับในพื้นที่แห้งและปลอดภัย สั่งสมครั้งแรกต้องให้เสบียงพอใช้ไปอีกสามปี”

คามมิตอุทานออกมาอย่างตกใจ “สามปี?! นานขนาดนั้นเลยหรอ?! ผู้ใหญ่คนหนึ่งต้องกินเสบียงอย่างน้อยสองร้อยกิโลกรัมต่อปี ถ้าสองพันคนก็สี่ร้อยตัน สามปีก็หนึ่งพันสองร้อยตันเลยนะ”

เย่เฉินถามกลับ “ถ้าอย่างนั้นผมขอถามพี่ เสบียงหนึ่งพันสองร้อยตันต้องใช้เงินเท่าไหร่ครับ?”

คามมิตคิดไปคิดมาและเอ่ยขึ้น “ด้วยราคาตลาดตอนนี้ ข้าวสาลีหนึ่งตันประมาณสามร้อยดอลลาร์ หนึ่งพันสองร้อยตันรวมค่าส่งด้วยเป็นสี่แสนดอลลาร์ ไม่ใช่จำนวนเงินที่เยอะมาก แต่ประเด็นคือจะเก็บเสบียงมากขนาดนี้ได้ยังไง อีกอย่างเสบียงหากเก็บไว้นานก็จะไม่อร่อย”

เย่เฉินพูดอย่างอ่อนใจ “ตอนนี้พี่ต้องวางกลยุทธ์​นะครับ ใช่ว่าต้องกินอาหารสดใหม่ทุกวัน”

“พี่ลองคิดดู พี่สะสมเสบียงปริมาณสามปีอยู่ในมือ แล้วค่อยซื้อมาเติมเพิ่มตามปริมาณการบริโภคจริงของแต่ละปี”

“แบบนี้ในมือพี่ก็จะมีเสบียงสามปีเหลือๆตลอด”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน