ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2643

บทที่ 2643

จู่ๆเฮ่อหย่วนเจียงก็ถามขึ้นมา ทำให้เฮ่อจือชิวหน้าแดงขึ้นมาทันที

เธอแอบคิดอยู่ในใจ:”ไม่สบายเหรอ? ฉันไม่สบายอยู่แล้ว……ชุดขึ้นในที่เยเฉินซื้อให้ฉัน มันเลีกว่าขุดชั้นในที่ฉันใส่ปกติตั้งสองไซส์! ตั้งแต่
เดินทางมาจนถึงตอนนี้ชุดชั้นในมันรัดมากๆ เมื่อนั่งลงมันก็ยิ่งรัดแน่นเข้าไปใหญ่…..’

แต่เรื่องพวกนี้เธอไม่กล้พูดออกมา ดังนั้นเธอก็เลยตอบแบบอ้ำอึ้งๆว่า”อ๊าก คุณพ่อ ฉันไม่เป็นไร บางทีฉันยังอาจจะยังรู้สึกกลัวและ
ประหม่าอยู่นิดหน่อย……”

เฮ่อหย่วนเจียงไม่ได้คิดมาก เขาพยักหน้าเบาๆ ถอนหายใจและพูด:”คุณอยู่สถานที่อันตรายขนาดนั้นเป็นเวลานาน และคงเจอเรื่อง
ลำบากไม่น้อย และพบเจอกับสงครามความวุ่นวาย และโดนลักพาตัว เกิดความตึงเครียดทางจิตใจก็เป็นเรื่องปกติ”

เฮอจือชิวรู้สึกเขินอายและคิดอยู่ในใจ:”ฉันไม่ได้เกิดความตึงเครียดทางจิตใจ แต่ร่างกายของฉันโดนรัดจนแน่นต่างหาก ถ้ายังโดนรัด
อยู่แบบนี้ ฉันคงหายใจไม่ออกแน่ๆ……

ในเวลานี้ เฮ่อหย่วนเงียงที่อยู่ข้างๆก็มองไปที่เย่เฉินและพูดอ้อนวอน:”เย่เฉิน คุณคิดว่าเรื่องธุรกิจการขนส่งทางทะเล ให้เริ่มธุรกิจช้าลง
ไปสักสองสามวันได้ไหม ฉันอยากให้จือชิวได้พักผ่อนก่อน*

เย่เฉินพูดตัวยรอยยิ้ม:”ได้ครับ พวกเราไม่ได้จะริ่มธุรกิจเลย สองสามวันนี้จือชิวพักผ่อนให้มากๆนะ ฉันจะไปรวบรวมทุนและทรัพยากร
ก่อน และพอดีช่วงนี้ผู้นำตระกูลอิโตะของญี่ปุ่นมาที่เมืองจินหลิง เธอกับฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีมากๆ สำหรับธุรกิจการขนส่งทางทะเล พวกเราทั้ง
สองฝ่ายอาจจะร่วมมือกันเพื่อทำธุรกิจนี้”

“ตระกูลอิโตะ?”เฮ่อจือซิวพูดด้วยความตกใจ: นั้นคือตระกูลอันตับหนึ่งของญี่ปุ่น! เมื่อก่อนผู้นำตระกูลคือนางาฮิโกะอิโตะใช่ไหม? ก่อน
หน้านี้เกิดความวุ่นวายขึ้นที่โตเกียว หลังจากที่นางโกะอิโตะด้รับบาตจ็บและกลายเป็นคนพิการแล้ว เขาก็ยกต่ำแหน่งผู้นำตระกูลให้ลูกสาว
ตัวเองที่ชื่ออิโตะนานาโกะ’

เย่เฉินตาดคิดไม่ถึงจริงๆ เช่อจือซิวจะเข้าใจสถานการณ์ของตระกูลอิโตะมากขนาดนี้ เขาก็เลยถามด้วยรอยยิ้ม”อะไรนะ? คุณติดตาม
สถานการณ์ของประเทศญี่ปุ่นด้วยเหรอ?

เฮ่อจือซิยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:”ฉันให้ความสนใจกับสถานการณ์ของญี่ปุ่นอยู่แล้ว เพราะฉันเรียนจบต้านการเงิน และประเทศที่
มีเศรษฐกิจอยู่ในระดับต้ๆของโลก พวกเรากำลังศึกษาเศรษฐกิจของประเทศเหล่านี้อยู่ และGDPของประเทศญี่ปุ่นใหญ่เป็นอันต้บสามของ
โลก และมีความแข็งแกร่งต้านอุตสาหกรรม ดังนั้นฉันจึงให้ความสนใจกับการพัฒนาธุรกิจและเศรษฐกิจของญี่ปุ่นมากๆ’

เย่เฉินเอ่ยปากถาม:”ครั้งนี้ที่พวกเขามาเมืองจินหลิง นอกจากอิโตะนานโกะแล้ว ยังมีพ่อของเขาที่ชื่อนางาชิโกะอิโตะด้วย เมื่อถึงเวลา
นั้นฉันจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักกัน”

เฮ่อหยวนเจียงพูดตัวยรอบยิ้ม:”ฉันก็ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน ก่อนหนำนี้ไม่ค่อยอยากจะทานอาหาร แต่ตอนนี้รู้ว่าคุณกับจือซัวกลับมา
อย่างปลอดภัย ฉันก็รู้สึกหิวขึ้นมาทันทีเลย เอาอย่างนี้ละกัน พวกเราไปทานข้าวข้างนอกกันเถอะ?”

เฮ่อจือซิวตั้งแต่ลงจากเครื่องบินจนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้ทานอะไรเลย ดังนั้นเธอก็รู้สึกหิวมากๆเหมือนกัน ดังนั้นเธอก็เลยรีบพูด
ทันที:”ฉันก็หิวเหมือนกัน พวกเราหาร้านอาหารสักแห่ง นั่งทานอาหารและคุยไปด้วยติ๊กว่า”