ซูอานสุ้นเอ่ยปากพูด:"บางทีมันอาจจะเป็นข่าวปลอมที่พวกเขาปล่อยออกมาก็ได้?"
"ข่าวปลอมเหรอ?"ซูเฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจและพูด:"ปล่อยข่าวปลอมมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร? มันตลกกว่าเรื่องที่คุณฟังเงินสามร้อยตำลึงไว้ในดิน และติดป้ายประกาศว่าตรงนี้ไม่มีเงินอีก……"
ในขณะที่ซูเฉิงเฟิงสับสนอยู่นั้น เย่โจงฉวนก็โทรศัพท์มาหาทันที
ซูเฉิงเฟิงรีบรับสายทันทีและเอ่ยปากพูด:"เย่โจงฉวน ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน!"
เย่โจงฉวนพูดอย่างเย็นชา:"ซูเฉิงเฟิง ลูกชายของคุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?"
ซูเฉิงเฟิงด่าออกมาทันที:"แม่งเอ๊ย คุณกล้ามาเล่นลูกไม้หน้าด้านๆกับฉันเหรอ?! ลูกชายของฉันหายตัวไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของพวกคุณ! แต่คุณกลับมาพูดว่าไม่รู้เรื่องนี้?"
เย่โจงฉวนรีบพูดตักเตือนทันที:"ซูเฉิงเฟิง อย่ามาใส่ร้ายป้ายสีฉัน! คุณพูดว่าลูกชายของคุณหายตัวไปจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ฉันได้ให้คนไปตรวจสอบชื่อลูกค้าทั้งหมดที่เข้าพักในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแล้ว แต่ไม่มีชื่อซูโสว่เต้าเลย! ฉันยังให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด และไม่มีภาพวงจรปิดที่ซูโสว่เต้าเดินเข้ามาพักในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเลย แม่งเอ๊ย ฉันสงสัยจริงๆ ไอ้แก่อย่างคุณตั้งใจมาหาเรื่องฉันใช่ไหม? คุณให้ซูโสว่เต้าซ่อนตัวไว้ จากนั้นก็เอาเรื่องนี้มาหาเรื่องฉัน เพื่อจะมาเปิดสงครามกับฉันใช่ไหม?"
เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็รู้สึกโกรธมากๆและด่าออกไปทันที:"อย่ามาพูดจาไร้สาระ! ฉันเป็นคนที่ว่างมากขนาดนั้นเลยเหรอ?!"
เย่โจงฉวนพูดอย่างเย็นชา:"ใครจะไปรู้ใจคุณละ? ปี1937 พวกญี่ปุ่นก็ใช้เหตุผลนี้ไม่ใช่เหรอ?! คิดไม่ถึงจริงๆว่าผ่านไปหลายปี คุณก็ใช้วิธีการแบบนี้เหมือนกัน!"
"แม่งเอ๊ย!"ซูเฉิงเฟิงกัดฟันตัวเองด้วยความโกรธ:"เย่โจงฉวน คุณพูดจาไร้สาระเกินไปแล้ว!"
"ฉันพูดจาไร้สาระเหรอ?"เย่โจงฉวนพูดอย่างเย็นชา:"ลูกชายของคุณไม่เคยมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แต่ตอนนี้คุณโทรหาโทษฉัน คุณโทรมาหาเรื่องฉันไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณมีหลักฐานยืนยันว่าลูกของคุณเข้าพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง คุณค่อยหาฉัน ฉันจะไม่พูดมากอะไรเลย แต่ลูกชายของคุณเคยมาหรือเปล่า?"
"ถ้าไม่ใช่ฝีมือของตระกูลเย่ แล้วเป็นฝีมือของใครกันแน่……"
ในเวลานี้ จู่ๆซูเฉิงเฟิงก็นึกถึงลูกชายคนรองที่ชื่อซูโสว่เต๋อทันที
ลูกชายคนรองที่ชื่อซูโสว่เต๋อหายตัวไปจากโรงแรมสากลจินหลิง และโรงแรมนั้นก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่เลย
แต่การหายตัวไปของเขาก็แปลกมากๆ จู่ๆก็หายตัวไป และไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย
เมื่อดูจากเหตุการณ์ครั้งนั้น กับการหายตัวไปของซูโสว่เต้าในครั้งนี้ มันเป็นเรื่องที่คล้ายคลึงกันมากๆ……

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...