ในเวลานี้ พ่อบ้านของตระกูลซูที่อยู่ข้างๆอย่างซูอานสุ้นก็พูดทันที:"คุณท่าน ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มีความไม่ชอบมาพากล ฉันคิดว่าตระกูลเย่ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน"
ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจและพูด:"ใช่ ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นฝีมือของตระกูลเย่ แต่ครั้งนี้พวกเราก็ไม่มีวิธีที่ดีในการจัดการเรื่องนี้เลย เพราะตั้งแต่เริ่มต้น โสว่เต้าจงใจหลีกเลี่ยงไม่ให้คนภายนอกรับรู้ ตอนนี้พวกเราไม่มีหลักฐานเอายืนยันว่าเขาเข้าไปพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แล้วพวกเราจะใช้เรื่องนี้มายืนยันได้ยังไงว่าเขาหายตัวไปจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง? ถึงแม้พวกเราจะเอาเรื่องนี้ฟ้องไปถึงคนที่มีอำนาจจากด้านบน พวกเราที่ไม่มีหลักฐานมายืนยันอยู่ดี"
ซูอานสุ้นรู้สึกกลัดกลุ้มใจและพูด:"เรื่องนี้พวกเราเสียเปรียบและพูดอะไรไม่ได้เลย คุณชายรองหายตัวไป ตอนนี้คุณชายใหญ่ก็หายตัวไปด้วยเหมือนกัน พวกเราตระกูลซูไม่เคยเสียเปรียบขนาดนี้……ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป พวกเราก็จะเสียหน้ามากๆ ในสายตาของคนภายนอกอย่างแน่นอน……"
ซูเฉิงเฟิงกำมัดตัวเองไว้แน่น ความคับแค้นในใจก็ไม่มีที่ระบายออกมา
ลูกชายสองคนหายตัวไปทีละคน เขาไม่โกรธได้ยังไง
แต่ลูกชายทั้งสองคนหายตัวไปเหมือนโยนก้อนหินลงทะเล และพวกเขาก็ไม่สามารถหาเบาะแสหรือข่าวคราวใดๆได้เลย ดูยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ประหลาดมากๆ
ถึงแม้ซูเฉิงเฟิงจะรู้ว่าเรื่องเหล่านี้ต้องเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่อย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของตระกูลเย่จริงๆ
เพราะตระกูลเย่ในความคิดของเขา เป็นตระกูลที่ไม่ได้มีความสามารถและแข็งแกร่งขนาดนี้
เมื่อดูจากเหตุการณ์ที่ลูกชายคนรองหายตัวไป ตอนนั้นท่านเฮ่อที่เป็นยอดฝีมือสูงสุดของตระกูลซูกับซูโสว่เต๋อเข้าไปพักที่โรงแรมสากลจินหลิง เพื่อปกป้องความปลอดภัยของซูโสว่เต๋อ
ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ซูโสว่เต๋อก็หายตัวไปจากการคุ้มกันของท่านเฮ่อ
หลังจากเกิดเรื่อง ท่านเฮ่อยอมรับความผิดและพูดอย่างหนักแน่นว่า คนที่จับตัวคุณชายรองไป จะต้องแข็งแกร่งกว่าตัวเองมากๆ
คำพูดนี้ ทำให้ซูเฉิงเฟิงรู้สึกหวาดกลัวมากๆ
เขาคิดไม่ออกจริงๆ เมืองจินหลิงยังมีคนที่มีพลังแข็งแกร่งกว่าท่านเฮ่ออีกเหรอ และเขาก็ไม่เชื่อ คนของตระกูลเย่จะมีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้
เมื่อเย่เฉินเปิดประตูห้อง เขาก็พูดด้วยความเคารพ:"คุณชาย เหออิงซิ่วมาถึงแล้ว คุณจะเจอเธอเมื่อไหร่?"
เย่เฉินเอ่ยปากพูด:"เจอเธอตอนนี้เลย เธออยู่ที่ไหน?"
เฉินจื๋อข่ายตอบด้วยความเคารพ:"ฉันให้ลูกน้องพาเธอไปที่ห้องทำงานของฉันแล้ว"
เย่เฉินพยักหน้า:"ไปกันเถอะ ไปเจอเธอที่ห้องทำงานของคุณเลย"
เฉินจื๋อข่ายรีบถามทันที:"คุณชาย ต้องไปเชิญคุณรั่วหลีมาไหม?"
"ยังไม่ต้องรีบเชิญ"เย่เฉินเอ่ยปากพูด:"ฉันจะไปคุยกับเธอก่อน"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...