ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2661

“โอเค”

เย่เฉินและเฉินจื๋อข่ายมาที่สำนักงานของเขาด้วยกัน เฉินจื๋อข่ายเป็นคนที่เปิดประตู ขณะนี้หญิงวัยกลางคนอายุสี่ห้าสิบปี ที่มีแขนข้างเดียวนั่งอยู่บนโซฟาในสำนักงาน

ผู้หญิงคนนี้คือเหออิงซิ่วซึ่งเป็นแม่ของซูรั่วหลี

เหออิงซิ่วเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมจากตระกูลใหญ่ที่มีฐานะในสมัยนั้น หน้าตาของเธอสวยเป็นอันดับต้น ๆ ประกอบกับการที่เธอฝึกศิลปะการต่อสู้มาหลายปี ทำให้เธอมีรูปร่างสัดส่วนดี เพียงแต่เธอแขนขาดไปข้างหนึ่งซึ่งดูแล้วรู้สึกไม่ค่อยสมดุลเล็กน้อย

เมื่อเหออิงซิ่วเห็นเย่เฉินและเฉินจื๋อข่ายเดินเข้ามา เธอก็รีบลุกขึ้นยืน และแสดงท่าทางที่ค่อนข้างระมัดระวัง

ตามความคิดของเธอ เพราะอย่างไรเสียอีกฝ่ายคือคุณชายของตระกูลเย่ ซึ่งมีสถานะสูงส่ง แต่ตนเองเป็นเพียงสมาชิกของตระกูลศิลปะการต่อสู้ และยังเป็นคนพิการอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงมีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเล็กน้อย

ทันทีที่เย่เฉินเดินเข้ามาในห้อง เขายิ้มแล้วเดินไปหาเธอ และกล่าวว่า “สวัสดีครับ คุณน่าจะเป็นคุณผู้หญิงเหอ เหออิงซิ่วใช่ไหม?”

เมื่อเหออิงซิ่วเห็นเย่เฉิน และจากรายละเอียดการที่เฉินจื๋อข่ายเป็นคนที่เปิดประตูให้เขา เธอเดาว่าบุคคลนี้น่าเป็นคุณชายตระกูลเย่

ดังนั้นเธอจึงกล่าวอย่างถ่อมตนว่า “คุณชายเย่ ฉันเป็นเพียงผู้หญิงที่ไม่โดดเด่นของตระกูลเหอ มิอาจรับความเกรงใจเช่นนี้ของคุณชายเย่ได้......”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “คุณผู้หญิงเหออย่ากล่าวเช่นนั้น ในแง่ของอายุแล้ว คุณเป็นผู้อาวุโส และการที่ผมให้เกียรติคุณเป็นเรื่องปกติ”

เหออิงซิ่วไม่คิดว่าเย่เฉินจะไม่ถือมาดของคุณชายใหญ่ ทำให้เธอรู้สึกมีความประทับใจแรกพบเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกว่าคุณชายใหญ่อายุน้อยที่อยู่ตรงหน้าตนเอง แม้ว่าตนเองจะดูไม่ออกผลการฝึกฝนและทักษะศิลปะการต่อสู้ใด ๆ ของเขาได้ แต่กลับมีความรู้สึกลึก ๆ ที่ไม่อาจคาดเดาได้ และคิดว่าเขาไม่น่าจะเป็นคนธรรมดาทั่วไป

ดังนั้น เธอจึงถามด้วยความนอบน้อมว่า “คุณชายเย่ ไม่รู้ว่าคุณต้องการพบฉันด้วยธุระอะไร?”