ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2666

เย่เฉินพยุงสองแม่ลูกลุกขึ้น มองไปที่เหออิงซิ่วและกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ คราวนี้เรื่องที่คุณมาพบรั่วหลีที่เมืองจินหลิง โปรดเก็บเป็นความลับสุดยอด อย่าบอกใครเด็ดขาด รวมถึงคนตระกูลเหอด้วย!”

เหออิงซิ่วรู้ดีว่า วิธีที่ดีที่สุดในการเก็บความลับคือการไม่บอกใคร มิเช่นนั้นเมื่อพูดออกไปแล้ว ไม่ว่าช่องนั้นจะเล็กแค่ไหน ต่อไปคนนอกก็ต้องรู้อยู่ดี

รั่วหลีเป็นลูกสาวของตนเอง เหออิงซิ่วสามารถรับประกันว่าตนเองนั้นไม่เปิดเผยให้คนอื่นรู้แน่นอน แต่คนอื่น ๆ ในตระกูลเหอนั้นพูดยาก แม้แต่พ่อของตนเองก็อาจจะไม่น่าเชื่อถือร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของลูกสาว เธอจะต้องเก็บเป็นความลับสุดยอดแน่นอน

ดังนั้น เธอจึงกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “คุณชายเย่วางใจเถอะ ฉันจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอด หลังจากออกไปจากที่นี่แล้ว ฉันจะไม่บอกใครแน่นอน!”

ซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างได้ยิน ก็รีบถามทันทีว่า “แม่ แม่คิดจะไปเมื่อไหร่?”

เหออิงซิ่วคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “แม่บอกคุณตาของลูกไว้ว่า พรุ่งนี้แม่จะไปหาเบาะแสของลูกที่คาบสมุทรซานตง ดังนั้นวันพรุ่งนี้แม่จะไปที่นั่น”

สีหน้าของซูรั่วหลีเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ กอดแขนข้างเดียวของเหออิงซิ่วด้วยความขี้อ้อน “แม่......แม่ไม่ได้เจอฉันมานานแล้ว อยู่เป็นเพื่อนฉันอีกวันไม่ได้เหรอ?”

เหออิงซิ่วถอนหายใจและกล่าวอย่างจริงจังว่า “รั่วหลี แน่นอนว่าแม่อยากอยู่เป็นเพื่อนลูก อย่าบอกว่าอยู่กับลูกแค่วันเดียว แม้ว่าต่อไปจะให้อยู่กับลูกที่นี่ตลอดไป แม่ก็เต็มใจ........”

ดวงตาของซูรั่วหลีแดงก่ำและกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “ฉันจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจเรื่องการแก้แค้น หนึ่งปียังทำไม่ได้ ก็สามหรือห้าปี ถ้าสามหรือห้าปีก็ยังทำไม่ได้ ก็แปดหรือสิบปี ถ้ายังทำไม่ได้อีก ก็ยี่สิบหรือสามสิบปี คงจะมีสักวัน ฉันจะทำให้ตระกูลซูต้องชดใช้ทั้งหมด!”

เหออิงซิ่วกล่าวอย่างจำใจว่า “ความแค้นที่อยู่ในใจของลูก แม่เกลี้ยกล่อมลูกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรมากมาย แต่ลูกต้องควบคุมอารมณ์ของตนเอง ตอนนี้เป็นขั้นตอนสำคัญของการพัฒนาระดับผลฝึกฝนของลูก อย่าให้ความเกลียดชังกลายเป็นปีศาจในใจของลูก!”

ซูรั่วหลีพยักหน้าเบา ๆ