เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2666

เย่เฉินพยุงสองแม่ลูกลุกขึ้น มองไปที่เหออิงซิ่วและกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ คราวนี้เรื่องที่คุณมาพบรั่วหลีที่เมืองจินหลิง โปรดเก็บเป็นความลับสุดยอด อย่าบอกใครเด็ดขาด รวมถึงคนตระกูลเหอด้วย!”

เหออิงซิ่วรู้ดีว่า วิธีที่ดีที่สุดในการเก็บความลับคือการไม่บอกใคร มิเช่นนั้นเมื่อพูดออกไปแล้ว ไม่ว่าช่องนั้นจะเล็กแค่ไหน ต่อไปคนนอกก็ต้องรู้อยู่ดี

รั่วหลีเป็นลูกสาวของตนเอง เหออิงซิ่วสามารถรับประกันว่าตนเองนั้นไม่เปิดเผยให้คนอื่นรู้แน่นอน แต่คนอื่น ๆ ในตระกูลเหอนั้นพูดยาก แม้แต่พ่อของตนเองก็อาจจะไม่น่าเชื่อถือร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของลูกสาว เธอจะต้องเก็บเป็นความลับสุดยอดแน่นอน

ดังนั้น เธอจึงกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “คุณชายเย่วางใจเถอะ ฉันจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอด หลังจากออกไปจากที่นี่แล้ว ฉันจะไม่บอกใครแน่นอน!”

ซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างได้ยิน ก็รีบถามทันทีว่า “แม่ แม่คิดจะไปเมื่อไหร่?”

เหออิงซิ่วคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “แม่บอกคุณตาของลูกไว้ว่า พรุ่งนี้แม่จะไปหาเบาะแสของลูกที่คาบสมุทรซานตง ดังนั้นวันพรุ่งนี้แม่จะไปที่นั่น”

สีหน้าของซูรั่วหลีเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ กอดแขนข้างเดียวของเหออิงซิ่วด้วยความขี้อ้อน “แม่......แม่ไม่ได้เจอฉันมานานแล้ว อยู่เป็นเพื่อนฉันอีกวันไม่ได้เหรอ?”

เหออิงซิ่วถอนหายใจและกล่าวอย่างจริงจังว่า “รั่วหลี แน่นอนว่าแม่อยากอยู่เป็นเพื่อนลูก อย่าบอกว่าอยู่กับลูกแค่วันเดียว แม้ว่าต่อไปจะให้อยู่กับลูกที่นี่ตลอดไป แม่ก็เต็มใจ........”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน