ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2667

ขณะนี้เย่เฉินกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ คุณและรั่วหลีไม่ได้พบกันมาเป็นเวลานานแล้ว พวกคุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องกันก่อนเถอะ ผมเชื่อว่าพวกคุณต้องมีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดคุยกัน อีกสักครู่ผมจะให้คนไปส่งอาหารเย็น หากต้องการอะไรเพิ่มอีก ติดต่อพนักงานบริการได้ตลอดเวลา”

เหออิงซิ่วโค้งคำนับเล็กน้อยและกล่าวว่า “ขอบคุณ คุณชายเย่!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ ถ้าหากคุณและตระกูลเหอมีความสนใจ ต่อไปพวกเราสามารถหารือเกี่ยวกับการร่วมงานกัน เมื่อถึงเวลานั้นผมจะจ้างคุณมาทำงานกับผมที่นี่ เมื่อเป็นเช่นนั้น คุณและรั่วหลีจะได้ไม่ต้องแยกจากกันอีก”

ก่อนที่เหออิงซิ่วกล่าว ซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างก็กล่าวก่อนด้วยความตื่นเต้นว่า “เยี่ยมมาก แม่! เมื่อถึงเวลานั้นแม่ก็ย้ายมาอยู่ที่เมืองจินหลิงได้แล้ว!”

เหออิงซิ่วกล่าวด้วยท่าทางอึดอัดเล็กน้อย “คุณชายเย่ ถ้าทำตามที่คุณบอกเมื่อสักครู่ ฉันไม่ควรบอกเรื่องของรั่วหลีให้คนอื่นรู้ ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันก็ไม่สามารถพาคนตระกูลเหอและรั่วหลีมาร่วมงานกับคุณได้........และถ้าฉันไม่สามารถพาคนตระกูลเหอมาได้ ฉันซึ่งเป็นคนพิการและมีความสามารถที่จำกัด เมื่อถึงเวลานั้นฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้คุณได้บ้าง.....”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ ผมเข้าใจความหมายของคุณ แต่ผมมองว่าคำถามนี้มันไม่ขัดแย้งกัน”

หลังจากนั้น เย่เฉินหยุดชั่วครู่และอธิบายว่า “ก่อนอื่น ผมมีความสนใจที่จะร่วมงานเชิงลึกกับตระกูลเหอ การร่วมมือเช่นนี้ขึ้นอยู่ที่ผมกับคุณ และคนอื่น ๆ ในตระกูลเหอ ดังนั้นสำหรับเรื่องที่จะสามารถร่วมมือกันได้หรือไม่นั้น คุณไม่จำเป็นต้องพิจารณาเรื่องของรั่วหลีเลย แม้ว่าต่อไปตระกูลเหอจะส่งคนหลายสิบคนมาที่เมืองจินหลิงกับคุณ โดยหลักการแล้วพวกเขาจะไม่ทราบถึงการดำรงอยู่ของรั่วหลี”