เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2673

เย่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบว่า “ที่ผมให้คุณกับรั่วหลีก่อนหน้านั้นไม่นับ นั่นเป็นน้ำใจเล็กน้อยที่ผมมอบให้กับพวกคุณสองคนแม่ลูก ต่อไปผมจะให้พิเศษพวกคุณสองคนปีละ 2 เม็ด และยา 2 เม็ดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเหอ”

เหออิงซิ่วรู้สึกประหม่าจนไม่รู้จะพูดอะไร เขากล่าวด้วยความประหลาดใจปนความดีใจว่า “นี่.......มีค่าเป็นอย่างมาก พวกเรามีอะไรดี.....…”

ขณะนี้เย่เฉินโบกมือ และกล่าวว่า “ผมและรั่วหลีก็ถือว่ามีวาสนา ยิ่งไปกว่านั้นต่อไปพวกเรายังร่วมมือกันทำงานในระยะยาว ยาเพียงเล็กน้อยไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง คุณผู้หญิงเหอไม่ต้องคิดมากอีก”

หลังจากนั้น เย่เฉินก็กล่าวอีกครั้งว่า “การที่พวกคุณสองแม่ลูกได้พบกันอีกครั้งมันไม่ใช่เรื่องง่าย คงมีเรื่องที่อยากจะพูดคุยกันมากมาย งั้นผมจะไม่รบกวนพวกคุณแล้ว”

เมื่อเหออิงซิ่วเห็นว่าเย่เฉินตัดสินใจยุติการสนทนา รู้ว่าตนเองไม่จำเป็นต้องคิดให้วุ่นวายอีกต่อไป ดังนั้นจึงกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “น้อมรับคำสั่งของคุณชายเย่!”

ซูรั่วหลีก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า คุณชายเย่ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะพาแม่กลับไปที่ห้อง หากคุณมีอะไรโปรดสั่งมาได้อย่างเต็มที่”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ไปเถอะ ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติมสามารถติดต่อเจ้าหน้าที่ได้โดยตรง”

หลังจากนั้น เหออิงซิ่วและซูรั่วหลีสองแม่ลูกก็เดินทางกลับไปที่ห้องพักในโรงแรม

ทันทีที่เข้าไปในห้อง เหออิงซิ่วก็ควบคุมตนเองไม่ได้จนร้องไห้ออกมา

ซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างรีบเดินไปข้างหน้าและถามว่า “แม่ แม่ร้องไห้อีกทำไม?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน