ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2744

คำพูดกล่าวตำหนิของซูจือหยู ทำให้ซูจือเฟยรู้สึกปวดหัวมากขึ้น

เขาอดที่จะถามซูจือหยูในใจไม่ได้ว่า“ปู่อยากฆ่าแม่ก็จริง แต่แม่ไม่มีความผิดเลยหรอ？”

“เธอในฐานะที่เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลซู ในสมองกลับคิดถึงแค่ไอ้คนแซ่เย่ที่ตายไปแล้ว อีกทั้งยังไปร่วมประมูลบ้านที่ไอ้คนแซ่เย่เคยอยู่อย่างเปิดเผย นี่มันคือการไม่ไว้หน้าตระกูลซูไม่ใช่หรอ？”

“นอกจากนี้ ทุกคนต่างเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความโกรธแค้นมันสำคัญมากไหม？ตระกูลซูมีทรัพย์สมบัตินับล้านล้าน หรือเพราะคุณปู่ลงมือทำร้ายแม่อย่างโหดเหี้ยม เราถึงกับจะต้องแตกหักกับเขา？”

“แตกหักกับเขา ก็เท่ากับว่าแตกหักกับทรัพย์สมบัตินับล้านล้านของตระกูลซู สุดท้ายแล้วคนที่เสียเปรียบก็เป็นพวกเราเองไม่ใช่หรอ？”

“ถ้าเสียงอำนาจการสืบทอดทรัพย์สมบัติของตระกูลซูไป อนาคตข้างหน้าเธอกับฉันจะเป็นยังไงต่อไป？”

“เธออย่าลืมนะ เราแซ่ซู ไม่ได้แซ่ตู้ หรือเธอยังคาดหวังว่าคุณตากับคุณยายจะแบ่งมรดกเราอย่างงั้นหรอ？”

แต่ว่า คำพูดแบบนี้ ซูจือเฟยได้แต่แอบบ่นในใจ ไม่สามารถพูดกับน้องสาวได้

เพราะในใจของเขารู้ดี น้องสาวคนนี้ เป็นคนที่มีความคิดรู้ถูกผิดแรงกล้ามาก จนน่ากลัว แทบจะไม่มีช่องว่างให้ไกล่เกลี่ย ถ้าตนพูดออกไปตรงๆ ไม่เพียงแต่เธอจะไม่รับฟัง กลับกันยังจะแตกคอกับตนเองก็เป็นได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของซูจือเฟยก็รู้สึกทุกข์ใจมาก เขาแอบพูดในใจว่า“เห้อ เธอเหมาะกับชื่อจือเฟยมากกว่าฉันอีก”

ในใจกำลังคิด แต่ปากของซูจือเฟยกลับเห็นด้วยกับความคิดนี้ของซูจือหยู แล้วพยักหน้ากล่าวว่า“จือหยู เธอพูดถูก เรื่องแบบนี้ ให้อภัยไม่ได้จริงๆ อย่าว่าแต่เธอเลย ฉันก็ไม่มีทางให้อภัยเหมือนกัน”

ซูจือหยูไม่ได้พูดอะไร เธอรู้ดี ที่พี่ชายพูดแบบนี้ จะต้องมีอย่างอื่นอีกแน่