ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2747

พูดจบ เธอก็อดสะท้อนใจไม่ได้“พรเจ้าคุ้มครองดูแลฉัน ตอนแรกฉันก็คิดว่าชาตินี้ฉันจะไม่ได้เจอผู้มีพระคุณอีกแล้ว คิดไม่ถึงว่า ผู้มีพระคุณจะช่วยชีวิตฉันที่จินหลิงอีกครั้ง……”

เมื่อซูจือเฟยได้ยินอย่างนั้น ก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ว่า“จริงสิจือหยู ฉันสงสัยมาตลอด ผู้มีพระคุณของเราเป็นคนหัวเซี่ย หรือชาวจีนสัญชาติญี่ปุ่นกันแน่？ครั้งนี้เขาช่วยชีวิตเธอที่จินหลิง ตกลงเขาอยู่จินหลิงตลอด หรือเขาแอบติดตามเธออย่างเงียบๆกัน？”

คำถามของซูจือเฟย ก็คือการอยากหลอกถามข้อมูลของผู้มีพระคุณเพิ่มเติม ถ้าผู้มีพระคุณเป็นคนจินหลิงอยู่แล้ว ถ้าอย่างงั้นจะสามารถทำให้ขอบเขตแคบลงมาได้

ซูจือหยูจะไม่รู้ความคิดของพี่ชายได้อย่างไร แต่เธอกลับแสร้งทำเป็นเขินอาย ท่าทีเหมือนหญิงสาวที่กำลังขี้อาย แล้วพูดอย่างเขินๆว่า“โธ่พี่คะ ฉันบอกพี่ไม่ได้หรอกค่ะ พี่ลองเดาดูเองสิ？”

ซูจือเฟยคิดในใจ“เธอเปลี่ยนมาเขินขนาดนี้ ท่าทางเหมือนผู้หญิงกำลังมีความรัก ฉันยังต้องทายอะไรอีก？”

“ถึงว่าล่ะ……ถึงว่าผู้มีพระคุณคนนั้นครั้งก่อนปรากฏตัวที่เกียวโต ครั้งนี้ปรากฏตัวที่จินหลิง ที่แท้ครั้งนี้ตามจือหยูมานี่เอง……หรือตั้งแต่ครั้งก่อน เขาก็ไม่สามารถลืมจือหยูได้？”

“จริงด้วย！เวลาทุกอย่างก็เหมาะเจาะ！จือหยูไปที่จินหลิงกับแม่ พักอยู่ที่จินหลิงตั้งหลายวันกว่าจะเกิดเรื่อง คาดว่าตอนที่เธอพึ่งไปถึงจินหลิง ผู้มีพระคุณที่ได้ยินข่าวก็ได้ตามไปแล้ว……”

“ไม่อย่างนั้น ผู้มีพระคุณจะมาช่วยจือหยูได้ยังไงด้วยระยะเวลาที่สั้นขนาดนั้น……”

เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูจือเฟยก็รู้สึกร้อนใจมากยิ่งขึ้น

เดิมที เขากับคุณปู่เป็นกังวลถึงงานแถลงข่าว ว่าจะทำให้ชื่อเสียงของคุณท่านแย่ลงไปกว่าเดิม

แต่ว่า ดูจากตอนนี้ “ผู้มีพระคุณ”ที่ซ่อนอยู่ในความมืด แต่กลับมีพลังมหาศาล เป็นภัยร้ายที่แท้จริงที่ต้องเฝ้าระวัง！