ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2753

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินว่าแม่กับคุณตาจะมา เธอจึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

และเมื่อได้ยินว่าคุณตาบุกทะลวงเส้นลมปราณเส้นที่สี่สำเร็จ กลายเป็นนักบู๊สี่ดาวแล้ว เธอจึงยิ่งตื้นตันจนน้ำตาคลอเบ้า

เธอมองดูเย่เฉิน แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า“บุกทะลวงเส้นลมปราณที่สี่สำเร็จ กลายเป็นนักบู๊สี่ดาว เป็นความหวังสูงสุดของคุณตามาตลอดทั้งชีวิต หลังจากที่เขาอายุหกสิบ ก็รู้แล้วว่าชีวิตนี้ของตัวเองไม่มีหวังที่จะบุกทะลวงได้ ดังนั้นจึงเอาเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่เขาเสียใจมาตลอดชีวิต……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็กล่าวด้วยใบหน้าซาบซึ้ง“คุณชายเย่คะ ทุกอย่างต้องขอบคุณโอกาสที่คุณหยิบยื่นให้ ถ้าไม่เป็นเพราะยาของคุณ คุณตาต้องไม่มีโอกาสนี้อย่างแน่นอน ขอบคุณนะคะ！”

เย่เฉินยิ้มเบาๆ“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมในทุกเรื่องหรอก ได้ร่วมงานกับตระกูลเหอของพวกคุณ ถึงแม้ว่าจะเห็นแก่หน้าของคุณ แต่การร่วมงานนี้เราก็เท่าเทียมกัน ไม่ใช่การกุศลจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง”

“อีกทั้ง จากนี้ไปผมอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากคนของตระกูลเหอ ขอแค่คนของตระกูลเหอตั้งใจทำงานกับผมอย่างแน่วแน่ ผมก็จะเพิ่มโอกาสให้ตระกูลเหอแน่นอน”

“โอกาสแบบนี้ไม่เพียงแต่เป็นเงินทองและยา กระทั่งอาจจะยังรวมถึงวิชาป้องกันตัวกังฟูภายในและวิชากังฟูภายในต่างๆ”

เย่เฉินพูดถึงตรงนี้ ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า“จากการสังเกตของผม การฝึกฝนวิชาป้องกันตัวกังฟูภายในของตระกูลเหอของพวกคุณ น่าจะเป็นส่วนเล็กส่วนน้อย ไม่ทราบว่าผมพูดผิดตรงไหนรึเปล่าครับ？”

ซูรั่วหลีรีบกล่าวขึ้นมาว่า“คุณชายเย่มีพลังเหนือธรรมชาติจริงๆ แม้แต่เรื่องนี้ยังดูออก……”

พูดจบ เธอก็อธิบายว่า“ความจริงแล้ว ตระกูลเหอมีการสืบทอดวิชาป้องกันตัวกังฟูภายในตระกูลมานานหลายศตวรรษแล้ว ไม่ได้ถูกสร้างมาจากบรรพบุรุษตระกูลเหอ แต่ได้มาโดยบังเอิญจากบรรพบุรุษของตระกูลเหอ”

“อันที่จริงตอนที่ได้มันมาในครั้งแรกนั้น มันเป็นหนังสือตำราที่ไม่สมบูรณ์ เนื้อหาในนั้นขาดหายไปเยอะมากพอสมควร……”

“ดังนั้นในตอนที่ตระกูลเหอกำลังฝึกฝนวิชาป้องกันตัวกังฟูมวยในตระกูลนั้น มีข้อจำกัดเยอะมาก อีกทั้งง่ายต่อการทำให้กำลังภายในไม่เป็นระเบียบ มีอันตรายถึงชีวิต”

“ด้วยเหตุนี้ ตระกูลเหอจึงได้ตั้งรกรากอยู่ในที่ที่หนาวที่สุดในหัวเซี่ย เพราะยิ่งหนาวมากเท่าไร โน้มที่กำลังภายในจะไม่เป็นระเบียบก็จะน้อยลง……”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย

อันที่จริง วิถีของศิลปะการต่อสู้นั้น เติบโตจากอดีตมาจนถึงปัจจุบัน ได้เสื่อมถอยตกต่ำลงมามาก

ความจริงตั้งแต่ราชวงศ์ซ่ง จนถึงปลายราชวงศ์หมิงและต้นราชวงศ์ชิง การพัฒนาศิลปะการต่อสู้ค่อนข้างเจริญรุ่งเรือง

เนื่องจากในยุคของอาวุธเย็นนั้น มีประโยชน์ต่อกังฟูมาก ไม่เพียงแต่สามารถปกปักรักษาประเทศชาติได้ ยังทำมาหากินได้อีกด้วย ดังนั้นนอกจากนักวิชาการแล้ว คนที่เหลือจึงอยากเป็นยอดฝีมือของศิลปะการต่อสู้

แต่ว่า พอมาถึงราชวงศ์ชิง มหาอำนาจจากต่างประเทศได้เปิดประเทศด้วยปืนใหญ่ ทันใดนั้นจึงทำให้คนที่ฝึกวิชาศิลปะการต่อสู้จำนวนนับไม่ถ้วนค้นพบว่า ความสามารถที่พวกเขาเรียนรู้สะสมมาตลอดทั้งชีวิต ไม่สามารถสู้ปืนกระบอกเดียว และปืนใหญ่ในมือของต่างชาติได้

ในตอนแรก นักศิลปะการต่อสู้ผู้รักชาติจำนวนไม่น้อยก็มีหัวใจที่ภักดีที่จะรับใช้ประเทศ แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ไม่มีค่าควรแก่การกล่าวถึงเมื่อเผชิญกับอาวุธร้อน