เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2781

คำพูดนี้ของซวนเฟิงเหนียนออก “ไอ้นี่จะต้องคิดว่าที่นี่จะต้องมีรปภ.อยู่หลายคนด้วยแน่เลย อีกอย่างรอบด้านก็ไม่มีผู้คน เป็นที่ทำการฆาตกรรมอย่างดี ปรากฏว่ามาถึงแล้วเห็นมีรปภ.อยู่คนหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่พอใจ”

แต่ว่า คำพูดนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต่อยังไงดี ดังนั้นจึงทำแค่หัวเราะแห้งๆสองทีถือเป็นการตอบรับ

ในเวลานี้ซวนเฟิงเหนียนมงอไปยังรปภ.ข้างกายที่ไม่ขยับตัว จึงยื่นมือออกไป แล้วจู่ๆก็ตะโกนว่า “กลับมา！”

เห็นเพียงแค่ว่าในผมที่บนหัวของรปภ.คนนั้น จู่ๆก็มีแมลงสีขาวที่ตัวใหญ่เทียบเท่าประมาณปลิงทะเลมุดออกมา แมลงตัวนั้นทั้งขาวทั้งอ้วน ในปากที่กว้างใหญ่มีฟันเล็กสีดำขึ้นเต็มไปหมด แล้วยังมีสิ่งของสีแดงติดอยู่ด้วย ดูแล้วน่าขยะแขยงอย่างมากที่สุด

เมื่อแมลงตัวนั้นมุดออกมาจากหัวของรปภ.คนนั้นแล้ว จู่ๆก็ขยับตัว เหมือนกับปลาคาร์พที่กระโดด และบินขึ้นสู่อากาศ บินตรงมายังในมือของซวนเฟิงเหนียน

ซวนเฟิงเหนียนมือหนึ่งถือแมลงอ้วนนั้นไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ลูบมันอย่างรักใคร

ส่วนแมลงตัวนั้นก็กลิ้งตัวอยู่บนฝ่ามือของเขาไปมา ส่งเสียงจิ๊ๆออกมาอย่างประหลาด

ซวนเฟิงเหนียนลูบคลำไปด้วย แล้วก็พูดไปด้วยว่า “รู้ว่าแกยังกินไม่อิ่ม อย่ารีบ วันนี้มีเพียงแค่ตัวนี้ พรุ่งนี้ฉันค่อยหาอาหารให้แกอีก！”

ตามมาด้วย แมลงตัวนั้นก็ทั้งพลิกตัวและส่งเสียงจิ๊ๆอย่างกับหนู

ซวนเฟิงเหนียนเงยหน้า มองดูไหม้เฉิงซินและไหม้เค่อ ยิ้มเยาะทีหนึ่งแล้วพูดกับแมลงตัวนั้นว่า “สองคนนี้ไม่ใช่อาหารของแก นี่คือเพื่อนของฉัน แกอย่าได้คิดจะก่อกวน นอนพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ให้แกได้กินอิ่มกินดีแน่นอน！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน