ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2817
ธุรกิจขนส่งทางทะเลของตัวเองยังไม่ได้เริ่มต้นจริงๆ แต่หยวนหยางขนส่งกรุ๊ปของตระกูลซู มีขอบข่ายที่ใหญ่มากตั้งนานแล้ว หากเรานำทรัพยากรที่สอดคล้องกันมาได้ ธุรกิจของตัวเองจะสามารถเริ่มต้นไปได้อย่างรวดเร็ว
แต่ สิ่งหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นปัญหา ก็คือเมื่อซูจือหยูร่วมงานกับตัวเองนั้น งั้นตัวตนของตัวเอง ก็จะต้องถูกเปิดเผยในตระกูลซูแล้ว
หากเปิดเผยต่อตระกูลซู เย่เฉินไม่ห่วงตัวเองเลย ยังไงซะซูโสว่เต้า ซูโสว่เต๋อก็อยู่ในเงื้อมมือของตัวเอง ซวนเฟิงเหนียนก็ถูกตัวเองฆ่าไปแล้ว หากตระกูลซูคิดจะต่อกรกับตัวเอง เดิมทีก็ไม่มีท่าไม้ตายแล้ว ตัวเองไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลเลย
และสิ่งที่เขากังวลจริงๆคือซูจือหยู
เมื่อเธอทำงานร่วมกันกับตัวเอง ซูเฉิงเฟิงจะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่นอน บางทีก็อาจเอาความโกรธไปลงที่ซูจือหยู
ยังไงซะตระกูลซูและตระกูลเย่ต่างก็มีรอยบาดหมางกัน และเป็นคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของกันและกัน ตระกูลซูถ้าหากร่วมมือกับตัวเอง งั้นในสายตาของซูเฉิงเฟิง เท่ากับทรยศตระกูลซูโดยสิ้นเชิง อีกทั้งยังเข้าร่วมฝ่ายศัตรูอีกด้วย
แม้ว่าเย่เฉินต้องการหาทางลัดสำหรับธุรกิจของตัวเองก็ตาม แต่ทางลัดนี้ ไม่ควรทำให้ซูจือหยูตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย
ถ้าพูดตรงๆในกรณีนี้ ตัวเองก็อาจจะทำร้ายเธอได้
ครั้นแล้ว เขาโบกมือ กล่าวขอโทษซ่งหวั่นถิงที่ไม่รู้ความจริง: “แม้ว่าฉันกับซูจือหยูรู้จักกัน แต่ยังไงซะธุรกิจของฉันในตอนนี้ก็ยังไม่ได้มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ดังนั้นหากฉันจะทำงานกับเธอในตอนนี้ เท่ากับว่าเป็นการจับเสือมือเปล่า ถึงตอนนั้นอาจจะทำให้คนอื่นรู้สึกแบบนี้ เหมือนว่าฉันเอาเรื่องช่วยเหลือคนอื่นมาขู่เข็ญ บังคับให้พวกเขาร่วมมือกับฉัน นี่ค่อนข้างเป็นการอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับผู้อื่นไปหน่อย”
ซ่งหวั่นถิงได้ยิน ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ
เธอรู้พฤติกรรมของเย่เฉิน แต่ไหนแต่ไรไม่เคยใช้เรื่องที่เคยช่วยเหลือคนอื่นมาเป็นตัวต่อรอง เพื่อไปเจรจาเงื่อนไขกับอีกฝ่าย
แต่ว่า เมื่อผลกระทบของเรื่องนี้ค่อยๆหายไป ซูเฉิงเฟิงที่สูญเสียบริษัทการขนส่งทางทะเลที่สำคัญไปทำได้เพียงรู้สึกแย่มากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งจะมีความเป็นไปได้ที่บริษัทนี้จะสามารถกลับมาเติบโตขึ้นใหม่อีกครั้ง
ถึงตอนนั้น ซูจือหยูจะต้องพบเจอกับอันตรายใหญ่หลวงแน่นอน
เมื่อเป็นเช่นนี้ การร่วมงานกับซูจือหยู กลับไม่จำเป็นต้องกลัวเธอเลย ในทางหนึ่ง ก็อาจจะเป็นการปกป้องเธออยู่
คิดถึงตรงนี้ เขาพูดอย่างจริงจังว่า: “เอาอย่างนี้ ทางฝั่งจือชิวยังคงยึดตามแผนเดิมที่วางไว้ ยังไงซะไม่ว่าจะร่วมงานกับซูจือหยูหรือไม่ เราต่างก็ต้องจดทะเบียนบริษัทก่อน ยื่นขอใบอนุญาตรวมถึงรวบรวมทรัพยากรไว้ให้ดี มิฉะนั้น ถึงแม้ว่าได้ทรัพยากรของซูจือหยูก็ตาม เราก็ไม่มีทางใช้มันได้”
“ส่วนสามารถร่วมงานกับซูจือหยูได้หรือไม่นั้น ฉันจะหาโอกาสไปคุยกับเธอ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...