ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2820
สำหรับท่านเฮ่อซึ่งเป็นนักรบด้วยกัน หลังจากที่เขาได้ยินว่าเหอเหิงเซิ่งกลายเป็นนักรบสี่ดาว ลึกๆแล้วรู้สึกเคลิบเคลิ้มเป็นอย่างมาก
แต่ทว่า มีความยากลำบากนับไม่ถ้วนตลอดเส้นทางของศิลปะการต่อสู้ เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะสร้างความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่อะไร
คิดจะเป็นนักรบสองดาว ล้วนต้องการพรสวรรค์ที่สูงมาก รวมถึงการสนับสนุนทางทรัพยากรขนาดใหญ่
ส่วนนักรบสามดาว ก็มีอยู่บ้างประปราย
และนักรบสี่ดาว ในปัจจุบันเท่าที่รู้ก็มีเหอหงเซิ่งคนเดียวเท่านั้น
ดังนั้นท่านเฮ่อรู้ดีอยู่แก่ใจ เหอหงเซิ่งจะต้องพบเจอโอกาสที่ยิ่งใหญ่บางอย่าง
ความเป็นไปได้มากที่สุด ก็คือค้นพบพลังมวยภายในที่ดีกว่า
ดังนั้นเขาจึงตั้งตารอมันมาก
แต่เขาก็รู้ดีเช่นกัน ไม่ต้องพูดถึงพลังมวยภายในที่ดีกว่าเลย แม้ว่าพลังภายในขาดตกบกพร่องไป เป็นความลับที่บอกไม่ได้ของหลายๆ ตระกูล ไม่มีทางที่ตัวเองจะสืบเสาะอย่างลับๆได้เลย
แต่ตอนนี้มีโอกาสที่ดี คุณท่านใหญ่ซูเรียกซวนเฟิงเหนียน ปรมาจารย์วิชาพิษกู่ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก แต่เทคนิควิชาพิษกู่นั้นยอดเยี่ยมที่สุด ฆ่าคนที่ไม่มีตัวตนได้โดยสิ้นเชิง
และเป็นเพราะเช่นนี้ เขาจึงขอคุณท่านใหญ่ซู ให้ซวนเฟิงเหนียนคิดวิธีสอบถามเหอหงเซิ่งเกี่ยวกับวิธีการฝึกฝนของเขา
ท่านเฮ่อได้ยินเช่นนี้ ก็รีบถอยหลังสองก้าว คุกเข่าข้างหนั่ง สัญญาอย่างจริงจังว่า: “คุณท่านวางใจได้ จะถวายความจงรักภักดีต่อตระกูลซู หากมีโอกาสก่อตั้งนิกายในนามของตระกูลซูในอนาคต จะต้องรับใช้ตระกูลซูแน่นอน ซึ่งจะทำให้เป็นจุดประสงค์เดียวของทั้งนิกาย! "
ซูเฉิงเฟิงพอใจในท่าทีของเขามากๆ
การที่ทุ่มเงินไปมหาศาลในการว่าจ้างคนของตระกูลเหอมาในครั้งนี้ ทำให้เขาไม่สบอารมณ์อย่างมากมาโดยตลอด
ดังนั้น เขาจึงปรารถนาที่จะมีพละกำลังที่เป็นของตัวเองอย่างแท้จริง
ถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่เพียงแค่สามารถประหยัดต้นทุนได้มาก แถมยังไม่ต้องถูกคนอื่นควบคุมอีกด้วย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...